Een minuut leestijd: Het probleem zit ‘m niet in die paar loslopende kankeraars
De politieke correctheid leidt soms leidt soms tot enorme schertsvertoningen maar is ook een van de kernproblemen als we over racisme praten. Nadat de BBC dit weekend de aflevering The Germans van de sitcom Fawlty Towers tijdelijk van de streamingsdienst haalde, kreeg ik toch wel even de slappe lach. Vooral omdat ik hem nog even kon bekijken op Youtube (met bijna 4 miljoen andere kijkers). Dat standbeelden worden omgetrokken vind ik niet erg – op voorwaarde dat het brons wordt hergebruikt voor wat kunstzinnigere beelden. Die ouderwetse manier van heldenverering had deze protestantse natie toch al lang geleden achter zich gelaten?
Gisteren liep ik over de West Kruiskade en ik genoot van de enorme diversiteit van Rotterdam. De Westerse en niet-Westerse immigranten vormen inmiddels meer dan 50% van de inwoners van de stad. We doen allang niet meer aan pieten en kunnen heel netjes tegen racisme protesteren: op 1 ½ meter, zonder onze (Marokkaanse) burgemeester in verlegenheid te brengen. Er is absoluut een hoop racisme in de stad. Maar het probleem zit ‘m niet in die paar loslopende kankeraars (die nu wel even hun mond houden). Het komt omdat mensen die de oplossingen ervoor moeten bedenken er eigenlijk liever niet over praten. Met als gevolg segregatie: zwarte wijken, zwarte scholen en veel ontheemde jeugd die zich nergens fatsoenlijk kan vermaken. Misschien kunnen we serieus aan oplossingen gaan werken in plaats van de humor om zeep te helpen.