Gezelschapsspel

Zinspelen op de benoeming van premier Balkenende tot president van Europa werd door het CDA vorige week niet gewaardeerd. Spindoctors van de partij bedachten daarom dat het verstandig was niet op deze speculaties in te gaan. Ze spraken af om lastige journalisten het bos in te sturen met de mededeling dat er niets aan de hand was en zochten daar een spitsvondige omschrijving voor. Zo kwamen ze op de slogan ‘een gezelschapsspel voor de media’. Briljant.

Dus zei premier Balkenende, na een debat in de Tweede Kamer, zijn uit het hoofd geleerde tekstje keurig op. De volgende dag riep Europees fractieleider Wim van de Camp hetzelfde een keer of tien aan tafel bij Pauw & Witteman, na de ministerraad bleek minister Gerda Verburg de tekst ook te kennen en fractieleider Pieter van Geel deed die avond niet voor haar onder. Tijdens het CDA-congres de volgende dag kwam premierkandidaat Maxime Verhagen met zijn eigen variant. Hij noemde het een ‘Haags’ gezelschapspel. Tja, zelfs de strakke regie bij het CDA vertoont soms scheurtjes.

Later die congresdag kwam eindelijk de twijfel aan het oppervlak. Partijprominenten bleken de kandidatuur van Balkenende wel degelijk serieus te nemen en hadden hun bedenkingen bij het defensieve geleuter van de dagen ervoor. Het CDA had immers ook kunnen zeggen dat het een enorme eer was dat hun partijleider overal werd genoemd, dat ze maar wat trots op hem zijn, dat het allemaal niet aan de orde is, maar als men hem dan toch per se voor deze topfunctie wil hebben er voldoende geschikte kandidaten zijn om de opvolging geruisloos te laten verlopen. Maar dat werd nergens gezegd.

Integendeel. PvdA en ChristenUnie dramatiseerden het mogelijk vertrek van de premier met hun oproep dat hij toch vooral op zijn post moet blijven. Dat maakt nieuwe verkiezingen welhaast onafwendbaar. En daar zit geen van de drie coalitiepartijen op te wachten.

De vraag is nu hoe dit geblunder zodanig gerepareerd kan worden dat media en kiezers over twee weken accepteren dat Verhagen premier wordt zonder dat er een verkiezing aan te pas komt. Misschien iets in de trend van: onze premier is heel erg goed, maar niemand is onmisbaar? Of nog beter spindoctersjargon: “de roep om verkiezingen is gezelschapsspel voor de media.”