Gevreesde annexatie van de door Israël bezette gebieden is begonnen, waar blijft de reactie?
De Israëlische autoriteiten hebben op 23 februari officieel de bevoegdheden over de bezette gebieden overgedragen van de militaire commandant naar het Israëlische ministerie van Defensie. Dit lijkt op het eerste gezicht een weinig opvallende bureaucratische verandering, maar het feit dat een Israëlische minister nu formeel over het bestuur van de bezette gebieden gaat, en niet een militaire eenheid, betekent dat de annexatie van de Westelijke Jordaanoever een beklonken feit is. Het is in het licht van deze feiten onmogelijk en onnauwkeurig om nog te blijven spreken van een “tijdelijke bezetting”.
Annexatie is een duidelijke rode lijn van Europa en Nederland. Toch is er nog geen officiële reactie. Het is belangrijk dat er snel concrete stappen ondernomen worden. In juni 2020 is er een motie van toenmalig Kamerlid Karabulut aangenomen om opties in kaart te brengen van (mogelijk) te nemen maatregelen indien Israël overgaat tot annexatie van Palestijns gebied. Het is nu tijd om daar beroep op te doen. Nederland hamert continu op het belang en de inzet voor een twee-statenoplossing. Als Nederland deze inzet serieus neemt, onderneemt het onmiddellijk actie.
De situatie op de Westelijke Jordaanoever, inclusief Oost-Jeruzalem, verslechtert al vele jaren, en met de komst van de nieuwe Israëlische regering is dat in een stroomversnelling geraakt. Huizen worden gesloopt, gezinnen uitgezet en de ene na de andere uitbreiding van nederzettingen wordt aangekondigd. Het kolonistengeweld neemt nog sterker toe binnen het klimaat van straffeloosheid, vaak openlijk ondersteund door het leger. Ook zijn er verschillende aanslagen gepleegd de afgelopen weken. Zonder het aanpakken van de grondoorzaken; de annexatie, de ongelijkheid en apartheid, zullen het geweld en de schendingen niet stoppen.
Het is al lang vijf voor twaalf geweest. Er is nú onmiddellijke actie nodig. PAX roept de Nederlandse regering op om zo snel mogelijk een lijst maatregelen te publiceren en deze te gaan implementeren. Zowel maatregelen die Nederland zelf kan nemen, alsook in EU-verband of met een zogenaamde ‘coalition of the willing’. Een aantal voorbeelden: roep de ambassadeur op het matje, verbiedt handel met illegale nederzettingen, stop alle samenwerkingen met het Israëlische leger en kijk kritisch naar het EU-Israël associatieakkoord.