Gevolg van aftreden Asscher is zichtbaar in verkiezingsstrijd

Voor iedere kiezer is in de huidige verkiezingsstrijd merkbaar dat Lodewijk Asscher van het politieke speelveld is verdwenen. Met respect voor alle lijsttrekkers van de SP, GroenLinks en PvdA wordt een krachtige oppositieleider van meer links georiënteerde partijen duidelijk gemist in de debatten. Rutte en Hoekstra kunnen redelijk ongestoord hun verkiezingsretoriek blijven verkondigen zonder stevig aangesproken te worden op het beleid van de laatste 4 jaar. Of in het geval van teflon Mark Rutte, een nog langere periode.

Je hoeft geen PvdA-stemmer te zijn om wel van Asscher te hebben genoten in zijn politieke optredens als heldere oppositieleider aan de linkerkant van het politieke spectrum. Niet alleen tegen de regering-Rutte 3. Maar ook tegen Geert Wilders. Helaas slaagt niemand van de huidige lijsttrekkers erin om effectief Rutte te bestrijden op zijn beleid van voor de coronacrisis. Beleid waar voor de linkse oppositie veel op af te dingen valt. Asscher valt te prijzen omdat hij als enige van de verantwoordelijke bewindslieden in de toeslagenaffaire zijn politieke functie heeft neergelegd. Een zeer te respecteren besluit dat navolging verdiende van andere politici en bewindspersonen. Dat bleef echter materieel uit. Formeel niet. Het kabinet trad in haar geheel af en werd demissionair. Voor de bühne staatsrechtelijk en politiek een goed te verantwoorden besluit, maar feitelijk verandert er daardoor nagenoeg niets aan de politieke positie van de direct verantwoordelijke bewindspersonen.

Zoals zo helder voor het Nederlandse publiek zichtbaar werd in het eerste televisie verkiezingsdebat, met de onthutsende confrontatie van Rutte met een slachtoffer van de toeslagenaffaire waarin zij aan Rutte vroeg waarom hij nog niet was afgetreden als premier. En wanneer dat wel zou gebeuren. Alle kiezers hebben kunnen zien hoe die vraag op de voor het slachtoffer zeer teleurstellende wijze, politiek geslepen werd beantwoord. Natuurlijk treedt Rutte niet meer af. Het formele aftreden als kabinet acht hij voldoende. Aan hem is het nu om de schade voor de slachtoffers zo goed als mogelijk is te compenseren. Daar hebben de slachtoffers meer aan dan het voorbeeld van Asscher te volgen. Zo moeten we het antwoord op die vraag van het slachtoffer als kiezers kennelijk maar interpreteren.

Dat het besluit van Asscher door anderen materieel niet gevolgd is heeft tot gevolg dat Rutte, bij afwezigheid van Asscher als linkse oppositieleider, samen met Hoekstra het beleid van de afgelopen jaren van voor de coronapandemie rustig kan blijven verdedigen. Ook de andere regeringspartijen kunnen zich die luxe permitteren. Wel met een kleine kritische noot zo af en toe over wat er anders en beter zou kunnen, maar in de kern is er voor hen geen vuiltje in de lucht. De peilingen, hoe onbetrouwbaar ze ook zouden kunnen zijn, geven wel duidelijk aan dat zowel de VVD en CDA in de nieuwe regering zullen zitten. De vraag is alleen nog in welke verhouding tot elkaar. Voor Asscher en wellicht ook de PvdA kiezers moet dit een hard gelag zijn. Als enige partij je lijsttrekker zien vertrekken op zeer te waarderen gronden, maar tegelijkertijd te moeten vaststellen dat je daarmee de krachtigste oppositieleider van links tegen het demissionaire kabinet kwijt bent geraakt. Zonder een goede en even sterke opvolger op links.

Politiek is hard en de politieke arena een slangenkuil. Dat bewijst het vertrek van Lodewijk Asscher ook maar weer eens!