Gerolf Annemans van Vlaams Belang verkoopt ne stront met een strikske

Hij is geen stokebrand en boetprediker zoals Geert Wilders maar speelt de wijze opa

Zondagmiddag kregen de kijkers bij Buitenhof een optreden te zien van Gerolf Annemans, voor het Vlaams Belang lid van het Europese Parlement waar hij hoort bij de extreemrechtse fractie Identiteit en Democratie. De Antwerpse jurist Annemans heeft binnen zijn partij tal van functies bekleed en geldt zo’n beetje als de ideoloog.

Zo ziet hij er ook uit. Gerolf Annemans lijkt uit gemoedelijkheid opgetrokken. Hij is geen stokebrand en boetprediker zoals Geert Wilders, maar oogt als een wijze grootvader die de kleinkinderen op de knie neemt om ze te leren hoe het werkt in het leven. Hij spreekt zacht en bedachtzaam, zorgvuldig zijn woorden kiezend. 

Toch druipt dan de paranoia ervan af. Dat bleek afgelopen week op de CPAC-conferentie in Budapest – die slag in het gezicht van elke serieuze conservatief – waar hij vijf minuten het woord mocht voeren. Aan beide kanten van de Atlantische Oceaan, betoogde Annemans, werd een titanenstrijd gevoerd tussen de verdedigers van de westerse beschaving en een bonte maar strak georganiseerde coalitie van liberalen, communisten, klimaatgekken, academici en woke kunstenaars. Het ging hard tegen hard maar uiteindelijk zouden de krachten van de westerse beschaving overwinnen. En na de Europese verkiezingen zal Ursula von der Leyen een enkele reis van Brussel naar huis krijgen. Het applaus was mat want de spreekstijl van Annemans past niet bij grote zalen.

Buitenhof had hem uitgenodigd in debat te gaan met Laurens Dassen, fractievoorzitter van Volt in de Tweede Kamer. Deze verdedigde het belang van een sterke Europese Unie met kracht terwijl hij tegelijkertijd de CPAC als een toogdag van anti-demoraten veroordeelde. Annemans keek hem daarbij steeds met een mengeling van misprijzen en medelijden aan. Nu en dan knikte hij van nee, zoals parlementariërs dat allemaal van hun spin doctors hebben geleerd. Voor hij het woord nam, zuchtte Annemans even. Opa ging in hemelsnaam nog maar eens vertellen hoe het werkelijk zat.

En dan begon Annemans te liegen dat hij barstte. De Europese Unie was een eenheidsstaat die de burgers steeds meer verstikte en aan banden legde op grond van allerlei ideologische nonsens zoals met betrekking tot de green deal en welke auto of huis men mocht bezitten. Dat extremisme moet gemilderd worden. Volgens Annemans wordt de Europese Unie tot een strak georganiseerde eenheidsstaat gemaakt door extremisten zoals Timmermans. Een Europees leger was waanzin, had hij uit de mond van Stoltenberg zelf gehoord. Waarom zou men naast de Navo-troepen nog een extra leger vormen? Er waren extremisten die een Verenigde Staten van Europa voorstonden waarbij de afzonderlijke landen het recht verloren hun eigen toekomst te bepalen. En het was nu al - Annemans herhaalde het met een zorglijk gelaat - een eenheidsstaat. Daarom moest volgens Annemans de macht terug van de onverkozen Europese Commissie naar de raad van ministers.

Conservatieven – had hij al eerder gezegd – waren mensen die tijdig “ho” riepen. Dat moest nu in Brussel gebeuren.

Het viel voor Dassen niet mee op te redeneren tegen zoveel bewust gebrachte flauwekul want het is onvoorstelbaar dat Annemans, jurist en al jaren lang lid van het Europees Parlement, niet weet hoe het werkelijk zit.

Er is geen enkele reden om “ho” te zeggen want de Europese Unie is geen eenheidsstaat. Integendeel. Het is een samenwerkingsverband van onafhankelijke staten. Daarom ligt het zwaartepunt van de besluitvorming in de Raad van de Europese Unie, die bestaat uit bewindslieden van alle lidstaten. Alle EU-wetgeving moet door deze Raad worden goedgekeurd. Voor wezenlijke besluiten is eenparigheid van stemmen vereist. In andere gevallen is een gekwalificeerde meerderheid voldoende. Dat wil zeggen: 55% van de ministers die met elkaar minstens 65% van de totale Europese bevolking moeten vertegenwoordigen. Minder belangrijke zaken kunnen bij gewone meerderheid worden besloten.

De voorzitter van de Raad – tegenwoordig de Waalse liberaal Charles Michel – wordt tevens beschouwd als de president van Europa. Dat zegt genoeg.

Het democratisch gekozen Europees Parlement speelt ten opzichte van deze Raad van Ministers de tweede viool. Het behandelt wetsvoorstellen en de begroting van de Europese Unie. Er kan zelden iets door gaan zonder de instemming van de Raad van Nationale ministers. De Europese Commissie voert het beleid uit zoals het Parlement en de Raad dat hebben vastgesteld. Ze mag ook eigen voorstellen doen maar dat blijft allemaal afhankelijk van goedkeuring door Parlement en Ministers. Elk land mag één commissaris aanwijzen.

Er is dus absoluut geen sprake van een strak geleide eenheidstaat, integendeel. De Europese Unie is eerder een coördinerend orgaan waarvan de lidstaten wet- en regelgeving op elkaar afstemmen. Zo spraken zij bijvoorbeeld af te streven naar begrotingstekorten van maximaal 3%. Op die manier kunnen ook binnen de grenzen van de Unie een gelijk speelveld voor bedrijven worden gerealiseerd.

Veel van zulke afspraken zijn overigens terug te voeren op succesvolle lobby’s. Zo zijn de veel gesmade EU-regels met betrekking tot stofzuigers aangedragen door de industrie zelf. De huidige commotie rond rookworsten die niet meer met rookaroma’s mogen worden gemaakt maar echt boven een vuur dienen te worden gerookt, berust  op desinformatie. Er bestaat een Europese Voedsel en Waren Autoriteit – een soort Keuringsdienst van Waren – die vaststelde dat zes van de acht door de industrie gebruikte rookaroma’s misschien gezondheidsschade zouden kunnen veroorzaken. Daarom is een langdurige overgangsperiode ingesteld die de producenten kunnen gebruiken om absoluut veilige aroma’s te ontwikkelen. Er verandert dus voorlopig niets.

Met andere woorden: wat Annemans wil, is al lang gerealiseerd. Hij vertelt zijn sprookjes omdat hij denkt er stemmen me te winnen van onnozele halzen, die alles geloven wat ze onder de neus wordt gehouden zolang hun eigen vooroordelen maar bevestigd worden. Hij verkoopt stront met een strikske. Het stelt allemaal niets voor.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin ook al is de laatste put nu dicht.

Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: het energieschandaal in de maak.