Gemor over ongebreidelde instroom yuppen in volkswijk

Katendrecht is een van de trotse pareltjes van het Rotterdams gemeentebestuur. De wijk, tot in de jaren ’80 van de vorige eeuw een rosse buurt die na het uitbannen van de prostitutie verloederde en vergeten raakte, is voor de gemeente een speerpunt geworden in de transformatie van de stad. Er werden duurdere huizen gebouwd, horeca en alternatieve winkels naar de wijk gelokt. Leefbaar Rotterdam-leider Joost Eerdmans beloofde meer bakfietsen naar de stad te halen. Dat lukte in Katendrecht, de trend was al door eerdere besturen ingezet maar de laatste jaren werd het een van de hippere wijken van de stad waar zelfs Amsterdammers zich thuisvoelen.

De oorspronkelijke bewoners zijn weliswaar blij met het feit dat de wijk is opgeknapt maar zien hun nieuwe buren niet zitten, zo blijkt uit een reportage in Trouw waarin onder meer Sjaan Mastenbroek (69) aan het woord komt:

“De wijk barst nu van de yuppen”, zegt Mastenbroek lachend met een weids gebaar. Overdag is het doodstil op straat. Mastenbroek en haar man zijn in de weer met plantjes in perkjes langs de gevel. Contact met de vaak hoogopgeleide buren is er nauwelijks. “Als het mooi weer is, zitten wij buiten. Zie je die jaloezieën aan de overkant, die gaan nooit open. Ze sluiten zich een beetje af. Mag natuurlijk, maar gezellig is anders.”

Mastenbroek klaagt ook over het feit dat er alleen maar duurdere huizen worden gebouwd. Ook al een speerpunt van Leefbaar Rotterdam. Dat is overigens wel de partij waar ze op stemt, zonder dat ze een idee heeft van het woningbouwbeleid. De partij zegt op Facebook:

Katendrecht stond vroeger bekend als een verpauperde probleemwijk. In de jaren ’90 ging de wijk op de schop. Er werd gesloopt, gerenoveerd en vooral veel gebouwd. Vooral voor gezinnen. Tegenwoordig is Katendrecht the place to be en een voorbeeld van wat het stadsbestuur op meer plekken in de stad wil: gemengde wijken met voldoende woonruimte voor alle inkomensgroepen. Leefbaar Rotterdam steunt deze Woonvisie!

Wat moet ik anders, vraagt Mastenbroek retorisch. Ze heeft haar oude partij, de PvdA, afgezworen vanwege andere nieuwkomers. “Die zijn te makkelijk met asielzoekers en komen niet meer voor arbeiders op. Wij hebben het niet slecht hoor, dat geef ik toe, maar PvdA stemmen we niet meer.”

Het geluid is niet nieuw. In januari noteerde columnist Fidan Ekiz, zelf woonachtig in de buurt, in het AD / RD :

Prima dat Katendrecht wordt ‘opgepimpt’, maar Sandra en ‘de oude kern’ balen: ,,Wij worden uitgekotst.” ‘Nieuwkomers’ claimen Katendrecht, ondernemers vullen hun zakken door de wijk te promoten met cafés en restaurants waar mensen zoals zij niet kunnen komen. Te duur. ,,Ik kan daar geen dikke biefstuk eten. Wij kunnen onze huur nauwelijks betalen!” De woning waarin ze woont, zal gesloopt worden, volgens Sandra, maar ze laat zich niet wegjagen. Ze blijft. ,,Zoals dat stukje Las Vegas, verderop”, zegt ze met onverschrokken blik. ,,Luister, ik ben 100 procent Katendrecht. Mijn grootouders komen hier vandaan. Wij verdienen meer respect.”

Het is een onvrede over nieuwkomers, ook wel gentrificatie genoemd, die in de media sporadisch aan bod komt. Wat de politiek werkelijk doet, lijkt de boze kiezer ook minder te interesseren.

cc-foto: Gerard Stolk