Nu Ronald Plasterk zich als beoogd premier heeft teruggetrokken, doen de coalitiepartijen er verstandig aan om Wilders de door hem gevraagde hoofdprijs alsnog te geven.
Vriend en vijand zijn na lezing van het hoofdlijnenakkoord het over één ding eens. Het document mist een duidelijke visie en hangt als los zand aan elkaar. Een verzameling partijprogramma punten van vier verschillende partijen is het met nog heel veel open, vooral financiële, eindjes.
De kans moet als zeer klein worden ingeschat dat een in Nederland en daarbuiten met gezag en charisma bekend staande politicus als beoogd premierskandidaat gevonden kan worden. Met als belangrijkste reden het potentiële afbreukrisico. Vanwege het hoge gehalte aan wensdenken in het hoofdlijnenakkoord.
De thans nog voorliggende opties om snel een nieuwe regering te kunnen vormen aan de hand van dit hoofdlijnenakkoord zijn zeer beperkt. Zoeken naar een premierwaardig te achten kandidaat óf als NSC en VVD snel terugkomen op de premierblokkade van Geert Wilders.
Een afbreukrisico heeft Wilders niet. Hij is altijd duidelijk geweest over zijn standpunten. Ook zijn extreme opvattingen. Die zijn in het hoofdlijnenakkoord “op papier” eruit gehaald.
Kijk je vijand in de ogen en geef die alle ruimte zodat je weet wat die doet en blijf alert. Met een ruime meerderheid in de Tweede Kamer van partijen die de rechtsstatelijkheid hoog in het vaandel hebben staan kan premier Wilders bij een ernstige uitglijder direct tot de orde worden geroepen en desgewenst naar huis worden gestuurd.
Als ervaren voormalige bewindspersonen van BBB, VVD en NSC als vicepremiers worden benoemd is er, ook bij crisissituaties in Nederland en het buitenland, genoeg kabinetservaring beschikbaar in het kabinet Wilders om ook ernstige omstandigheden het hoofd te kunnen bieden.
Aan Wilders is het dan om na jaren van oppositie voeren eindelijk aan te tonen dat hij als leider van de grootste partij ook Nederland nationaal en internationaal als premier van alle Nederlanders goed kan leiden. Blijken zijn competenties daarvoor toch te licht te worden gevonden dan is er altijd als noodrem een controlerende meerderheid in de Tweede Kamer die hem ook weer snel naar huis kan sturen.
Nood breekt wet en er moeten knopen worden doorgehakt. Misschien is het premierschap van Geert Wilders in de huidige patstelling een zeer goede second best oplossing.