Geen plaats in de herberg, dus blijven ze in de hel

Zo maar een paar nieuwsberichten die vandaag langskomen op social media:

De wanhoop spat van de pagina’s. Mensen ontvluchten oorlog, honger, corruptie, geweld en armoede. Niet alleen ergens naartoe, zoals het ‘gelukszoekers’-frame voorschrijft, maar vooral ergens vandaan. Maar omdat veel mensen lijden zijn gaan zien als persoonlijk falen, als ‘hun probleem’ waar zij ons mee willen opzadelen, kunnen ze nergens terecht. Mark Harbers kan voor zichzelf verantwoorden wat hij wil , maar in plaats van het absolute minimum te doen (het nakomen van de zeer schamele afspraken) is Nederland vooral bezig met de vraag hoe we ons ook daar onderuit kunnen wezelen. Om zelfs kinderen die hier geboren zijn maar niet te hoeven helpen.

Ook elders in Europa is de boodschap duidelijk: Trek gerust een geel hesje aan, maar waag het eens een oranje reddingsvest uit te delen. Help je een vluchteling, dan krijg je het brandmerk ‘ mensensmokkelaar ‘ en riskeer je vervolging, maar ondertussen jagen wij willens en wetens mensen terug naar hun folteraars en verkrachters. Naar de echte mensensmokkelaars die kinderen stelen en als slaven verkopen, tenzij ze meer kunnen krijgen voor hun organen alleen. Er werd schande gesproken van de kinderconcentratiekampen van Trump, maar ondertussen faciliteren wij nog veel grotere misstanden. Alles is geoorloofd zolang het maar in vluchtelingenkampen in Libië en elders gebeurt, maar buiten het gezichtsveld blijft, dat is ons EU-beleid. Dat is waar wij zwijgend mee instemmen en waarvan wij nooit kunnen zeggen het niet geweten te hebben.