Geen excuses meer, niet in mijn naam

Israël. Het land van historische bezienswaardigheden, zonovergoten stranden en vergeet vooral de lekkerste hummus ooit niet. Maar achter dat plaatje gaat een harde realiteit schuil.

Al 76 jaar lang worden Palestijnen onderworpen aan een gewelddadige bezetting, apartheid en systematische onderdrukking. Het Internationaal Gerechtshof heeft dit allang illegaal verklaard, maar blijkbaar kijkt de wereld liever de andere kant op.

Gaza wordt ondertussen met de grond gelijkgemaakt. Ziekenhuizen, voedselvoorraden, waterbronnen, niets blijft gespaard. Zelfs zorgverleners, die volgens het Verdrag van Genève altijd beschermd horen te zijn, worden doelbewust aangevallen.

In minder dan een jaar tijd zijn meer dan zeshonderd zorgverleners om het leven gebracht. ZESHONDERD! Dit zijn geen vergissingen, dit is een bewuste strategie.

En wat doet Nederland? Pensioenfondsen, banken en verzekeraars investeren rustig door. Ruim 21,9 miljard dollar is er de afgelopen jaren gestoken in bedrijven die direct betrokken zijn bij de bezetting en apartheid.

Het voelt als aan tafel zitten bij een kerstmaaltijd terwijl je weet dat iemand in de kelder wordt opgesloten. Het gebeurt, je weet het, maar zolang je eigen bordje vol is, zeg je niets.

Humanitaire hulp wordt ondertussen gepresenteerd als dé oplossing. Een paar vrachtwagens met voedsel, medicijnen en wat schoon water. Probleem opgelost, toch?

Maar zolang de onderliggende oorzaken niet worden aangepakt, blijft dit dweilen met de kraan open. De bezetting, het apartheidssysteem en de ongestraftheid van Israël zijn de werkelijke problemen. En daar speelt het Westen een belangrijke rol in.

Israël kan al decennialang rekenen op onvoorwaardelijke steun, waardoor het denkt overal mee weg te komen. Genocide? Geen probleem. Vernietiging van ziekenhuizen? Blijft onbestraft. Zo blijft een illegaal beleid in stand, met westerse landen als stille financiers.

De tijd van zwijgen moet voorbij zijn. Dit is geen “complex conflict” of een “gevoelig onderwerp”. Dit is duidelijk onrecht, apartheid en onderdrukking.

Voor steeds meer mensen is het genoeg. Daarom sluiten velen zich nu aan bij de beweging #NietInMijnNaam, een krachtige boodschap van verzet tegen de medeplichtigheid van regeringen en bedrijven.

Als van oorsprong Joodse sta ik volledig achter deze boodschap. Dit gebeurt niet in mijn naam, en ik wil niet stil blijven terwijl miljoenen mensen lijden onder een systeem dat we als wereld zouden moeten veroordelen. Het is tijd om op te staan en onrecht te benoemen.

Geen excuses meer, geen stilzwijgende goedkeuring. Het is simpel: kies de kant van rechtvaardigheid, of accepteer dat je medeplichtig bent.