Geen daadkracht, chemie en schoonheidsprijs voor de huidige formatie

Ik verbaas me erover hoe makkelijk mensen wegkomen met het spelen van het spel der emotie. Als je je zin wilt krijgen dan beschuldig je de ander van kwade opzet, je wordt boos of verdrietig of je loopt gewoon weg. De feiten doen er in het politieke debat blijkbaar niet toe. Zo wordt de PvdA te pas en te onpas geconfronteerd met haar optreden in het kabinet Rutte II (2012-2017) vanwege de bezuinigingsmaatregelen die in deze crisistijd noodzakelijk waren. Niet gebaseerd op feiten maar op gevoelens van verbittering, de gewone man draaide op voor onverantwoorde bankenhandel

Na de deelname in Rutte II heeft de PvdA niet langer aan de volgende Rutte-kabinetten deelgenomen, en sindsdien is de neoliberale invloed alleen maar toegenomen. Nu moet de PVV als grootste fractie het voortouw nemen, en we zien waar dat toe leidt. Eindeloos gehakketak tussen de beoogde coalitiepartners, onduidelijkheid over plannen, behalve dan het toelaten van de maximumsnelheid van 130 km/u overdag. Veel zaken zijn door de PVV “in de ijskast gezet”, zoals het verbod op moskeeën en islamitische scholen, het ontnemen van het paspoort van mensen met een dubbele nationaliteit, afschaffing eigen bijdrage in de zorg, weigeren van wapenleveranties aan Oekraïne. Hoewel veel van deze concessies symboolpolitiek zijn omdat ze vanwege bestaande wetten en verdragen ongrondwettelijk zijn, tekent dit de moeizaamheid van de onderhandelingen tussen de partijen die nu aan tafel zitten. Waarschijnlijk voelen de formerende partijen zich tot elkaar veroordeeld uit vrees voor de uitslag van mogelijk nieuwe verkiezingen of een formatie over links.

Intussen stapelen de problemen zich op, terwijl het demissionair kabinet geacht wordt terughoudend te zijn in de te nemen beslissingen. Denk aan nijpende problemen op de woningmarkt, tekorten aan personeel in zorg, onderwijs of gevangeniswezen, interne en externe veiligheid van ons land, stikstof, klimaatverandering, armoede en openbaar vervoer.

Geert Wilders gaat intussen vrolijk door met twitteren over alles en iedereen die hem durft te bekritiseren, en schuwt daarbij geen onparlementaire taal. Ik zou zeggen, Geert ga eens serieus aan de slag met de echte problemen in plaats van haat te prediken en alleen maar slaan of terugslaan. En verdiep je in de feiten in plaats van op sentimenten te drijven. Zo is het een feit dat we het vluchtelingenprobleem kunnen aanpakken door bij binnenkomst voldoende menskracht vrij te maken voor een snelle toelatings- of uitwijzingsprocedure die niet eindeloos kan worden gerekt, en door mensen die toegelaten zijn snel te laten integreren, onder meer door ze meteen in te zetten in het arbeidsproces. Ook is het een feit dat we nu wel gebruik moeten maken van buitenlandse arbeidskrachten omdat er in verschillende sectoren (fysiek-, vuil- en kennis-werk) tekort is dat niet door Nederlandse arbeiders ingevuld wordt. Daarom moeten er garanties zijn dat buitenlandse arbeidskrachten eerlijk en menselijk worden behandeld en kunnen rekenen op bescherming tegen slecht willende ondernemers.

Het is gemakkelijker om mensen tegen elkaar op te zetten en ze op te hitsen, maar wat we werkelijk nodig hebben is een bestuurder die kan verbinden en die mensen van diverse pluimage op een goede manier kan laten samenleven. Ik hoop dat steeds meer kiezers inzien dat die verbinding niet gemaakt wordt door Wilders en dat bij eventuele nieuwe verkiezingen gestemd wordt op personen en partijen die deze verbinding wel kunnen en willen maken.