Geen conflict roept zulke felle reacties op als dat tussen Israël en de Palestijnen
Waarom het jammer is dat burgemeester Halsema het meedragen van Hamas- en Hezbollahvlaggen heeft verboden
Terwijl tussen de tien en vijftienduizend demonstranten in Amsterdam hun solidariteit met de Palestijnen betuigden, vond in de enclave Nagorno-Karabach een nakba plaats. Begin oktober waren al meer dan honderdduizend van de honderdvijftigduizend Armeense inwoners via de enige open gelaten weg vertrokken, met achterlating van have en goed. De rest zal de komende weken volgen.
Dat is het slotstuk van ongeveer dertig dramatische jaren. Na de val van de Sovjet-Unie riepen Armenië en het buurland Azerbeidjan de onafhankelijkheid uit. In laatstgenoemd land bevond zich het zogenaamd autonome bestuursdistrict Nagorno-Karabach met een Armeense bevolking. Dat riep ook de onafhankelijkheid uit. De Azeri's reageerden hierop met geweld, blokkades, en korte oorlogen tegen Armenië, dat het voor het verwante Nagorno-Karabach opnam. Rusland stuurde tenslotte een vredesmacht ter bescherming van de Armeniërs in de enclave.
Dit jaar echter begon Azerbeidjan een hongerblokkade. Daarna deed het een inval die enkele honderden levens eiste. Doel: ontmanteling van de onafhankelijkheid. Hoewel de Azeri beloofden geen vlieg kwaad te doen, kwam toch een uittocht op gang. De gevluchte inwoners van Nagorno-Karabach moeten maar zien hoe ze zich in Armenië redden. Naar hun huizen en bezittingen kunnen ze niet meer terug. De Russische vredestroepen begeleidden deze nakba maar grepen niet in. Dat was een nieuwe tragedie voor een volk dat ook een genocide meemaakte, die Hitler trouwens als voorbeeld nam voor zijn poging het jodendom te vernietigen.
Geen mens maakt zich hier druk over. De wereld staat erbij en kijkt er naar. Het contrast met de Palestinademonstraties van het afgelopen weekend is treffend. In Amsterdam gingen er veel meer mensen voor Palestina de straat op dan voor Israël. Volgens de NRC scandeerden de demonstranten ”Rutte, Rutte, Rutte, there is no hide. Stop supporting genocide". En: "One holocaust does not justify another". Als deze leuzen op feiten zijn gebaseerd, worden daarmee doelgerichtheid en efficiency van de Israeli opnieuw gelogenstraft. Volgens het standaardwerk Countries of the World uit 1924 telde Palestina 590.890 Arabische inwoners. Het Palestinian Central Bureau of Statistics telde in 2022 14,3 miljoen Palestijnen van wie er 5,5 miljoen in het land zelf woonden. Men maakt het thuis gaarne gezellig want meer dan een derde van hen is vijftien jaar of jonger.
De tien tot vijftienduizend betogers leken totaal gericht op de slechtheid van de zionisten met hun apartheid en hun koloniale project. Voor het religieuze schrikbewind van Hamas of de corrupte dictatuur van de PLO was geen aandacht. Niemand vroeg zich af waarom Gaza wel ondertunneld was voor de oorlog maar waarom dat men vergeten was schuilkelders te bouwen voor de burgerij en een systeem van luchtalarm, zoals dat in Nederland elke eerste maandag van de maand wordt beproefd. Dat deed er allemaal niet toe. Ook de pogroms in Zuid-Israël, waarbij zeker 1400 slachtoffers vielen, bleven buiten beschouwing. Men leek die als het gevolg te beschouwen van 75 jaar zionistische onderdrukking, net zoals kritiekloze fans van Israël nu beweren dat ze er in Gaza om hebben gevraagd.
De solidariteit met de Palestijnen en de afkeer van de zionisten worden met ongekende felheid naar voren gebracht. Er is geen conflict in de wereld dat de gemoederen zo verhit. Dat zal ook blijken uit de pissige reacties op deze bijdrage. Reacties over Palestina en Israël zijn altijd veel heftiger dan over andere onderwerpen.
Daarom is het jammer dat burgemeester Halsema het meedragen van Hamas- en Hezbollah-vlaggen heeft verboden. Dat had meer licht geworpen op waar demonstranten die zulk dundoek in hun gelederen dulden, uiteindelijk voor staan. En hoeveel het er waren van de vijftienduizend. Dan weten omstanders ook beter wat voor vlees zij in de kuip hebben. Op die manier komt misschien ook het antwoord dichterbij op de vraag: waarom juist in dit geval zo fel? Zo hard? Zo onverzoenlijk?
Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.
Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: heden en verleden van de confessionele politiek.