We willen mensen zien die aan de sterfbedden zitten, niet die op het pluche
Iedere avond kijken we met miljoenen tegelijk naar Frontberichten. Daarin vloggen mensen die nu leven op het scherp van de snede over hoe zij met de inzet van al hun kracht en professionaliteit de coronacrisis bestrijden, daar waar die zich op zijn rauwst manifesteert: verplegend personeel, artsen, begrafenisondernemers, geestelijken, schoonmakers, agenten, brandweerlieden.
Wie verscheen er donderdagavond tweemaal in beeld? Minister Bijleveld. Ook werden wij vergast op de praatjes van twee burgemeesters, die van Goeree-Overflakkee en die van Tilburg. Zij gaven geen beeld van hoe zij – om een ouderwets cliché te gebruiken – met hun poten in het bluswater staan. Nee: ze gaven raad, ze prezen het ziekenhuispersoneel, ze maanden het volk aan.
Zo dringen politici het programma binnen waarin zij wel het minst thuishoren: generaals en kolonels dringen zich op en nemen ruimte in waarvan we dachten dat ze voor de frontsoldaten bestemd was.
Dit is ergerlijk. Ministers staan niet aan het front. Burgemeesters ook niet. Die zitten in vergaderkamers waar de tafels om de haverklap door gedienstigen worden gereinigd. Die gedienstigen willen wij zien en de eer geven die zij verdienen.
We willen mensen zien die aan sterfbedden zitten, niet die op het pluche. Geen bobo’s asjeblief. Zij hebben van zichzelf al genoeg toegang tot de reguliere media, omgeven als ze zijn door microfoons, omringd door ministeriële, provinciale en gemeentelijke websites.