Geef pedo's geen platform

Afgelopen week werd vereniging Martijn verboden. De Hoge Raad oordeelde dat “de vereniging de gevaren van seksueel contact met jonge kinderen bagatelliseert, dergelijke contacten zelfs verheerlijkt en haar opvattingen ook propageert”.

Ik ben daar verheugd over in tegenstelling tot een aantal schrijvers, denkers of bekende Nederlanders die zich zorgen maken over de vrijheid van meningsuiting welke in hun ogen in het geding is. In een open brief aan de Volkskrant deelden zij onder leiding van Tommy Wieringa en Freek de Jonge hun onvrede. Zij vinden dat met het verbod “een ingrijpende inbreuk wordt gemaakt op de grondrechten van vrijheid van vereniging en vrijheid van meningsuiting op grond van een uitsluitend theoretische kans dat de ideeën van Martijn grootschalig zullen worden uitgedragen”.

Uiteraard ben ik ook van mening dat vrijheid van meningsuiting een groot verworven goed is waar wij zorgvuldig mee om dienen te gaan. Immers, wanneer de grenzen van het oorbare worden verkend ontstaat er ruimte voor populisme, hetgeen een juiste beoordeling vertroebelt. Her en der zie je in de discussie dan ook obscure vergelijkingen ontstaan als: ‘Straks willen ze ook de PVV gaan verbieden of islamitische groeperingen’. Ik denk dat dit wel meevalt. Zo heeft men in 2009 geprobeerd de Hell’s Angels te verbieden, hetgeen uiteindelijk niet gelukt is ondanks hun criminele imago.

Tegenstanders van het verbod beroepen zich op de vrijheid van meningsuiting maar in de enge zin van het woord is pedofilie natuurlijk geen ‘mening’. Het is een geaardheid waarvan praktisering in een samenleving niet gewenst is. Niet omdat ‘wij’ pedofilie afkeuren, maar omdat er een kwetsbare groep in het geding is. Kinderen dienen, net zoals de vrijheid van meningsuiting te worden beschermd. Als deze twee zaken elkaar gaan bijten, iets wat hier m.i niet aan de orde is omdat pedofilie geen ‘mening’ is, zal men als samenleving altijd voor de meest kwetsbare groep moeten kiezen.

Volgens de raad is niet bewezen dat Martijn strafbare feiten heeft gepleegd, wel is gebleken dat Martijn de schade die kinderen ten gevolge van pedofiel contact oplopen bagatelliseert en de contacten zelfs verheerlijkt. Dat lijkt mij voldoende reden om bezorgd te zijn. De ouders die aangifte tegen Martijn deden hadden tenslotte een kind dat misbruikt werd door de buurman. Deze man ontving tips van Martijn over hoe hij dit het beste kon doen zonder opgemerkt te worden.

Veel mensen die beroepsmatig met slachtoffers van kindermisbruik te maken hebben zijn voor een verbod van de vereniging. Mensen uit de praktijk. Misschien is het in sommige gevallen handig om de lessen die we uit de praktijk leren zwaarder te laten wegen dan wat abstracte en hypercorrecte idealen die een aantal intellectuelen voor de gelegenheid weer eens hebben opgepoetst. Dat had ons wellicht een paar beschamende uitspraken bespaard zoals die van schrijfster Maartje Wortel die pathetisch riep dat je “de fantasieën van een ander nooit strafbaar kunt stellen”.

Natuurlijk zijn fantasieën vrij. Daar gaat het hier helemaal niet over. Niemand kan een ander zijn gedachten, zijn verlangens en fantasieën ontnemen, hoe gruwelijk ze ook zijn. Maar als dergelijke fantasieën op een plek worden geventileerd waar men elkaar helpt om deze in praktijk te brengen en zelfs tips geeft over hoe te handelen zonder ontdekt te worden is er veel meer aan de hand.

Op een openbaar webforum voor pedofielen is te lezen hoe men constant de grenzen aftast van waar de fantasiewereld eindigt en realiteit begint. Naast verhalen van pedofielen die (inderdaad) het lot van slachtoffers bagatelliseren vind je ook verhalen van gevallen die er ogenschijnlijk goed mee omgaan. Maar ik kwam ook mannen tegen die op het punt stonden strafbare feiten te gaan plegen of ze al hadden gepleegd en bang waren voor ontdekking. Overigens werden zij door een aantal lotgenoten tot de orde geroepen, je zou dus ook kunnen concluderen dat de site een corrigerende functie heeft. Echter, als dit afhankelijk is van het gezonde inzicht van een beperkt aantal mensen, wil je dit risico als samenleving dan nemen?

Op het forum:

Een tijdje geleden heb ik mijn verhaal gedaan op dit forum. Daarbij heb ik verteld dat ik vroeger eens de dijbeentjes van een jong meisje heb gemasseerd (dit wel op haar verzoek en met de broek nog aan maar dat doet er eigenlijk niet echt toe, het is de handeling die telt in dit geval). Verder heb ik hier gelezen (als ik mij nog goed kan herinneren) dat het masseren van de billen en het geslachtsorgaan bij kinderen bij wet verboden is. Nu is mijn vraag: Wat verstaat de wet onder “billen”?

Ik zit misschien met een probleem, het zit namelijk zo. Ik download namelijk soms kinderporno en kijk ook wel als ik op straat loop naar kleine meisjes. Ben je dan een pedofiel?

Tijdens het lezen op deze site ontstond er bij mij een beeld van labiele en getraumatiseerde mensen die in een voortdurende worsteling zitten en met zijn allen een tijdbom vormen. Je voelt aan alles, bij sommigen is het slechts een kwestie van tijd tot zij over de schreef gaan. Er wordt door deze mensen kinderporno gedownload, er wordt aan kinderen gezeten en er wordt constant gezocht naar een uitweg, een mogelijkheid om verlangens werkelijkheid te laten worden. Allemaal met goedkeuring van bovenaf, als het aan ‘intellectueel Nederland” ligt. Leg dat maar eens uit aan de slachtoffers van kindermisbruik, aan hun ouders. Veel succes.