Geef eens een compliment kado

Een jaar zit vol met de ‘dagen van…’. De een nog nobeler, hilarischer of urgenter dan de ander. Dit jaar hebben we in januari en februari onder andere al de pindakaasdag (24 januari), gedichtendag (laatste donderdag van januari), warmetruiendag (15 februari) en de internationale dag van de ijsbeer (27 februari) gehad. Bij dit rijtje sloot op 1 maart de nationale complimentendag aan. Dat is sinds 2003 de datum waarop ‘mensen worden aangemoedigd om elkaar eens een complimentje te geven’, zoals op Wikipedia staat te lezen.

Deze zin is op een aantal manieren vreemd interpreteerbaar. Ten eerste om het feit dat mensen juist op die dag ‘worden aangemoedigd’ om complimenten uit te delen. Met deze ongelukkige woordkeuze sla je het effect van het intrinsiek uitdelen van complimenten helemaal dood. Want, wie zit er nu te wachten op een speciaal ingestelde dag, waarop mensen moeten worden aangemoedigd om elkaar complimenten te geven? Hoe oprecht zijn die al dan niet ontvangen complimenten dan helemaal? Bereik je op deze manier niet juist een averechts effect van de intentie die een gemeend compliment kan hebben?

Intentie Daarnaast heeft de term ‘aanmoedigen’ een geheel verkeerde connotatie in dit verband. Aanmoedigen doe je immers in een vol Thialf, op het voetbalveld, of langs de kant van het zwembad, tijdens een zwaarbevochten wedstrijd. Of om iemand te overtuigen een bepaalde belangrijke activiteit te ondernemen. In dat verband lijkt me de term ‘aanmoedigen’ dus nogal een ondermijning van de intentie rondom het geven van complimenten.

En dan het stukje ‘om elkaar eens een complimentje te geven…’. Hoe pijnlijk is dat? Iemand aanmoedigen om eens een compliment geven! Dus eerst worden we, blijkbaar op enigszins noodzakelijker wijs, aangespoord om complimenten te geven op deze speciaal ingestelde dag en dan wordt ons ook nog min of meer verweten dat we dat anders toch niet of nooit doen, uit onszelf, of zo. Dat impliceert het woordje ‘eens’ namelijk in deze zin. Wellicht zal het zo allemaal niet bedoeld zijn.

Bovenstaand stukje tekst kan er echter op wijzen dat ik niets heb met deze complimentendag of alle ‘dagen van…’ die een jaar rijk is. Dat is niet zo. Ik ben juist een voorstander van het bieden van een stukje bewustwording. Zeker op het gebied van het uiten van een compliment aan iemands adres. Het ontvangen van een compliment kan namelijk van grote meerwaarde zijn in de omgang met elkaar en voor het welbevinden van een persoon. Het is dan ook niet voor niets dat ‘sociaal contact’ op nummer drie staat in de behoeftenpyramide van Maslow, vlak achter ‘lichamelijke behoeften’ en ‘veiligheid’. Daarna volgt meteen ‘waardering, erkenning en zelfrespect’, iets wat onherroepelijk samenvalt met het geven van complimenten aan iemand.

Groei Wat dat betreft kan een mens dus groeien, door het ontvangen van een oprecht gemeend compliment. Onderzoek heeft daarnaast bewezen dat het mensen gelukkig maakt om te kunnen geven. In dit geval iets relatief simpels als een compliment. Het geeft een goed gevoel, bevestiging en de broodnodige waardering én het doet daarnaast geen pijn om iemand te complimenteren. Integendeel, zie het als het geven van een verbaal of non-verbaal kado en tevens als een verrijking voor jezelf. Want wat je geeft, kun je immers terugverwachten. En dat hoeft niet alleen op 1 maart te zijn.

Cc-foto: Matthew Kenwrick