Gedoe rond dementie en euthanasie zal tot meer zelfmoorden leiden

Veel demente bejaarden komen aan hun einde door versterving. Niet alleen de toediening van voedsel, maar ook die van vocht worden gestaakt. Zo brengt uitdroging uiteindelijk de verlossing van de dood. Wie dat voor zichzelf wil voorkomen, heeft niets aan een euthanasieverklaring. Dat is een nutteloos vodje papier, zo blijkt dezer dagen. Maandag begint een proces tegen een verpleeghuisarts die euthanasie toepaste op een zwaar demente patiënt hoofdzakelijk op grond van zo’n verklaring. Ze was er zelf van overtuigd dat er sprake was van ondraaglijk lijden maar het openbaar ministerie vindt dat zij onvoldoende heeft vastgesteld of de doodswens nog wel aanwezig was.

Artsen weigeren standaard euthanasie als patiënten zover heen zijn dat ze niet meer beseffen wat er men hen gebeurt. Als er nog wel heldere momenten zijn, horen ze met hen in gesprek te gaan om te zien of ze nog steeds euthanasie willen. Als de aangeklaagde arts straks veroordeeld wordt, zal het vrijwel onmogelijk zijn om voor een vrijwillig levenseinde te kiezen. Geen arts zal het nog wagen medewerking te verlenen want voor je het weet sta je voor tuchtraad en rechter, is je loopbaan naar de filistijnen. Geef ze eens ongelijk.

Wie zichzelf een jarenlang verlies van waardigheid wil besparen, wie er geen zin in heeft om in constante verwarring te leven omdat je geheugen het laat afweten en je niet meer begrijpt wat er om je heen gebeurt, zal dus al dan niet samen met geliefden zelf maatregelen moeten nemen. Het juridisch gehannes rond levenseinde en dementie zal er alleen maar toe leiden dat meer mensen de hand aan zichzelf slaan voor het te laat is. En dat zij moeten zien te voorkomen dat partners en familieleden wegens medeplichtigheid in het schuurtje verdwijnen, door de Nederlandse rechtsstaat zwaar gestraft om een ultieme uiting van liefde.