© cc-foto: Mark
In het Ministerie voor de Toekomst beschrijft Kim Stanley Robinson de wereld nadat een monsterhittegolf miljoenen doden veroorzaakt. "En toch bleven ze CO2 uitstoten. Ze bleven autorijden, aten vlees, en deden alle dingen die de hittegolf veroorzaakt had en de volgende zou veroorzaken." Hopelijk blijft dit scenario science fiction, hoewel de kans op dit soort extreme weergebeurtenissen exponentieel toeneemt zolang we niet stoppen met fossielen te verbranden.
Toch is het zorgwekkend dat Shell en de andere industrieën aan hun verdienmodel blijven vasthouden. In 2022 gaf Shell 26 miljard uit aan aandeelhouders, en 3,46 miljard aan de toekomst van hun kinderen. Robinson vervolgt: "Winst werd zo uitgerekend dat het bleef resulteren in uitkeringen voor aandeelhouders. Enzovoorts. Iedereen die nog leefde wist dat er niet genoeg werd gedaan, en iedereen bleef niet genoeg doen."
Eén van de meest hardnekkige (want winstgevendste) stukjes wetenschapsontkenning die blijft terugkeren is de bewering dat we niet zonder fossiel kunnen, of dat het afbouwen hiervan nog decennia gaat duren. We willen de economie niet schaden. Wat men daarmee eigenlijk zegt is dat we huidige welvaart belangrijker vinden dan een leefbare toekomst van onze kinderen. Want alle CO2 die we nu uitstoten is permanent en blijft de komende millenia de opwarming van de aarde die al gaande is nog meer versnellen. Dit is cynisch, maar dit is blijkbaar waar we nu voor kiezen: wij vinden onszelf belangrijker dan onze kinderen en kleinkinderen.
Voor onze kinderen en kleinkinderen zijn we inderdaad belangrijker, maar op een andere manier. We leven namelijk in een bijzondere tijd waarin we nog een relatief grote impact kunnen hebben op het klimaat. Dit is misschien wel het gevaarlijkste wetenschappelijke feit van onze tijd. Dit wetenschappelijke feit is namelijk een grote bedreiging voor de winst van Shell, het populisme en de huidige politieke manier van doen. U zult de komende tijd veel wetenschapsontkenning horen op dit gebied.
Onze kinderen zullen gemotiveerder zijn om te doen wat nodig is, maar de impact die ze nog kunnen hebben wordt exponentieel kleiner en de investeringen die dit zal vragen exponentieel groter. Als ze door de winst van hun ouders in huizen achter hoge muren kunnen wonen in landen die nog bewoonbaar zijn, vraag ik me af of ze hun ouders - die daadwerkelijk iets hadden kunnen doen - dankbaar zullen zijn. Nog één keer Robinson: "Want we bleken uiteindelijk allemaal kwetsbaar te zijn."
Naomi Oreskes, één van de onderzoekers die onthulde hoe de fossiele industrie dankbaar gebruik maakte van de tactieken van de tabaksindustrie om twijfel te zaaien over het wetenschappelijk bewijs voor de relatie tussen roken en kanker, schrijft in een nieuw stuk: "Het is niet onrealistisch om te denken dat we in de toekomst op een minder destructieve manier dan nu kunnen leven. En als die ambitie onrealistisch lijkt, dan moeten we de strategieën vinden om het realistisch te maken."
Beste aandeelhouders van Shell, nogmaals gefeliciteerd met uw winst. Waarin gaat u deze winst nu investeren?
cc-foto: Mark