G500 kaart dringende problemen aan

De G500 van Sywert van Lienden heeft veel losgemaakt. Die variëren van lofprijzingen tot kritiek op de stijl en inhoud van het programma. Er is terecht kritiek geweest op de uitvoerbaarheid van het geheel en of het moreel juist was om lid te worden van drie verschillende partijen zonder dat de nieuwe leden daadwerkelijk de kernwaarden van de partij onderschrijven.

Mijn kritiek op de G500 is voornamelijk niet inhoudelijk, maar begint vanuit de assumptie dat we langs de reguliere politieke weg, met behulp van de Politieke Jongerenorganisaties significante invloed kunnen uitoefenen op het programma van de politieke partijen. Het stuk door Christopher Houtkamp en Zowi Milanovi [Volkskrant, Opinie & Debat, 24 mei 2012] “G500 bedient alleen jonge hoogopgeleiden” getuigt meer van jaloezie dan rechtvaardige kritiek op het inhoudelijke programma van de G500. Het stuk is vooral een ontkenning van de onzekere toekomst die de huidige generatie tegemoet gaat.

Uit het uiterst tendentieus en zwak stuk wordt het mij niet duidelijk waar Houtkamp en Milanovi precies bezwaar tegen hebben. Dat inhoudelijk D66 en G500 niet veel van elkaar verschillen, diskwalificeert naar mijn mening de problemen niet die zij aankaarten. Het gaat daarnaast voorbij aan het feit dat de politieke jongerenorganisatie van D66 met meer dan 5000 leden duidelijk maakt dat er wel degelijk een platform is voor de ideeën van de D66, vooral op het gebied van onderwijs en de arbeidsmarkt. Dat de auteurs dit meteen koppelen aan de universiteitscafé’s en Coffee Company’s zegt meer over de kennis van Houtkamp en Milanovi, in tegenstelling tot de politieke realiteit.

G500 is vooral eigenbelang wordt ons verder verteld, want studenten zouden in feite kunnen studeren zonder al te veel schulden te maken. Wat is er mis met dit standpunt? De realiteit van de toekomst is dat ze zorgkosten voor de jongeren gaan verdubbelen, de AOW kosten in een nog hoger tempo oplopen en studenten die de basis moeten vormen van onze kenniseconomie in het gezicht worden geslagen met een langstudeerdersboete. De rekening van de huidige generatie wordt doorgeschoven naar de toekomst. Het is essentieel dat de pijn eerlijk wordt verdeeld. “Uit het G500-programma wordt bovendien niet duidelijk hoe we in de toekomst omgaan met de zwakste groepen, zoals de aanzienlijke groep ouderen, die straks moet rondkomen van een AOW-uitkering met klein pensioentje.” Mijn ogen vielen open toen ik deze zin las. Dat dit uit de pen komt van twee politicologie-studenten verbaast mij des te meer. Een zeer aanzienlijk deel van de ouderen – zoals meerdere onderzoeken beamen- zullen een royale tijd tegemoet gaan, doordat ze kunnen profiteren van lucratieve oudejaarsregelingen en een pensioen van tenminste 70% van het laatstverdiende inkomen. Als de jongeren nu niet voor hun belangen opkomen, zitten wij later met een nog kleiner AOW en geen pensioen, dat is de politieke realiteit.

Dat een extra belastingschijf niet onderdeel is van het G500-programma is een politiek verschil tussen de auteurs – die de PvdA aanhangen – en de G500, die niet kiest om nog meer belastingen in te voeren.

De G500 voorziet in een behoefte om het geluid van veel jongeren te laten horen over hun toekomst die onzeker is. Waarin het niet meer vanzelfsprekend is dat je als student kan genieten van een studiefinanciering, waarin onze oudedagsvoorzieningen op het spel staan en de economische hausse die de babyboomers hebben meegemaakt niet meer terugkeert.

Overigens ben ik zelf ook een PvdA’er en kan ik mij wel degelijk vinden in een groot deel van het G500-programma omdat deze de ideologische scheidslijnen van de gevestigde partijen overschrijdt en toekomstgericht is. De G500 neemt actie en behoudt zich van de passiviteit van het schrijven van zwakke opiniestukken.