'From the river to the sea, Palestine will be free'

Theoretisch kan dat snel geregeld worden, theoretisch dan.

Stephan van Baarle, de nieuwe fractieleider van Denk, heeft er talent voor de hele Kamer op stang te jagen. In het debat over de houding van de Nederlandse regering tegenover de oorlog tussen Israël en Hamas is het hem weer gelukt. De geachte afgevaardigde beëindigde zijn speech met een krachtig "From the river to the sea, Palestine will be free". Iedereen van de kook. Voorzitter Bergkamp hamert hem af. Joost Eerdmans komt vertellen dat hij sprakeloos staat. Volgens menigeen houdt deze slogan in dat de joden verdreven moeten worden. Men heeft namelijk gehoord dat ze het ook bij Hamas scanderen.

Dat is natuurlijk flauwekul. Een Nijhoffiaans "Lees maar, er staat niet wat er staat", is hier in genen dele van toepassing. Het gaat hier om een vrij land tussen de Jordaan en de Middellandse Zee. Dat is op zich een loffelijk streven.

Je hoort dat "from the river to the sea, Palestine will be free" uit duizenden kelen als er weer eens een demonstratie tegen het Israëlische geweld wordt gehouden. Het kan niet anders of de betogers zouden hun toekomstvoorspelling eerder vandaag dan morgen gerealiseerd willen zien. De vraag is dan: waar staan we nu en wat moet er urgent gebeuren?

De Palestijnen leven in ieder geval niet in vrijheid. Zij moeten zich laten koeioneren door respectievelijk een criminele sekte (Hamas) en een corrupte vriendenclub (PLO). Van vrijheid is geen sprake. Op de West Bank komt daar nog de willekeur bij die de Israëlische bezetting kenmerkt.

Israël daarentegen is een democratie met stemrecht voor alle volwassen burgers. Het land kent geen constitutie maar wel veertien basiswetten die de onderlinge verhoudingen en het bestuur regelen. De regering is verantwoording schuldig aan de Knesset, het parlement, dat net als in Nederland wordt gekozen door alle volwassen staatsburgers. De vrijheid van meningsuiting is terecht beroemd. De mensenrechten worden in het algemeen gerespecteerd, althans in Israël zelf. Wat er in de bezette gebieden gebeurt is een heel ander verhaal. Ongeveer twintig procent van de Israeli heeft een Arabische achtergrond. Er is sprake van achterstelling op dezelfde manier als in Nederland, maar je kunt als slachtoffer altijd protesteren met de wet aan je kant.

Wie meteen een vrij Palestine from the river to the sea wil, heeft nu al een stevige bodem om op te staan. Er ligt een democratisch bestel. Het massale verzet tegen de maatregel van het kabinet-Netanyahu om het gerechtshof bevoegdheden af te nemen, is een bewijs voor het feit dat de democratie onder de bevolking lééft. 

Als Israël Gaza en de West Bank formeel annexeert en vervolgens die basiswetten van toepassing verklaart, is de zaak gepiept. Alle Palestijnen krijgen dan namelijk dezelfde rechten als de Israëlische burgers. Van een bezetting is geen sprake meer. Zij hebben stemrecht. Zij mogen zich overal vrij vestigen. Op het grondgebied van een zo gevormde staat wonen dan vijf miljoen Palestijnen en dik negen en een half miljoen Israeli van wie er een miljoen of twee een Arabische achtergrond hebben. Uiteraard worden er na de inlijving onmiddellijk verkiezingen gehouden zodat de Knesset de zo sterk gewijzigde verhoudingen weerspiegelt.

De nieuwe regering - met ongetwijfeld een grote Arabische component erin - wacht vervolgens een zware taak. De Palestijnse milities en het Israëlische leger moeten worden geïntegreerd. De wederopbouw van Gaza zal grote kosten en inspanningen vergen. Armoedebestrijding moet absolute prioriteit krijgen. Van Zuid-Afrika kan men leren hoe men waarheidscommissies opzet.

En dat Haifa Wehbe eerst in Tel Aviv en daarna in Jeruzalem komt optreden.

Maar stap één is die annexatie.

Theorie natuurlijk, allemaal theorie. Te krankzinnig voor woorden als je het afzet tegen de realiteit in het ongelukkige land tussen de Jordaan en de zee. De beide volkeren koesteren zo'n groot wantrouwen ten opzichte van elkaar, ze hebben elkaar zo totaal gedemoniseerd dat deze gang van zaken volstrekt onvoorstelbaar is. Een Palestijnse staat naast Israël is de enige uitweg. Vanwege alle haat.  

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.

Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: Israël, Hamas, informatieoorlog, nepnieuws.