Freek Vergeer's genetische ad hominem

Feitelijk stelt Vergeer dat de argumenten van migranten minder waard zijn omdat zij geen autochtone achtergrond hebben.

Ik heb de Volkskrant talloze keren gemaild met het verzoek om de drogredenen van Israël-supporters uit opiniestukken te verwijderen. Als het hoofdargument op drogredenen berust, zou het hele stuk geweigerd moeten worden. Maar de redacteuren lijken het nooit te leren. Drogredenen creëren een pro-Israëlische bias bij lezers, een bias die niet verdwijnt door ook pro-Palestijnse opiniestukken te publiceren. In de publieke opinie geldt namelijk niet dat 1 – 1 = 0. Als de Volkskrant 100 opiniestukken publiceert waarin wordt gelogen dat een zwemleraar een kinderverkrachter is en 100 stukken waarin wordt gesteld dat dit onjuist is, betekent dat niet dat het nettoresultaat in de publieke opinie neutraal is. Sommige ouders zullen alsnog geloven dat de leraar schuldig is en hun kind bij hem weghouden.

In zijn opiniestuk in de Volkskrant van 10 maart beweert Freek Vergeer dat veel jongeren met een migratieachtergrond zich identificeren met Palestijnen en Israël slechts zien als een westers project, voortkomend uit Europees schuldgevoel. Daarmee impliceert hij dat hun standpunt ongeldig is, simpelweg omdat hun ouders niet in Nederland woonden tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Dit is een duidelijke vorm van de genetische ad hominem, een drogreden waarbij een argument niet op inhoud wordt beoordeeld, maar wordt afgewezen vanwege de afkomst of achtergrond van degene die het naar voren brengt. Feitelijk stelt Vergeer dat de argumenten van migranten minder waard zijn omdat zij geen autochtone achtergrond hebben.

Sterker nog, Vergeer’s drogreden werkt ook andersom: Nederland houdt de illegale Israëlische bezetting in stand, niet vanwege sterke argumenten, maar vanwege de identificatie met de Joodse minderheid. Opvallend is de correlatie tussen pro-Israëlische standpunten en verzet tegen migratie. Een samenleving zonder migranten zou immers minder kritische stemmen hebben over de Israëlische politiek. Migranten beroepen zich op het volkenrecht, schrijven opiniestukken en organiseren zich politiek. Dit ondermijnt de effectiviteit van drogredenen en propaganda van Israël-supporters. Daarom willen sommigen Israël-supporters migratie beperken of zelfs pleiten voor remigratie. Als bewijs: alle partijen die in de Tweede Kamer pro-Israël stemmen, zijn ook degenen die voortdurend over migratie praten:

De pro-Israëlische partijen hebben hun mening gevormd doordat de media voortdurend drogredenen van Israël-supporters publiceren. Bovendien is het onmogelijk om hun opinie met rationele argumenten te veranderen.