Frauduleuze wattenstaafcowboys? Dat was te verwachten

Dagelijks lees ik elke ochtend de krant om op de hoogte te blijven van de actualiteit. Onder het genot van een bakje koffie las ik vanochtend in de Volkskrant dat Spoedtest.nl door de mand is gevallen. Ik spuugde bijna alles over mijn scherm heen. Niet vanwege enige vorm van verbazing. Nee. Dat zeker niet. Eerder omdat ik keihard moest lachen.

Want wattenstaafcowboys zijn voor mij geen verrassing. Corona blijkt gewoon een schatkist te zijn voor sjacheraars zoals Sywert van Lienden. En daar hoort directeur Rasmus Emmelkamp vanaf vandaag ook bij. Een voormalig eigenaar van meerdere horecazaken en een rederij die zich meermaals heeft uitgesproken in de media. Sterker nog: hij was één van de twintig die een kort geding had aangespannen tegen Stichting Open Nederland wegens ‘oneerlijke concurrentie’.

Oneerlijk is eerder dat je geld loopt te verdienen door andermans gezondheid in gevaar te brengen. Alles aan deze testboer stinkt: zijn aanwezigheid in de media, het verlangen om alles zo rendabel mogelijk te maken, het gebruik van Chantal Janzen als het gezicht van Spoedtest.nl en de druk op de overheid voor een tegemoetkoming omdat hij anders ‘kopje onder’ zou gaan. Ik citeer: “Als de overheid het deels zou vergoeden, hoeven we niet kopje onder te gaan”. En dat komt van iemand die voorrang gaf aan klanten waar hij op slinkse wijze dubbel aan kon verdienen. Verdrinken was dus nooit een vrees van Emmelkamp, maar eerder een manier om de winstgevendheid te verhogen. Dus was het vaccinatiebewijs voor hem vanzelfsprekend een extra verdienmodel.

Nu is het inderdaad zo dat Rasmus ten opzichte van Sywert altijd heeft geroepen dat hij een commerciële man is. Dat maakt hem alleen niet minder een zwendelaar dan de Hulptroepen Alliantie. Een valse QR-code heeft een verkoopprijs die tussen de honderden en duizenden euro’s ligt. Combineer dat met de dagelijkse omzet van 300.000 euro per dag en je bent zo rijk. Emmelkamp, bekend als één van de meest uitgesproken types in de commerciële testbranche, wuifde verwijten als coronacowboy altijd gemakkelijk weg. Hij wist wel beter. Er was geen sprake van een woekerwinst, zo vertelde hij eerder aan dezelfde krant. Op de vraag of hij een miljonair was, antwoordde hij wel in alle eerlijkheid: ‘Ik heb nog nooit zoveel verdiend als nu. Als ik het dit jaar volhoud, ben ik een stuk rijker dan voorheen’.

Het blijkt dat Van Lienden dus niet als enige heeft genoten van het schaamteloze graaifeest in crisistijd. Volgens het ministerie van VWS gaat het bij deze frauduleuze wattenstaafcowboy vermoedelijk om een behoorlijk aantal valse vaccinatiebewijzen, maar precieze aantallen zijn nog niet bekend. Vind je het gek wanneer je een amateur zonder logistieke- of medische achtergrond op zo’n grote schaal het volk laat voorzien van een gezondheidstest, dat hij dan uiteindelijk het geld zijn morele kompas laat verdraaien? Het was te verwachten dat één van deze commerciële testbedrijven gebruik zou maken van de zwakheden van de CoronaCheck-app om hier zijn profijt uit te halen.

Ondertussen is er naast een nagemaakte CoronaCheck-app nu ook een fraudeleuze scanner-app. ‘Het verspreiden van de app is op zichzelf niet strafbaar, maar gebruik ervan wel’, aldus een woordvoerder. Hierbij vraag ik mij af: wat hebben ze dan te vrezen? Als jij ervoor kan zorgen dat je meer klandizie kan werven met een malafide aftreksel van het origineel, dan kan je dat makkelijk doen. In onze hoofdstad werd in mijn ervaring nooit gecontroleerd of ik wel- of niet geldig was ingecheckt met de app. Geen handhaver die mij kwam storen tijdens het lunchen. Niks, noppes, nada.

De signalen zijn duidelijk en de overheid is vaak genoeg te laat. Het motto van de bandiet luidt: pakken wat je pakken kan. Als jij het niet doet, dan gaat iemand anders ermee aan de haal.

Hier zijn weinig consequenties aan verbonden terwijl de realiteit is dat dit soort praktijken op maatschappelijk niveau catastrofaal zijn. Maar als iemand zoals Sywert nog steeds kan genieten van zijn miljoenen, moeten we niet verbaasd zijn wanneer een horecabaas genaamd Rasmus Emmelkamp besluit om hetzelfde trucje uit te halen als hij de kans krijgt. Uiteraard, zonder rekening te houden met de gezondheid van de medemens.