Frans Timmermans en de cultuur van de dood

De wereld is zo goed als zes weken verder en het brute geweld tegen kinderen, mannen, vrouwen, ouderen, artsen en journalisten in Gaza neemt genadeloos toe. Komt er ooit een einde aan deze bruutheid? Maar hoe dan verder met de Palestijnen? Krijgen zij op een goede dag hun rechten en de vrijheid terug?

Het is stuitend wanneer in Nederland de pro Palestina-demonstraties bestempeld worden als antisemitisme. Ondanks dat de demonstraties bestaan uit diverse jongere Nederlanders, christenen, moslims, migranten tot aan (orthodoxe) joden toe.

Maar tóch vindt de GroenLinks-PvdA Lijstrekker Frans Timmermans dat de demonstranten een cultuur van de dood aanhangen. Dit, terwijl bijvoorbeeld de sit-in in Utrecht Centraal een actie is voor solidariteit en het zich uitspreken tegen onderdrukking en onrechtvaardigheid.

Hoe zit het dan met de cultuur van het leven? Hoe ziet die er eigenlijk eruit? Wellicht bedoelt Frans Timmermans dat de cultuur van het leven eruitziet als dat Nederland bijvoorbeeld expres niet mee heeft gestemd voor een resolutie van de Verenigde Naties die oproept tot een humanitair staakt-het-vuren tussen Israël en Hamas?

Hoe zit het met het leven van de tientallen pasgeboren baby's in couveuses die sterven in Gaza? En hoe zit het met het leven van de Palestijnen zonder water, voedsel en elektriciteit? Is dit de cultuur van het leven die Frans Timmermans bedoelt?

Kunnen wij wel in een wereld leven waar de rode lijnen niet meer aangeven wanneer de grenzen worden overschreden? De rode lijn blijkt in het Westen vooral een teken van zelfbedrog te zijn.

De Palestijnen worden tekort gedaan wanneer er woordenstrijd wordt gevoerd over de oorlog tussen Hamas en Israël. Hiermee worden de gewelddadige acties in Gaza -waar Israël op grote schaal een etnische zuivering uitvoert- door de wereld niet gehoord, gezien of erkend. Die wreedheid laat de machtigen in het Westen koud.

Ook is het beschamend en spijtig om te zien, hoe duizenden Palestijnen te voet vluchten richting het zuiden van de Gazastrook. Hoe zit het met hun verdriet, verlies en onfortuinlijke lotgevallen? Onderweg sterven vooral zieken, gewonden, vrouwen en kinderen als gevolg van de afschuwelijke omstandigheden. Is dat dan de cultuur van het leven?

Wees gerust Nederland, deze gelukzoekers zullen niet via zee, lucht of land naar het Westen kunnen uitwijken. De verwachtingen zijn, dat de vluchtelingen gewoon letterlijk hun eigen dood in het zuiden van Gaza tegemoet lopen.

Omdat de term Holocaust al vóór de Tweede Wereldoorlog, de dood van een grote groep mensen omschrijft, kunnen wij vandaag óók spreken van een Palestijnenhaat. Het is al onverteerbaar in een wereld te leven, waar inhumane mannen aan het woord en aan de macht zijn. Maar het is vooral bedenkelijk en betreurenswaardig, dat de zo geprezen mensenrechten en het recht op vrijheid kennelijk niet overal en voor iedereen gelden.