Door Frankfurt laat de grondzee van het racisme zich weer voelen

Op het internet maar ook bij de rechtse politiek heerst grote ophef over het drama van Frankfurt. Daar duwde een asielgerechtigde met een Eritrese achtergrond onverhoeds een moeder met kind voor een aanstormende trein. De moeder kon zich redden, het kind werd uiteengescheurd. De dader nam de vlucht maar werd twee straten verder met behulp van het publiek gevat.

Sindsdien staat maar één ding centraal: de Eritrese afkomst van de dader. Niet zijn geestestoestand maar zijn huidskleur. De Alternative für Deutschland hief een oorverdovend zie je wel gehuil aan en werd daarbij van harte ondersteund door de extreem rechtse blogs en twitter accounts in Nederland. Daar is dat Wir schaffen das dus op uitgedraaid. Dat is de dank die wij krijgen voor onze gastvrijheid. Ze komen om ons te overheersen en ons te vermoorden.

Inmiddels is meer bekend geworden over de dader. Hij had in 2008 in Zwitserland een verblijfsvergunning gekregen waar hij als goed geïntegreerd gold maar een week of wat geleden draaide hij door. Hij probeerde zijn buurvrouw de hals af te snijden en sloot zijn vrouw en kinderen in huis op.  Vervolgens nam hij de vlucht. De Zwitserse politie plaatste hem op de opsporingslijst.

De Neue Zürcher Zeitung, een van de beste geïnformeerde kranten ter wereld, ging de gangen van de dader wat preciezer na. Sinds begin dit jaar zat hij al in de ziektewet wegens psychische problemen. Van politieke of radicale motieven bleek de politie niets. De dader was actief lid van de orthodoxe kerk in zijn woonplaats.

Het is duidelijk: we hebben hier te maken met iemand die psychisch ernstig gestoord hij. Hij handelde uit waanzin. En dat had zeker van het begin af aan centraal gestaan als de dader blank was geweest.

Maar dat was hij niet.

Hij was een Eritreër.

En zwart.

En derhalve een fanaticus.

En een moslim. Dat kan niet anders.

Eritrea is echter een christelijk land. De nationale kerk behoort tot de koptische familie.  De tragische gebeurtenis in Frankfurt, veroorzaakt door een waanzinnige, wordt door de extreemrechtse meute onmiddellijk uitgeroepen tot de zoveelste game changer.

De ophef in Duitsland is zo groot dat de minister van Binnenlandse Zaken Horst Seehofer van zijn vakantieadres terugkwam om het geschokte volk moed in te spreken. Hij zei tamelijk verstandige dingen. De burgers moesten erop kunnen vertrouwen dat de staat terreur actief en effectief zou bestrijden, waarbij hij met name het geweld van extreemrechtse zijde benoemde. Seehofer beloofde meer politie op de stations en geld speelde geen rol. Het drama zou geen gevolgen hebben voor het vluchtelingenbeleid.

Het blijft echter zorgelijk dat een volstrekt apolitieke moord de aanleiding is tot dit optreden. Nogmaals, als het een blanke was geweest,  had iedereen het tragische element benadrukt en niet de afkomst van de dader. Dan had  Seehofer zijn vakantie niet onderbroken. Dan waren er op het Journaal geen bezorgde vragen gesteld over welke maatregelen de minister nu gaat nemen tegen de terreur.

Ook is de wezenlijk relevante vraag niet gesteld: hoe kan iemand die zo gevaarlijk gek is, op vrije voeten blijven? Hoe staat het met de kwaliteit van de psychische zorg in Zwitserland. Als de zaak in Frankfurt ergens mee te vergelijken is, dan is dat met Den Dolder. Daar kwam men wel meteen tot de kern van de zaak omdat Michael P.  blank is en niet zwart, dan wel de voornaam Achmed draagt.

De grondzee van racisme in Duitsland, Nederland en de rest van ons werelddeel heeft zich weer eens laten voelen. Dat is een ding wat zeker is. En dat voelt slecht, heel slecht.