Fobese, de onstilbare honger naar steeds meer geld

Op NOS.nl lees ik: “Ralph Hamers heeft in zijn eerste vier maanden als CEO bij de Zwitserse vermogensbeheerder UBS zo’n 3,8 miljoen euro verdiend. Dat blijkt uit het jaarverslag van de bank. Bijna drie miljoen daarvan is een bonus, de rest bestaat uit onder meer salaris en pensioen.”

We kennen Hamers als de ING-directeur die door justitie wordt vervolgd voor witwassen en fraude. In 2018 werd voorgesteld om zijn salaris met 50 procent te verhogen naar drie miljoen per jaar. In 2019 verdiende hij bij de ING maar 2 miljoen euro, gelukkig kwam daar zo’n half miljoen bij voor zijn pensioen en onkosten.

Mensen zijn dik omdat ze te veel eten. Hun maag zegt genoeg, maar ze gaan door met eten en snoepen. Dat komt omdat de stem van hun maag wordt overschreeuwd door de stem van hun hoofd. Die stem in hun hoofd zegt, nee gilt: meer eten! Ik moét dat vertrouwde gevoel van complete verzadiging, dat troost me en verdooft de pijn. Welke pijn? De pijn die iedereen overal altijd heeft: ik ben niet genoeg, ik heb niet genoeg, ik moet meer hebben en meer zijn, ik moet het meeste hebben, anders voel ik pijn en word ik gek en ongelukkig!

Iedereen doet weer wat anders om die pijn niet te voelen. Sommige mensen zoeken het in seks. Al lang nadat hun geilheid en hun geslacht bevredigd zijn, gaan ze door op zoek naar meer seks. Internetporno, hoeren, massagesalons, advertenties. Hopla, een viagra. Als ze maar bezig zijn met seks, bezig met jagen en met opwinding. Dan voelen ze die pijn (even) niet. Dat hebben vooral mannen. Vrouwen doen zoiets met relaties: obsessief bezig zijn met de zoektocht naar de perfecte man en kinderen die hen gelukkig gaan, nee, moéten maken.

Jongeren zie ik dit doen met dagen en soms nachtenlang gamen of online gokken. Of ze gaan bungeejumpen. Elke gevaarlijke sport voldoet. Of zonder oponthoud reizen en in ieder geval nooit thuis zijn (en helemaal geen stilte!). Het lawaai van elke afleiding is goed om de pijn niet te voelen.

De belangrijkste reden dat mensen drugs of drank misbruiken is dat ze de pijn willen verdoven. Daarom heten het ook verdovende middelen. Elke verslaving heeft hiermee te maken, wil diezelfde pijn verdoven. Ook bijvoorbeeld eindeloos tv kijken of internetten, shoppen, obsessief vermageren of per se beroemd willen worden. De altijd terugkerende kater doet pijn en laat de verslaafde nog harder jagen.

Ook obsessief bezig zijn met werken, geld verdienen en succes moeten hebben. Voor workaholics is meer dan genoeg nooit voldoende. Hun leven is werk, hun privéleven bestaat niet want er is maar één doel: werk, succes, geld. Ze moeten rijk zijn! Maar als ze een ton hebben, dan moeten ze een miljoen hebben. En daarna meerdere miljoenen. Blijkbaar is dat niet voldoende. Een miljard ook niet. Het is onvoldoende omdat het ze gaat om de jacht naar meer geld, liefst meer geld dan anderen en het allerliefst het rijkst van allemaal. Ze vergelijken zichzelf altijd uitsluitend met mensen die rijker zijn.

Tijdens het drukke werk, die jacht en het opscheppen over hoeveel geld ze hebben, voelen ze de pijn niet. Ze zijn net als moddervette mensen, nooit genoeg eten. Maar dan met geld. Ziekelijk. Graaigek. Financieel obese. Fobese!

Materieel heel rijk, maar geestelijk heel arm, spiritueel failliet. Hun ziel verkocht aan de duivel. Arme rijke. Een geldjunk. Eigenlijk ben je dan een bedelaar.

De psychiaterbijbel DSM verzint steeds meer mentale ziektes. Ralph Hamers lijdt duidelijk aan een ernstig geval van Fobese. Gedwongen opname. Bel de ambulance!