Flex huurcontracten zullen alleen maar toenemen, ondanks initiatiefwet CU en PvdA
Geschreven vanuit de Bond Precaire Woonvormen
Komende week bespreekt de Tweede Kamer de initiatiefwet van de Christenunie en de PvdA om tijdelijke huurcontracten van maximaal twee jaar aan banden te leggen en een vaste huurcontract weer de norm te maken. Dit voorstel zet echter slechts één pennestreek door de wildgroei van flex- en tijdelijke contracten. De grote meerderheid van deze contracten blijft met dit wetsvoorstel gewoon bestaan.
Sterker nog, er zullen juist veel meer tijdelijke contracten bijkomen als het aan de regering ligt. De regeringspartijen stellen namelijk voor de definitie van een sociale huurwoning aan te passen zodat tijdelijke woningen ook mogen meetellen als sociale voorraad. Daarmee komt de weg vrij om een permanente “flexibele schil” van 120.000 tijdelijke woningen te realiseren tussen nu en 2030.
Gedwongen verhuizingen aan de orde van de dag
De Bond Precaire Woonvormen wordt dagelijks geconfronteerd met de effecten van de wooncrisis. Tijdelijke contracten, dakloosheid, huisuitzettingen en gedwongen verhuizingen zijn aan de orde van de dag. Studenten staan nog steeds op straat na afloop van hun campuscontract zonder kans op een huis. Ik hoor zelfs van steeds meer studenten dat een tweede studie goedkoper is dan een studiootje op de vrije markt.
Antikraakbewoners staan nog steeds binnen vier weken met al hun spullen op straat als de eigenaar beschikt. Voor contracten op basis van de leegstandswet geldt hetzelfde; Er is een wildgroei aan allerlei doelgroep-contracten waarbij men slechts tijdelijk recht heeft op een woning. Wanneer men niet meer voldoet aan de voorwaarden of als er een bepaalde tijd verstreken is sta je weer op straat, meestal zonder recht op herhuisvesting.
Steeds weer komen er contracten bij die precaire situaties uitbuiten zoals groepscontracten, huurcontracten voor promovendi, jongeren of zelfs voor mensen met een beperking en bijvoorbeeld huurcontracten gekoppeld aan de duur van een omgevingsvergunning. Deze initiatiefwet sluit dit soort contracten niet uit en moedigt aan om voor elke bijzondere doelgroep of omstandigheid een uitzondering te maken.
Geen flex, maar vast
Juist de groepen die recht hebben op een sociale woning zijn gebaat met een vast contract met een beschermde huurprijs. Tijdelijke contracten geven extra onzekerheid, leiden tot stress, psychische klachten en hogere kosten. Als mensen de keuze zouden hebben tussen flexhuur of een vast contract dan zouden er geen flexcontracten bestaan.
En waarom doen we dit eigenlijk? Uit een studie van de Tweede Kamer zelf blijkt dat flexwoningen nauwelijks goedkoper zijn dan het bouwen van gewone woningen. Alleen met garantstellingen van de overheid zijn de flexwoningen rendabel te maken.
Met de initiatiefwet geven CU en PvdA een klein stukje woonzekerheid terug aan de middenklasse, maar ze doen niks aan de precaire situatie van honderd duizenden anderen! De Bond Precaire Woonvormen blijft strijden voor vaste huurcontracten voor iedereen!
Over de Bond Precaire Woonvormen
De Bond Precaire Woonvormen (BPW) is een vereniging die strijd voor het recht op wonen en de stad. Dit doen we door op te komen voor de woonrechten van mensen die tijdelijk, onzeker of te duur wonen. Huurders hebben steeds vaker te maken met een of meer van deze vormen van woononzekerheid. Door de groei van deze precaire woonvormen, komt de reguliere verhuur, met volledige huurrechten en een goede (sociale) woningvoorraad, steeds verder onder druk te staan.
Woonzekerheid
Daarom strijden we voor woonzekerheid voor iedereen. Samen met de BPW kun je als individu of collectief je woonrecht op eisen. Dit doen we door bewoners te organiseren in solidariteitsnetwerken en zowel inhoudelijk, moreel, juridisch als organisatorisch steun te bieden.