Iedere acht dagen wordt er in Nederland een vrouw vermoord door haar (ex-)partner. Iedere acht dagen, één vrouw. De dader is in veel gevallen de partner. ‘Ik wist wel dat er vrouwen vermoord werden door partners en ex-partners, maar ik wist niet dat daar een naam voor was’, vertelt Barbara Godwaldt, de zus van de in 2020 door haar partner vermoorde Gea Godwaldt. Die ‘naam’ is femicide.
In de gelijknamige 2Doc: Femicide (BNNVARA) spreken programmamakers Roxanne Herder en Eva Strating met de nabestaanden van vier vrouwen. ‘We wilden deze vrouwen een gezicht geven en in eer herstellen’, vertelt Strating. ‘Een moord is heel vernederend, ook voor de nabestaanden. Daarom wilden wij laten zien hoe mooi, bijzonder en liefdevol deze vrouwen waren en het onrecht waarmee er een bruut einde aan hun leven werd gemaakt onderstrepen’, vult Herder aan. De daders komen niet in de documentaire voor. Die worden over het algemeen al genoeg aan het woord gelaten en het gaat daarbij ten koste van (de aandacht voor) de vrouwen, vinden de makers.
Het Parool schrijft over Femicide:
"De woede, de ontreddering, het verdriet, maar ook het schuldgevoel: alle emoties van de achterblijvers komen aan bod. Een vader belooft een bijl mee te nemen in zijn doodskist, zodat hij in het hiernamaals nog kan afrekenen met de moordenaar van zijn dochter, die in de gevangenis zelfmoord pleegde.
Noem het geen familiedrama, zegt een van de nabestaanden boos. ‘Eén persoon kiest ervoor om de ander te vermoorden. Dat is geen drama. Dat doet één persoon!’ Op het einde van de film kwamen, als een soort macabere aftiteling, de honderden namen voorbij van vrouwen die de afgelopen jaren door hun man zijn vermoord. De rillingen liepen Lips over de rug."
D66-Europarlementariër Samira Rafaela spreekt in een bericht op Instagram van 'een epidemie':