Feest van de democratie

Dit weekend hadden Nederland en Peru één ding gemeen, namelijk een feest van de democratie. Verhagen werd zelfs zo emotioneel als een Latino, de tranen liepen over zijn wangen. Een kleine observacion vanuit Arequipa, hoezo moest het CDA congres stemmen over de kabinetsformatie? Dat is voor de Tweede kamer. Niet voor een partijcongres.

Of je het nu werkelijk een feest van de democratie kunt noemen, zal allemaal nog maar moeten blijken. Een driepartijenkabinet, waarbij één partij de boel gedoogt, is niet echt een fijne basis, in mijn ogen dan wel te verstaan. Ik heb altijd geleerd, drie is teveel. En aan het woord gedogen heb ik een reuze hekel, het mag of het mag niet.

Dat is toch het duidelijkste of het nu een democratie of geen democratie is. Hier noemt men de regionale presidents-, burgemeesters- en deelgemeenteverkiezingen ook een feest van de democratie. Wel een feest wat zonder alcohol gevierd moet worden, want tot morgenmiddag 16.00 uur mag er geen alcohol geschonken, verkocht en gedronken worden.

En zonder een pisco sour, een biertje (of wat), wordt er hier geen feest gevierd. In ieder geval zeer gunstig voor ons is Dr. Juan Manuel Guilen herkozen als regionaal president van Arequipa. Een hele opluchting, we hebben dan wel een convenio en men is ook nog steeds aan het bouwen, maar 20 december is ons ziekenhuis zoals het nu laat aanzien niet klaar. Eindeloos gedoe nog steeds met het bestellen van de bouwmaterialen. Aangezien de nieuwe autoriteiten per 1 januari aanstaande in dienst treden, had dat een fijn probleem voor ons kunnen opleveren wanneer het niet Dr. Juan Manuel Guilen zou zijn geweest. Nu is het nog wachten op de uitsla wie de burgemeester van Paucarpata wordt. Het is een nek aan nekrace tussen de huidige burgemeester en onze vriend Marcio Soto. Vanaf 19.00 uur worden de officiele uitslagen verwacht, dus nog even spannend.

De nieuwe burgemeester van Arequipa is een ex-dokter geworden genaamd Victorio Zegarra en voorzien van een geverfde snor! Ik zag hem net triomfantelijk over de Plaza de Armas gedragen worden en ja, hoor, hij had zijn snor (en kapsel) nog eens een extra verfbeurt gegeven. Beetje vooringenomen standpunt van mij, maar pppfffff, een man met een geverfde snor is echt erg, hoewel een man met korte broek, sokken en sandalen aan ook geen bonuspunten van mij krijgt, hahahaha.

Al met al ben ik erg blij dat deze verkiezingen achter de rug zijn. Kunnen de immense en ontelbare borden uit het straatbeeld worden gehaald, worden we verlost van de eindeloze (stompzinnige) debatten op de tv en nog veel meer irritante gebeurtenissen die schijnbaar hier horen bij het voeren van een propagandacampagne.

In totaal waren er in heel Peru 53.000 kandidaten!!! Nogal mucho. Nu zal het enige maanden rustig zijn en dan begint de slag om het presidentschap, daarvoor worden de verkiezingen volgend jaar juni gehouden. Daar zijn geen 53.000 kandidaten voor, gelukkig.

Ondanks 14.000 kilometer afstand werden er twee gelijknamige feestjes gevierd. Nu gewoon aan de slag en ophouden met al het gekeuvel en geneuzel. Het klinkt oneerbiedig, echter het lijkt toch ook een globaal probleem, men praat, herhaalt, evalueert om vervolgens opnieuw te gaan praten, dit weer te herhalen en ja, dan moet het ook weer geëvalueerd worden. En wie is men? Politici, voor en tegenstanders van die politici, de media en de zgn. deskundigen. Vanavond zal dat hier in ieder geval op de tv nog tot in de late uurtjes doorgaan.