Fantasmorgastisch
Benieuwd of onze analoge hersenen het derde millennium halen.
Ray Kurzweil, futurist, maakte het volgende statement aangaande ‘Tech-invasion’; “Our intuition about the future is linear. But the reality of information technology is exponential, and it makes a profound difference”.
Een technisch/filosofische verklaring die in al zijn diepe waarheid onze hersenen laat kraken. Dit gaat niet meer over oude- danwel nieuwe school, dit is nieuwe nieuwe school. Uit het raam met lineair denken want A.I. haalt ons in met de snelheid van het licht over de ultieme vorm van ‘out of the box and into the future’-denken namelijk: het denkpatroon als een spijkerbom. Alle kanten uit, omhoog, omlaag, opzij en uiteraard ook in meerdere dimensies tegelijk. Ons aloude analoge denken is reddeloos verloren…of toch niet?
Dat aloude analoge oerbrein heeft theorie, en inmiddels ook praktijktoepassing, immers wél gewrocht. Geen paradoxaler verschijnsel dan het menselijk denken, of zal artificieel denken ons intellect ook daar straks bijsturen? Dat wij, simpel apenras, worden ingehaald door ons zelfontwikkelde technologie is natuurlijk al een wonder van de eerste orde.Wat Kurzweils statement echter zo fascinerend maakt is dat hij intuïtie tegenover technische realiteit stelt. Exponentieel denken, ‘spijkerbom denken’, doet ons brein non-stop. Die prachtig, raadselachtige eigenschap noemen we het associatieve vermogen. Daarmee leggen wij logische, maar interessanter, ook veelal onlogische, typisch ‘menselijke’, verbanden. Een oneindige combinatie van factoren als geur, beeld, geluid en temperatuur doen onze hersens de meest vreemdsoortige puzzels in elkaar zetten én ontrafelen. Het associatief vermogen werpt ons terug in de tijd, activeert nieuwe inzichten en ideeën en laat ons beleven in heden en verleden. Onze fantasie, ook weer zo’n gevolg van associatief denken, legde in feite de basis van oervraag; ‘What if..’. Het vertrekpunt van filosofie; de ‘vragen des levens’, het bevragen van eigen bestaansrecht en dat van onze rol in het grote geheel.
Zou er zoiets kunnen bestaan als een artificiële kosmos die een eigen technisch-filosofisch orgaan kent dat zijn eigen systeem bevraagt? Natuurlijk speculeert ter ons aller vermaak bestaande science-fiction literatuur en populaire media hierover. Ook breekt menig existentialist, filosoof en futurist zijn hoofd over deze zaken maar de realiteit lijkt nu toch écht met een (sluitend?) antwoord te komen dankzij Tech-invasion. Een beslissend unicum in het bestaan van een soort die nog maar zo recent uit de oermodder kroop.
Grappig taalkundige terzijde is overigens de aanduiding van van Dale’s Groot woordenboek van de Nederlandse taal die ‘futurist’ hopeloos ouderwets duidt als ‘antitraditionele richting in schilderkunst, muziek en letterkunde’.
Benieuwd of onze analoge hersenen het derde millennium halen. Zodra technische intuitïe bestaat verliest de mensheid naar ik vrees alle bestaansrecht.