Op de woningmarkt is goed te zien wat schaarste en een vrije markt kunnen doen met koopprijzen. Die zijn in Nederland nog steeds aan het stijgen en standaard wordt er flink méér geboden om als eigenaar een woning definitief te kunnen bemachtigen uit een zee van potentiële kopers.
Voor verkopers is de woningmarkt een bijna surrealistisch kapitalistisch walhalla. Voor startende jonge kopers om meerdere redenen vaak een ware hel. Niet alleen omdat de koopprijzen zo extreem hoog zijn met biedingen die de vraagprijs ver overschrijden. Maar vooral door de vele niet zichtbare tekortkomingen van woningen in het onderste segment van de koopwoningenmarkt. Waaronder veel voormalige slecht onderhouden en met asbest belaste sociale woningen en appartementen. Waardoor bij brand voor eigenaren geen 100% dekking is voor alle ontstane schades. Alleen een opstalverzekering volstaat dan zeker niet.
Tekortkomingen die vaak stilzwijgend of expliciet door kopers voor lief moeten worden genomen als je zeker wilt zijn dat je een woning als nieuwe eigenaar ook daadwerkelijk kunt betrekken. Juristen hebben slimme clausules bedacht om grote financiële risico’s van dit soort woningen voor potentiële kopers handig te kunnen camoufleren. Zoals bijvoorbeeld de vaak toegepaste ouderdoms-of asbestclausules. Welke bedingen feitelijk inhouden dat een potentiële koper alle aansprakelijkheid voor achterstallig onderhoud en asbest in de woning overneemt van de verkoper. Vrijwillig overgenomen aansprakelijkheden die met een beetje pech vele tonnen of méér kunnen kosten.
Feitelijk speelt de kwaliteit en staat van onderhoud van dit soort woningen geen enkele rol meer bij de acceptatie van de gevraagde prijs. Maar enkel wat de gek ervoor wil geven. Jongeren betalen op deze wijze de volle mep voor dit soort woningen, met een bedenkelijk kwaliteitsniveau en aanmerkelijke tekortkomingen. Welke ooit door de naoorlogse babyboomgeneratie en investeerders in vergelijking met de marktprijzen van nu, voor een habbekrats zijn aangeschaft. Kassa dus voor de verkopende eigenaren van deze categorie woningen.
Dat is de feitelijke trieste situatie voor veel jongere starters met een beperkt budget op de woningmarkt in Nederland anno 2024. Door falen van de politiek en overheid zijn jongeren in deze voor hen niet te benijden positie gekomen. Een situatie welke naar verwachting de komende tien jaar niet wezenlijk zal veranderen en ook volgende generaties jongeren nog aanzienlijk zal raken.
Meer over:
koopwoningen, asbest, woningmarkt, volkshuisvesting, politiek, jongeren, opinie, huizenkopers