Factcheck: is kritiek op islam grootste taboe in Nederlandse media?

“Kritiek op islam blijft grootste taboe in Nederlandse media,” schreef Angela de Jong in het Algemeen Dagblad en het klonk in mijn oren absurd, want ik had ooit in LexisNexis (elektronische krantenbak) op “islam” gezocht en 666 artikelen gevonden, in voorgaande 7 dagen.

Als Angela 30 seconden zou googelen, zoals ik, om haar onderbuik te factchecken, zou ze een artikel van Ewoud Butter vinden, over de onderzoeken van de laatste 30 jaar die tot één conclusie komen: de media maken moslims zwart. Neem bijvoorbeeld het onderzoek van Nel Ruigrok, Antsje Fokkens, Sarah Gagestein en Wouter van Atteveldt uit 2017, waar ze 622.480 nieuwsberichten en 15.573 artikelen hebben onderzocht. De media beschrijven moslims vooral als “radicaal”, “extremistisch” en “terroristisch”; moslims willen vooral “beledigen”, “bekeren” en “verkrachten”.

Voor dit stuk heb ik ook een steekproef in LexisNexis genomen. Ik heb op “islam, moslims, Marokkanen, Marokkaans, Turken, Turkse” gezocht, in combinatie met de volgende namen of termen. Bij sommige islamcritici heb ik alleen als auteur gezocht om stukken waar ze zelf bekritiseerd worden uit te filteren (tussen de haakjes het aantal resultaten): Theodor Holman (833), Afshin Ellian (1.590), Ebru Umar (1.691), Sylvain Ephimenco (678), Arthur van Amerongen (174), Jan Dijkgraaf (121), Thierry Baudet (4.212), Machteld Zee (84), Nausicaa Marbe (339), Shirin Musa (129), Ruud Koopmans (522), Arabist Hans Jansen (955), Leon de Winter (als auteur 83), Paul Cliteur (als auteur 37), Centraal Comité voor Ex-moslims (2.366), Ayaan Hirsi Ali (als auteur 173), Geert Wilders (als auteur 36), besnijdenis (1.689), homofobie (2.294), vrouwenmishandeling (315), huiselijk geweld (2.947), gedwongen huwelijk (307), antisemitisme (7.228), verkrachting (5.602), criminaliteit (31.076). Islamkritiek is een volwaardige industrie.

Angela noemde Lale Gül in haar stuk, maar ze was vergeten dat Lale onmiddellijk een column in het Parool kreeg. Ik vond 414 artikelen van en over Lale in LexisNexis. Dus hoezo is de islamkritiek taboe?

Ik zocht ook de artikelen van Wierd Duk, die voor lange tijd voor het AD schreef: 1.642 artikelen over moslims op 2-11-2021. Sommigen zijn dubbel want zijn stukken verschijnen in meerdere kranten tegelijk, echter die zijn regionale kranten dus ze bereiken extra lezers. Tussen de resultaten ontbreken sommige artikelen omdat de kranten niet altijd de auteur vermelden of ze zetten de auteur op een verkeerde plek. Ik heb 100 van zijn nieuwste artikelen bekeken en er waren slechts een paar neutraal en de rest alleen negatief.

De media interviewen de ‘islamcritici’ vaak. Bijvoorbeeld Annabel Nanninga zei in de Volkskrant:

De opiniepagina’s staan vol met islamkritiek. De Volkskrant publiceerde het opiniestuk van Geert Wilders: met de titel “Genoeg is genoeg: verbied de Koran”. Opinieredacteur Chris Rutenfrans schrijft zelf:

Drogredenen en leugens Het viel me op dat men veel drogredenen en leugens over moslims en migranten vertelt. Hieronder een paar voorbeelden.

Machteld Zee zei in een interview (van Wierd Duk) in het AD dat: “…leidende multiculturalisten menen letterlijk dat moslims gevrijwaard moeten blijven van kritiek omdat zij daarvan psychologische schade zouden ondervinden.” Machteld beantwoordde mijn vriendelijk verzoek om bewijs niet, maar ik zocht de stukken van de door haar genoemde multiculturalisten en ze zeggen juist het tegenovergestelde; ze schrijven zelf kritische stukken over multiculturalisme en islam.

Henk Krol luisterde de bandjes van Tariq Ramadan en publiceerde een stuk in de Gay Krant dat Ramadan met dubbele tong zou spreken: voor het Westers publiek zou hij normaal zijn, maar in zijn toespraken in het Arabisch zou hij een radicale moslim zijn. Maar Krol knipte de citaten uit hun context en wie de volledige paragrafen vergelijkt, ziet dat Ramadan precies hetzelfde tegen de moslims als tegen de westerlingen zegt.

Veel opinieschrijvers (zoals Max Pam, Carel Brendel, Amanda Kluveld en Nausicaa Marbe) verzwegen de waarheid en bleven de drogreden (stroman) herhalen dat Krol’s vertaling correct was. Acht jaar na Krols’ ontmaskering, herhaalde Geerten Waling dezelfde leugen in de Volkskrant:

Ook de Arabist Simon Admiraal vertelde leugens over Tariq Ramadan in de Volkskrant. Ramadan zou voor omgekeerde integratie pleiten; de Westerse vrouwen zouden “door en door islamitisch” moeten worden. Maar Admiraal verdraaide Ramadan’s woorden.

Hoe komt het dat 100% van wat ik factcheck van de ‘islamcritici’ onjuist is? Ik controleerde bijvoorbeeld de absurde stelling dat Zweden “immigratiekritiek” zou criminaliseren. Vals. Ook Joost Niemöller loog dat Eindhoven ouderen uit tehuizen gooide om plaats te maken voor asielzoekers.

Net vertelde Eddo Verdoner, Nationaal Coördinator Antisemitismebestrijding, in een interview dat veel docenten geen les meer over de Holocaust geven omdat de moslims dat niet toelaten. Dit berust op een fout onderzoek van Elsevier uit 2010. Ook anderen herhalen dit fake news, zoals Arend Jan Boekestijn, Joël Voordewind, Bram Moszkowicz, Esther van Fenema en Halbe Zijlstra.

Obama verklaarde de oorlog aan ISIS, maar wilde voorkomen dat de Amerikanen de moslims zouden aanvallen, dus hij zei in zijn speech dat we geen oorlog tegen islam voeren, want ISIS is onislamitisch. Onmiddellijk riep Adjiedj Bakas het tegendeel in de Volkskrant en Paul Brill verkondigde: “ISIS is niet onislamitisch, maar hyperislamitisch.” De redactie vertaalde zelfs een blog van islamhater Daniel Pipes met de titel “Sorry meneer de president, [ISIS] is 100 procent islamitisch”. Al deze stukken verdraaiden Obama’s woorden alleen om alle moslims met ISIS te associëren.

Wat is kritiek? Kritiek voldoet aan twee eisen. Ten eerst is het een rationeel argument, berustend op ware premissen en geldige argumentatieve stappen. Leugens en drogredenen zijn geen kritiek. Bijvoorbeeld wie liegt dat zijn buurman een dief zou zijn, voert geen kritiek, maar smaad en laster.

Generalisaties, zoals het zeggen dat “alle moslims doen X”, of zeggen dat “de Islam is zo…” zijn geen kritiek. Echte kritiek richt zich op gedrag van mensen. Kritiek is als men individuele moslims op hun gedrag aanspreekt. Er bestaat geen islamkritiek want er zijn meer richtingen in de islam, een oneindig aantal interpretaties en een oneindig aantal fatwa’s die elkaar tegenspreken.

Ten tweede, kritiek is gericht op het corrigeren van misstanden, niet op het veroorzaken van onverdiende voordelen voor iemand, noch onterechte nadelen voor moslims. Valsspelen is geen kritiek.

Dus kritiek probeert het foute gedrag van moslims te veranderen. Maar wie de boeken en verkiezingsprogramma’s van ‘islamcritici’ leest, ziet dat veel ‘critici’ andere doelen hebben. Bijvoorbeeld Baudet en Wilders willen remigratie, hoofddoeken, de Islamitische scholen en Moskeeën verbieden (Wilders ook de koran). Wilders was tegen Khadija Arib als Kamervoorzitter en tegen Aboutaleb als burgemeester. Hij zegt: “Bovendien wil ik moslims aanmoedigen om Nederland vrijwillig te verlaten. De demografische ontwikkeling moet zo worden, dat de kans klein is dat er weer twee in het kabinet komen.”

Baudet en Wilders willen het aanzetten tot haat legaliseren, het College voor Mensenrechten en het Internationaal Strafhof en het Europees Hof voor Rechten van de Mens (EHRM) afschaffen. Ze willen ook dat men zich niet op mensenrechtenverdragen bij de rechter kan beroepen, bepaalde verdragen opzeggen en discriminatie legaliseren. Al deze wensen zijn er zodat ze de mensenrechten van moslims kunnen schenden.

Baudet vond het Zwitserse referendum om minaretten te verbieden goed (dus ook daarom wil hij zo graag referenda) en vreest dat het EHRM wetten ongedaan kan maken zoals het Franse boerkaverbod.

Wilders en Baudet willen ook dat Israël de bezette gebieden annexeert, dus een onterecht nadeel voor Palestijnen veroorzaken, zodat ze het territorium waarop ze recht hebben verliezen.

Soms spuwen ‘islamcritici’ zelfs drogredenen voor de rechters, zoals Paul Cliteur en Syp Wynia, gelukkig zonder succes.

We zien dus dat veel ‘islamkritiek’ niet bedoeld is om de moslims anders te laten handelen, maar bedoeld is om hun belangen te schenden. Deze ‘islamcritici’ bemachtigen onverdiend meer territorium, macht, rechten, privileges en geld voor zichzelf (en hun geallieerden). Zij zoeken witte suprematie en werelddominantie. Zij veroorzaken onterechte nadelen voor moslims. Dit is geen kritiek maar valsspelen.

Het grote aantal leugens en drogredenen in de media is smaad en laster, geen kritiek. Daarom worden moslims en andere mensen kwaad. Hetzelfde geldt voor Angela de Jong. Door onzin uit haar duim te zuigen, versterkt ze alweer het waanidee van velen dat zij door de moslims en de media worden onderdrukt, dus zij schept negatieve gevoelens tegenover moslims. De tv-critica schendt de regels van een rationeel democratisch debat en haar morele plicht om haar vooroordelen over minderheden eerst te controleren voordat ze die in een nationale krant verspreidt. Haar actie is zoals een asociale buurman, die zijn hond voor je deur laat schijten en verwacht dat jij het opruimt.