Faber naar Denemarken om naar de bekende domrechtse weg te vragen

In 1992 organiseerde Denemarken een referendum over het Verdrag van Maastricht. Een kleine meerderheid stemde tegen het verdrag, waarna Denemarken op verschillende Europese beleidsterreinen een opt-out kreeg. Zo betalen de Denen met hun eigen munt en hoeven ze zich niet aan Europese asielafspraken te houden.

Nederland hield begin jaren negentig geen referendum over het Verdrag van Maastricht. Maar bij de eerstvolgende verkiezingen (in 1994) stemde een overweldigende meerderheid van de bevolking op partijen die vóór de Europese Unie en verdere Europese integratie waren.

Dertig jaar later vragen domrechtse politici en opiniemakers nog altijd tot vervelens toe waarom Nederland het Deense asielbeleid niet kan kopiëren. Ook Marjolein Faber, minister van Vreemdelingenhaat, is deze week in Denemarken om zich te laten “inspireren”. RTL Nieuws legt uit dat lang niet al het strenge Deense asielbeleid ook daadwerkelijk kan worden uitgevoerd:

“Ook nemen de Denen wetten aan die niet direct uitgevoerd kunnen worden, maar die wel meewerken aan het beeld van een streng migratiebeleid. Zo heeft het land een wet aangenomen die kijkt of het mogelijk is asielzoekers die aankomen naar Rwanda te brengen zodat ze daar in een Deens aanmeldcentrum hun procedure kunnen afwachten. Iets wat nog niet is gelukt.”

Vermoedelijk wil Faber iets vergelijkbaars: beleid dat streng lijkt maar bij nadere bestudering helemaal niet kan. De minister van Vreemdelingenhaat lijkt in haar eerste maanden vooral bezig met een grote PVV-marketingcampagne. Ze doet onmogelijke en onuitvoerbare voorstellen in de hoop dat haar achterban denkt dat ze écht wat voor elkaar krijgt.

Zo stuurde ze vorige week een briefje over een Nederlandse opt-out op asielbeleid naar de Europese Commissie. Maar de Europese Commissie gaat daar helemaal niet over. Voor een opt-out is een nieuwe Europese verdragswijziging nodig en die komt er voorlopig niet. De kans dat Nederland bij een toekomstige verdragswijziging een opt-out krijgt, is bovendien nihil.

Ook in Denemarken is er forse kritiek op de Deense uitzonderingspositie. “Als alle Europese landen zich zo zouden opstellen, dan kunnen vluchtelingen nergens meer heen”, aldus Eva Singer, directeur Asiel bij de Deense Vluchtelingenraad. “Het feit dat wij streng zijn betekent niet dat vluchtelingen zomaar verdwijnen. Het Deense systeem kan alleen bestaan omdat andere landen wel solidair zijn.”