Explosieve bevolkingsgroei tegengaan? Begin met arbeidsmigranten behandelen als elke andere werknemer

Het rapport van de Staatscommissie Demografische Ontwikkelingen 2050 is duidelijk. In de komende decennia gaat Nederland keihard vergrijzen en om een explosieve bevolkingsgroei te voorkomen moet migratie gereguleerd worden.

Politici reageren direct bij ‘doemscenario’s’ van 23 miljoen inwoners in 2050 en schreeuwen al snel ‘grenzen dicht’! Zonder een Nexit is ‘grenzen dicht’ onmogelijk en sinds de Brexit heeft het Verenigd Koninkrijk nog nooit zoveel migranten verwelkomd.

Een van de grootste groepen migranten die we komende tijd kunnen verwachten zijn arbeidsmigranten, om zo de al langer voorspelde vergrijzing het hoofd te bieden. De nu al oplopende tekorten in de zorg worden de komende decennia alleen maar groter om de seniore bevolking van zorg te kunnen voorzien. Cruciale zichtbare banen, waar arbeidsmigranten naar opleidingsniveau kunnen werken. Tegelijkertijd is er een groot aanbod aan onzichtbaar laagbetaald werk, waar wij allen van profiteren. Namelijk de goedkope arbeidstekorten die worden aangetrokken om te werken in de land- en glastuinbouw, de logistieke sector, de veeverwerkingsindustrie en de distributiecentra. Dit laagbetaald, repetitief en vaak ongeschoold werk leidt tot goedkope producten in online en fysieke winkels, maar houdt tegelijkertijd de prijs van vaak milieuvervuilende producten kunstmatig laag. De arbeidsmigranten betalen nu te vaak de prijs voor goedkope producten en diensten, met hun kwetsbare woon- en werkomstandigheden.

In de stad Den Haag zien we dagelijks de andere kant van laagbetaald en onzeker werk voor arbeidsmigranten. Ik woon zelf in een Haagse wijk waar 1 op de 4 bewoners arbeidsmigrant is. Deze arbeidsmigranten bevinden zich in een schaduwsamenleving. Overbevolkte wijken raken nog voller doordat arbeidsmigranten met soms wel tien personen in één appartement wonen. Geen kennis van de taal en daarmee geen aansluiting in de buurt, maar ook geen kennis van de rechten en plichten als werknemer en huurder. En het schrijnendst is de groeiende groep dakloze EU-migranten die op straat belanden door een ongeval op het werk of ontslag. 

Met tien man in een kleine woning wonen, dakloosheid, salarisinhoudingen, geen toegang tot sociale rechten en voorzieningen. Voor een Nederlandse werknemer zouden we dit onacceptabel vinden, maar voor arbeidsmigranten vinden wij dit blijkbaar wel acceptabel.

Het is inmiddels ruim drie jaar geleden dat het rapport Roemer sprak over ‘geen tweederangsburgers’. Het was al in 2011 dat de parlementaire commissie-Koopmans opriep om arbeidsmigratie in goede banen te leiden.

Het is in 2024 de hoogste tijd dat de werkelijke prijs voor arbeid wordt betaald. Alleen door arbeidsmigranten te gaan behandelen als een volwaardige werknemer, kunnen we de ongebreidelde stroom aan arbeidsmigranten en bijbehorende uitbuiting voorkomen.