Een vlot van gestolen vrijheid in een zee van ellende

Ik lees de berichten over de migratietop en kan bijna niet geloven dat er wordt afgesproken om Turkije veilig te verklaren en vluchtelingen uit te ruilen alsof het goederen zijn. Zijn we gek geworden?

Gaan we dit echt goedvinden? Wat is dit voor koehandel? Laten wij, burgers van Europa, dit gebeuren alsof het buiten ons omgaat? Dat de ene mens die oorlog en ellende ontvlucht naar Europa mag, als een gunst, terwijl de ander naar Turkije wordt gestuurd zodat wij er geen last van hebben? Om de verworvenheden van onze cultuur te vrijwaren van te veel enge, vreemde invloeden? Omdat wij wel mogen vernietigen, maar vooral niet willen delen? 

Geven we de mannen en een enkele vrouw in Brussel het mandaat om al onze waarden te versjacheren? Om onder valse voorwendselen muren op te werpen, grenzen te sluiten en alles wat van belang is te smoren in eigenbelang en ziekelijke kortzichtigheid?

Is dat het Europa dat we willen? Een vlot van gestolen vrijheid in een zee van ellende?

Wordt het niet hoog tijd dat we ons écht gaan verzetten tegen de mensen die menen in onze naam schaamteloos onmenselijke voorstellen te kunnen tafelen omdat ze ervan uitgaan dat ze dat straffeloos kunnen doen? Willen we aan deze maatregelen medeplichtig zijn?

Een paar praktische vragen: Wie gaat selecteren? Stellen we daar een speciaal getrainde taskforce voor aan, die hun empathie bij de prikklok inlevert? Gaan de hekken van 9 tot 5 open omdat de taskforce fatsoenlijke werktijden moet hebben – dat is hun recht? Gaan we selecteren op leeftijd, gezondheid, bruikbare vaardigheden, of simpelweg  één om één? Of doen we uiterlijke kenmerken – wel integreerbaar in ons waardensysteem: naar links; niet passend: naar rechts? Gaan we het geld dat we niet zeggen te hebben voor fatsoenlijke opvang over de heg van Erdogan smijten, ongeacht de kranten die hij sluit en ongeacht zijn houding tegen de Koerden en dissidente stemmen? Gaan we ‘veilig land’ wat ruimer definiëren zodat elke natie er straks in past?

Gaan we gewoon rustig slapen omdat de Eurotoppers waken?

Nee, ik ga niet zeggen dat ik heus wel begrijp dat er maatregelen genomen moeten worden. Nee, ik ga niet genuanceerd doen over crisis, identiteit, multiculti problemen en geen draagvlak onder de bevolking voor… Als we onze beschaving werkelijk willen behoeden voor vermeende ondergang, zouden we ons over kwetsbare, getraumatiseerde mensen met waardigheid en grootmoedigheid moeten ontfermen. Er is ruimte en geld genoeg. Je hoeft het alleen maar anders te verdelen. En draagvlak? Als er geen draagvlak is voor menselijkheid, zijn onze waarden niks meer dan een schaamlap voor ons egoïsme.