Eric van der Burg is een ouderwetse Nederlandse burgerman
Een ander politiek tehuis dan de VVD is er niet voor hem
Met zijn optreden als eerste Zomergast van het jaar 2024 heeft Eric van der Burg veel lof geoogst. Zijn optreden contrasteerde scherp met het bitse gedrag dat zijn politiek leidster Dilan Yesigöz ten toon spreidt. Zij projecteert het imago van de politicus die geen zoete broodjes bakt maar knopen doorhakt en iedereen op hun nummer zet. Zo niet Van der Burg. Hij was een en al vriendelijkheid en begrip. De complimenten kwamen dan ook vooral uit de progressieve hoek. In die hoek vroeg men zich af wat iemand zoals hij eigenlijk bij de VVD deed. Met dat sociale hart van hem.
Het antwoord op deze vraag kan kort zijn: een ander politiek tehuis is er niet voor Eric van der Burg want hij is een ouderwetse Nederlandse burgerman. Tot in al zijn vezels. Ook al zou je dan niet meteen zeggen van iemand die gevormd is in de Bijlmer.
De ouderwetse Nederlandse burgerman is immer goed geluimd en hij beweert van zijn hart geen moordkuil te maken. Ja, hij aarzelt naar eigen zeggen zelfs niet nu en dan een knuppel in het hoenderhok te gooien. Dat doet hij echter niet. Hij kijkt wel uit. Van der Burg begon met te verklaren dat hij een flapuit was. Inderdaad volgde daarna drie uur lang een woordenstroom die door interviewer Peter van Ingen niet echt kon worden ingedamd. Een flapuit bleek Eric van der Burg niet. Hij wist precies wat hij wilde zeggen en vooral hoe ver hij meende te kunnen gaan. De ouderwetse Nederlandse burgerman is een grage prater die met iedereen goed omgaat. Hij kan best schalks zijn maar wacht zich er voor anderen openlijk tegen de haren in te strijken. Dat levert alleen maar problemen op. Op krachttermen of straattaal zul je hem evenmin kunnen betrappen.
De ouderwetse Nederlandse burgerman staat positief in het leven. Hij is bereid alle anderen in hun waarde te laten. Hij is gevoelig en durft best een traan te laten als hij oog in oog staat met een tragische gebeurtenis. Ook heeft hij hart voor de mensen die het minder hebben getroffen. Hij laat geen collectebus voorbij gaan voordat hij er eerst enkele munten in heeft laten vallen. De ouderwetse Nederlandse burgerman ziet uit naar de gezelligheid van kerstmis. Zijn kinderen heeft hij het verhaal voorgelezen van het meisje met de zwavelstokjes. Hij ging er zijn voor de mensen zonder stem, zo verklaarde Eric van der Burg al aan het begin van het marathoninterview zijn lidmaatschap van de VVD. Inderdaad, hij wijst mensen aan hoe zij op eigen kracht uit de problemen kunnen komen. Met goede raad en vooral door eigen voorbeeld zoals het de ouderwetse Nederlandse burgerman betaamt. Met hem komt het immers ook steeds goed. Hij gaat ervan uit dat de meeste problemen zich vanzelf oplossen. Dat was ook de teneur in vrijwel alle fragmenten die Eric van der Burg vertoonde. Daarin namen mensen het lot (in het geval van het fragment uit de Kameleon het stuur) in eigen handen en dan kwam alles goed. In de wereld van de Hollandse burgerman kun je het heel moeilijk krijgen maar met ijver en doorzettingsvermogen krabbel je altijd weer op. Dit had van der Burg ook gezien in de musicalfilm Les Misérables naar de roman van Victor Hugo. Een belangrijke rol in dat boek speelt de vergeten opstand van 1832 in Parijs, waarbij voor het eerst de rode vlag werd gehesen met daarop de kreet “Vrijheid of dood”. Het oproer zelf vertoonde eerder populistische dan liberale trekken, gericht als het was tegen de elite, die volgens de opstandelingen het volk liet creperen en de belichaming daarvan was de omvangrijke koning Louis Philippe. Daarom staat het in de Franse geschiedenis bekend als het republikeinse oproer. Het is het tegendeel van waar de ouderwetse Nederlandse burgerman op hoopt.
Van der Burg leek slechts één keer uit zijn slof te schieten. Dat was toen zijn gezellige woordenstroom de vorm aannam van een strafrede tegen gebruikers van hard drugs. Die financierden volgens hem de Nederlandse drugsmaffia en waren daarvoor dus mede verantwoordelijk. Voor de rest hield hij zich over elk maatschappelijk probleem op de vlakte. De ouderwetse Nederlandse burgerman wil immers niemand voor het hoofd stoten en geen slapende honden wakker maken.
Het moet wel gezellig blijven.
Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin ook al is de laatste put nu dicht. Tevens noem ik de PVV een extreemrechtse partij.
Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst over politiek en geschiedenis. Nu: wie nemen Amerikaanse presidenten onder schot?