Er zit nu al een naar luchtje aan de olympische medailles

Het mijnbouwbedrijf dat het eremetaal levert aan de organisatie van de Olympische Spelen heeft wereldwijd lak aan haar buren en werknemers.

Het organiserend comitee van de Spelen en de Paralympics benadrukt het duurzame karakter van de  London2012 : demontabele stadions, fairtrade bananen, thee en koffie, het stimuleren van fietsen. Prachtig. Maar over deze feelgood features valt de schaduw van dubieuze sponsors als Dow Chemical, BP en Rio Tinto.

De laatste negeert als mijnbouwbedrijf wereldwijd de rechten van mijnwerkers en lokale gemeenschappen, en levert gratis het eremetaal voor de winnende atleten.  Mijnwerkers en lokale gemeenschappen betalen er wereldwijd voor met hun gezondheid.

De Kennecott Utah Copper mijn waaruit het metaal voor deze medailles werd gewonnen ligt praktisch aan de stadsrand van Salt Lake City en is een van de grootste dagbouwmijnen ter wereld. De vervuiling in de lucht, bodem en water leidt er volgens artsen tot vroegtijdige doden onder de bevolking, en kost de gemeenschap volgens diezelfde artsen tussen de 2 en 4 miljard dollar per jaar. Met een winst van 15 miljard dollar in 2011 kan Rio Tinto de rommel bij Salt Lake City natuurlijk prima opruimen en getroffenen compenseren. Maar daar heeft het bedrijf duidelijk geen trek in.

In Londen, waar ook Rio Tinto’s hoofdkwartier gevestigd is, hebben activisten inmiddels met groene custard geprotesteerd tegen de greenwash van Rio Tinto, Dow en BP op de Spelen.

FNV Bondgenoten heeft er bij NOC*NSF op aangedrongen dat Rio Tinto uit beeld verdwijnt, want het bedrijf  “schendt de grondwaarden van de Olympische Spelen, waar het gaat om vriendschap, solidariteit, en eerlijk spel, in de omgang met haar eigen werknemers, hun families en gemeenschappen.”

Ook Londense organisaties die onder de noemer Greenwash Gold campagnevoeren tegen foute sponsors van de Spelen, vinden Rio Tinto volstrekt ongeschikt en ongeloofwaardig als sponsor. Naast de Kennecott mijn waar het metaal voor de medailles vandaan komt noemen zij onderstaande zaken waar het bedrijf naar delft en smelt ten koste van werknemers en de omgeving:

    de Oyu Tolgoi mijn in Mongolië zal enorme hoeveelheden water gebruiken in een woestijngebied, en de lokale gemeenschap wordt naar eigen zeggen niet goed geïnformeerd     aboriginals protesteren tegen de Ranger uranium mijn die regelmatig radioactief water de omgeving in lekt     de inmiddels gesloten Kelian goudmijn in Indonesie en de Garsberg goud en kopermijn in West Papoea werden geassocieerd met mensenrechtenschendingen     in Bougainville, in de Pacific, wil Rio Tinto een kopermijn heropenen die eerder zulke catastrofale vervuiling veroorzaakte dat het een oorlog deed oplaaien     in de VS wordt Rio Tinto ervan beschuldigd de rechten van indianen te schenden, van vervuiling in Wisconsin, en destructieve projecten in Arizona en Alaska.     werknemers van een alimuniumsmelter van het bedrijf in Quebec worden buiten de deur gehouden omdat Rio Tinto weigert gelijk werk met gelijke arbeid te belonen

Het totaalbeeld lijkt me duidelijk: bij Rio Tinto is het niet pluis, verre van, en de Spelen moeten zich niet lenen voor de greenwash die het bedrijf zichzelf zo graag gunt.

Van het podium af met die toko dus, en snel graag.

Een korte versie van deze blogpost verschijnt in het komende nummer van Down to Earth Magazine. Kijk voor meer (internationaal) milieunieuws op de website.