'Er zijn weinig dingen die VVD’ers zo intrinsiek motiveren als de angst voor asielzoekers'

Bij de raketinslag in Polen dinsdag moest Pieter Derks meteen aan Mark Rutte denken: “Arme Mark Rutte, die gaat hier weer een flinke kluif aan krijgen.” Derks moet sinds vorige week bij vrijwel al het nieuws meteen aan Rutte denken. Verkiezingen in Amerika, klimaattop in Egypte, WK in Qatar, hij denkt alleen maar: arme Mark Rutte.

Dat heeft er mee te maken dat Mark Rutte halsoverkop vanuit Egypte terug naar Nederland moest vliegen om de asielwet glad te strijken voor de VVD. Die partij was plots voor de wet gaan liggen omdat ze bang waren dat mensen straks misschien fatsoenlijk worden opgevangen, en dat krijgen ze natuurlijk niet verkocht aan hun achterban. Rutte beloofde er alles aan te zullen doen om de “instroom” te beperken. Een belofte die eigenlijk maar op een manier ingelost kan worden:

“Zorgen dat mensen niet meer hoeven te vluchten. Zorgen dat er geen oorlog is, geen klimaatrampen, geen dictators, geen hongersnood, geen onderdrukking, geen mensenhandel, geen armoede, geen terreur. Nergens meer op de hele wereld. Het is een krankzinnig ambitieus streven, maar het is de enige manier waarop je de belofte kan doen die Mark Rutte gedaan heeft. Anders zou het namelijk gewoon een goedkope leugen zijn om zich onder een acuut probleem uit te lullen en de consequenties met loze beloftes voor zich uit te schuiven. En is dat hoe we Rutte kennen…? Oké, ja. Maar mensen kunnen veranderen.”