Er helpt geen vijgenblad tegen de schande van de huidige politiek

George Habash (arts, ook wel Al-Hakim genoemd) kwam uit een Grieks-orthodoxe familie, was een prominente radicale Palestijnse leider in de  jaren zestig en zeventig. Zijn beweging Volksfront voor de Bevrijding van Palestina, was verantwoordelijk voor enkele terroristische aanslagen. In die tijd zei hij in een interview met het orgaan van zijn organisatie Al-Hadaf: “De Europeanen denken even aan ons als hun kamertemperatuur daalt naar een graad waaraan ze niet gewend zijn.”

Wij, de Koerden in Irak, zijn ook gewend aan dit hebzuchtige en egoïstische politieke beleid van het wilde West-Europa, vooral in het koloniale tijdperk; andere volkeren kenden slavernij, beroving en Holocaust.

Naast deze akelige perioden in de geschiedenis, hebben grote Europese politici prominente steun aan andere volkeren gegeven, zoals Mitterrand, Tony Blair, Willy Brandt, Merkel, en in Nederland Den Uyl, Max van der Stoel, Ria Bekker, Van Agt, Van Mierlo en de voorman van het IKV, Mient-Jan Faber.

De huidige generatie in de top van de Nederlandse politieke machtsarena, vooral aan rechterzijde, is niet diep geworteld in de  geschiedenis. Hierdoor hebben ze een inadequaat inzicht, kennis en besef van verre volkeren en hun historie. Ze schuilen onder de paraplu van nationalisme en hun dorpsagenda. Af en toe is er een die zachtjes durft te biechten bij de godsman op aarde. De heer Wilders is de kat in het nauw met een apenmentaliteit die weet hoe hij zich kan losmaken uit de wurgende greep van takken in de jungle.

Ik vind deze introductie zeer belangrijk om een idee te schetsen van de  huidige politieke machthebbers in Nederland. Met al mijn waardering en respect voor de eerdere werkzaamheden van de huidige premier, zie ik hem nu als een prooi in een hebzuchtig rechts chauvinistisch politiek wespennest.

Heer Wilders’ droomwens op zijn bucketlist heeft door de dubbelzinnige houding van de heer Omtzigt andere, extreme dimensies gekregen. De noodwet die staatsrechtelijk niet haalbaar werd verklaard, is met kosmetische snufjes door het kabinet Schoof omgetoverd in een raadselachtige heksenbrij, een gemeen goedje.

Ik besef heel goed dat de asielkwestie een grote last is voor Nederland en dat er iets moet gebeuren, maar het moet humaan, rechtvaardig en respectabel zijn. Herbergen van statushouders in containerhuizen doet me denken aan nederzettingen, concentratiekampen en de beruchte strafkolonie op het Duivelseiland in Frans-Guyana.
Schoofs kabinet is van plan om gezinnen van statushouders uit elkaar te scheuren, wat een onmenselijk idee!

Ik laat me niet verlagen na te denken over het lachwekkende deel van het asielpakket, over de mogelijkheid een veilige cel te vinden voor een asielzoeker in het helse rijk van de slager van Syrië, Bashar Al-Asad.

Tot slot sta ik ook even stil bij de slappe protesthapjes van enkele oppositiegroeperingen. Sinds mensenheugenis geloven ontelbare nakomelingen dat de vijgenbladeren van Adam en Eva alle schande kunnen bedekken. Wat een illusie. De toekomst zal leren of het iets uitmaakt.

Beeld: De zondeval, Cornelis Cornelisz. van Haarlem, 1592 (fragment), collectie Rijksmuseum