© cc-foto: Ivan Radic
Al jaren klagen professionals in de zorg, het onderwijs en in andere essentiële sectoren over de extreme regeldruk waardoor hun feitelijke werkzaamheden ernstig worden gehinderd en de werkdruk onverantwoord hoog is geworden.
Ondanks tal van beloften om aan die regeldruk iets te doen lukt dat simpelweg niet. De gevolgen daarvan zijn dan ook thans steeds meer merkbaar. Van de toch al schaarse zorgprofessionals en leerkrachten kiezen steeds meer van hen voor een andere functie met minder regel- en werkdruk en een hogere beloning. Met als gevolg dat voor de professionals die blijven de werkdruk en het ziekteverzuim nog hoger worden.
Voornoemde regeldruk is het resultaat van een omvangrijk circuit aan beleidsmakers bij de overheid waarvan de meesten nog nooit een stap hebben gezet in een gewoon commercieel bedrijf, om te ervaren hoe een onderneming of commerciële organisatie moet zien te overleven in een competitieve markt. Tel daarbij op de grote hoeveelheid politici die een soortgelijke achtergrond hebben en vanuit die optiek het publieke belang in onze democratische rechtsstaat, van wat daar anno 2022 nog van over is, moet zien te borgen in onze samenleving. Welke inmiddels tot op het bot verdeeld is en waarvan de burgers volgens de laatste peilingen er nagenoeg geen enkel vertrouwen meer in hebben dat de zittende bewindspersonen de boven hun hoofd gegroeide problemen nog zullen kunnen oplossen. Waarbij het grootste probleem van de meeste burgers de onzekerheid over hun koopkracht is voor de komende jaren.
Alle deskundigen zijn het erover eens dat het de hoogste tijd is om heel veel regels overboord te gooien en de bureaucratie fors te doen verminderen. Bijvoorbeeld door het inkrimpen van het ambtenarenapparaat van alsdan overbodige beleids-regelneven en -nichten. Ambtenaren die per saldo slechts negatieve waarde aan de samenleving hebben toegevoegd. Dat bespaart niet alleen belastinggeld dat elders in de samenleving goed kan worden ingezet, maar die maatregel zal gelijktijdig ook bij professionals in de zorg en onderwijs veel lucht geven en meer werkplezier. Het eindelijk weer mogen vertrouwen op hun eigen competenties en het vergroten van meer autonomie in hun eigen werk en vakgebied zal hun werkplezier doen vergroten en burn-outs doen verminderen.
Naast een vermindering van de regeldruk zullen tevens knopen moeten worden doorgehakt om de schaarste op de arbeidsmarkt snel te kunnen verminderen en de koopkracht te kunnen doen vergroten. Om de koopkracht van de lagere- en middeninkomens snel te vergroten is het verstandig om het werken van extra uren boven een bepaalde normomvang, netto- netto aantrekkelijker te maken. Door belemmerende belastingregels en regels over het terugbetalen of verliezen van toeslagen, aan te passen. Zodat extra werken netto-netto ook echt gaat lonen.
Dit zal direct het tekort aan arbeidskrachten flink terug kunnen brengen en derhalve ook de werkdruk van iedere individuele werknemer in sectoren waar die het grootst is . Alsmede is het een effectief instrument om als werkenden het hoofd te bieden aan een langdurige hoge inflatie.
Doormodderen door de overheid en politiek, op dezelfde wijze als in de voormalige verzorgingsstaat gebruikelijk was, zal de ontwrichting van de samenleving eerder vergroten dan verkleinen. Het is niet voor niets crisis en die los je niet op met pappen en nathouden en doorgaan op de oude voet zoals men altijd gewend was. Wel met het nemen van onorthodoxe maatregelen op vele terreinen!
cc-foto: Ivan Radic