Net als veel andere mensen word ik verdrietig van het extremistische gif dat onze samenleving binnensijpelt en zich langzaam uitbreidt naar alle lagen van de bevolking. De liefdeloze uitspraken van bewindslieden verraden diepgewortelde gevoelens van haat en rancune jegens anderen. Deze gevoelens worden langs wegen van (sociale) media emotioneel overgedragen op honderdduizenden mensen. En zo worden steeds meer geesten vergiftigd en breidt de extremistische politieke macht zich steeds verder uit, als grote olievlekken op open zee met veel golven.
We leven in een tijd waarin de affectieve polarisatie en verdeeldheid steeds meer toenemen. Het gaat ten koste van de onderlinge verbondenheid van alle mensen in onze samenleving. Ik zou tegen alle mensen willen zeggen dat je andermans gevoelens van angst, haat en rancune niet hoeft te dragen, zelfs niet als ze als slachtofferschap en met grote overtuigingskracht gepresenteerd worden. Het is niet aan jou om dit soort gevoelens van anderen op te lossen. Die verantwoordelijkheid ligt niet bij jou, maar bij de emotioneel onvolwassen mens die dit soort gevoelens op jou projecteert.
Je hebt iedere dag de keuze. Laat je je eigen geest vergiftigen met extreme ideologieën die verdeeldheid en exclusiviteit promoten, of erken je de onderlinge verbondenheid en kies je voor een vreedzame en rechtvaardige samenleving? Je hoeft een ander niet af te wijzen, uit te schelden, tot op het bot te vernederen en te veroordelen. Niemand dwingt jou daartoe. In plaats daarvan kun je ervoor kiezen om de ander beter te leren kennen, vragen te stellen en om zonder oordeel naar de ander te luisteren, zelfs als je het fundamenteel oneens bent. Je kunt voor empathische communicatie kiezen, waarbij je de waarde van een ander persoon respecteert.
Prettig samenleven begint bij onszelf. Laat je niet meenemen door de emotionele woordsalade en machtspositie van emotioneel onvolwassen politici, maar vraag je af welke persoon jij zelf wilt zijn en welke waarden jij zelf wilt vertegenwoordigen. De toekomst van alle volgende generaties hangt af van die keuze, van onze eigen bereidheid om de menselijkheid in elkaar te blijven zien en te koesteren, ondanks onze verschillen.