Eindelijk vrijgesproken! Is dat goed nieuws?

Je kunt als burger in Nederland een strafblad oplopen terwijl je onschuldig bent. En het kwijtraken van die aantekening is een hele klus.

Enkele weken geleden werd ik vrijgesproken door de Rechtbank in Haarlem na tweeënhalf jaar soebatten, procederen en klagen. Op 14 december 2019 werd ik, tijdens een manifestatie van Greenpeace, als radioverslaggever gearresteerd door de Marechaussee op Schiphol. Ik zou als demonstrant hebben geweigerd om Schiphol te verlaten, zo luidde de aanklacht.

In de tussenliggende periode bepaalde de rechter dat loco-burgemeester Jurgen Nobel (VVD-er en als wethouder ook toezichthouder op de vastgoedtak van Schiphol) van Haarlemmermeer de manifestatie niet had mogen verbieden.

Op die dag in december 2019 had ik me gehouden aan de aanwijzingen van de dienders, zoals niet in de weg te lopen. Ik wil het niet hebben over de ruwe werkwijze en de enorme slordigheden die Justitie heeft laten staan in het strafdossier. Dat is allemaal te lezen op mijn website, waar ik het hele dossier heb gepubliceerd.

Waar ik me wel veel zorgen over maak, is het volgende: Je kunt als burger in Nederland een strafblad oplopen terwijl je onschuldig bent. En het kwijtraken van die aantekening is een hele klus. Dat blijkt uit het verloop van de zaak. Het is niet iets waar je je schouders over moet ophalen, want van zo'n aantekening kun je behoorlijk last krijgen. Zo kan het verkrijgen van een Verklaring Omtrent het Gedrag (VOG) lastig worden!

Hoe het zit: Na mijn arrestatie en vrijlating, na veel vijven en zessen waaronder het afstaan van biometrische gegevens, werd mijn zaak door de Officier van Justitie geseponeerd. Maar de reden van seponering, voldoende gestraft door de aanhouding en in de cel gooien, leverde me een strafblad op.

Een aantekening dus, zonder dat er een rechter aan te pas kwam. Terwijl ik niets anders had gedaan dan het - met toestemming - maken van een radioverslag. Gevolg is dat Justitie mijn afgenomen biometrische gegevens ook niet hoeft te vernietigen.

Ik was het niet eens met deze methode van seponeren. Ik wilde gewoon van mijn strafblad af. Dus ik verzocht de Officier van Justitie om de seponeringscode te veranderen. In het telefoongesprek dat ik daarover had gaf hij aan geen journalisten te laten arresteren. Toch was het gebeurd en ik was niet de enige!

De officier weigerde onderzoek te doen naar het bewijs van mijn onschuld. Bewijs dat ruim aanwezig is. Er zijn, filmpjes, tv-beelden en geluidsopnamen overgedragen aan Justitie. Hij beëindigde ruw het gesprek door de hoorn erop te gooien. De code veranderen is overigens een fluitje van een cent. Kortom: de aanklager vond zichzelf ook rechter, die niet wilde kijken naar omstandigheden. Hij wilde me dus ook niet voor de rechter brengen, wat ik na dit gesprek wel graag wilde.

Er zat niets anders op dan een zaak te starten bij het Gerechtshof van Amsterdam. Een procedure in het kader van Artikel 12 Strafvordering. Dat is een procedure die bijna altijd wordt gebruikt door slachtoffers van misdrijven om vervolging te eisen als een Officier van Justitie van vervolging afziet.

Ik daagde de Officier van Justitie voor de rechter met de eis om mij te vervolgen, zodat ik vrijspraak kon eisen. Het Gerechtshof was dat met me eens en beval dat de Officier van Justitie mij moest vervolgen. Het Hof vond dat in mijn geval de rechter "bij uitstek" de instantie was om over de zaak te oordelen en niet de Officier van Justitie.

Wat me zo boos en bezorgd maakt, is dat de Officier van Justitie voor het Gerechtshof pleitte, tijdens de zitting, om mijn rechten op een eerlijk proces te weigeren. Hij wilde de seponeringscode, dus met strafblad, niet veranderen en wilde ook niet dat zijn oordeel door een rechter werd getoetst.

Dat is een gevaarlijke ontwikkeling. Gelukkig ging het Gerechtshof van Amsterdam er niet in mee. Maar dat je als gewone burger je suf moet procederen om een eerlijk proces te krijgen, ervaar ik als buitengewoon onrechtvaardig.

Met mij zijn meer dan twintig demonstranten en een andere journalist met dezelfde aanklacht aangelopen tegen een strafblad. Zij gingen niet in verzet. Het kost veel tijd, chagrijn en geld. Ook zij zouden op dezelfde gronden als ik moeten worden vrijgesproken. Maar gezien mijn ervaringen verwacht ik niet dat de officier vrijwillig de seponeringscodes gaat veranderen! Ook nu niet na mijn vrijspraak.

Mijn vraag aan de Tweede Kamer is dan ook: Is dit wat jullie bedoelden met het uitbreiden van de bevoegdheden van het Openbaar Ministerie? Wilden jullie werkelijk dat mensen zich suf moeten procederen om een eerlijk proces te krijgen, als een Officier van Justitie eigenwijs is en zijn positie misbruikt?

De uitslag van mijn zaak is eindelijk bekend, na tweeënhalf jaar gedoe en hoge kosten: Vrijspraak! Maar over dit goede nieuws hangt wat mij betreft wel een gitzwarte schaduw.

Uitspraak Gerechtshof: https://alfredblokhuizen.nl/wp-content/uploads/2021/10/Art-12-beschikking-Gerechtshof-Amsterdam-21-07-2021.pdf

Lees hier het hele dossier: https://alfredblokhuizen.nl/radio/arrestatie-tijdens-werkzaamheden-protesten-schiphol-2019/