Ego-opschoning voor Frans Timmermans

Leef zoals jij denkt dat het moet
misschien dat je ooit mag zeggen
zo was het goed

,dichtte mijn oma (1927-2010) van moederskant. Het zou kunnen dat de regels net iets anders gingen, het mapje met oma’s poëzie ligt in een overvolle opslagbox, het tevoorschijn toveren zou me enkele uren kosten. Uiteraard is dit van mij, de beste schrijver van zijn generatie binnen zijn eigen familie, een belabberde wijze van omgaan met literair erfgoed.

De zinnen van oma schoten me te binnen toen ik op een bewolkte maar aangename lentemiddag over de Oudegracht wandelde. Mijn hoofd worstelde met een kwestie van persoonlijke aard, in zo’n geval ga ik op zoek naar een mentaal ijkpunt van waaruit ik aan verbetering kan werken. ‘Tot dit moment, 15 juli 2022, heb je het prima gedaan’, zeg ik dan bijvoorbeeld tegen mijzelf.

Dat ‘prima gedaan’ slaat op mijn leven als geheel, er wordt een denkbeeldige krul geplaatst achter het bestaan van Raymond tot op heden. Pas daarna kan mijn ego de gedachte verdragen dat hij ook kansen miste, steken liet vallen en dingen verprutste. Hoewel dit een vermoeiend en omslachtig mechanisme is, gun ik het iedereen, en met name Frans Timmermans.

Zoals hij tijdens zijn eerste optreden als lijsttrekker voor PvdA-GroenLinks verklapte, kan Frans’ ego een ‘stratosferische omvang’ aannemen. Hierdoor wordt het geen gemakkelijke klus om zichzelf volgens de Raymond Taams Ego Opschoon Methode psychologisch te reinigen, het is zelfs noodzakelijk dat de fractievoorzitter van de grootste oppositiepartij rechtstreeks bij mij in de leer komt.

Uren, dagen, weken zullen Frans en ik over die majestueuze Utrechtse Oudegracht op en neer ijsberen. “Frans, je bent nu drieënzestig, je hebt een cv van hier tot Brussel, in de ogen van je opa – een eenvoudige mijnwerker – bereikte je het onvoorstelbare”, houd ik hem consequent voor, om vervolgens te beginnen over de mislukkingen.

“Met dat milieu-gedram heb je mensen van je vervreemd”, klink ik onverbiddelijk. “Maar zoiets kan de beste gebeuren Frans, het enige dat traditionele PvdA-kiezers die nu op Wilders stemmen uit jouw mond willen horen, is dat je je liet meeslepen door die kneuterige, oersaaie film van Al Gore uit 2007, dat er heus poolkappen smelten maar dat je ze even in de ijskast zet.”

Na verloop van tijd ontdooit Frans’ ego, de gewone man, vrouw en non-binair zullen terugkeren op het oude PvdA-nest, in de hemel is oma van moederskant trots op mij.