Eerst Allahu Akhbar, dan salsa para el señor, of omgekeerd

In Bimre, dat ook wel wordt aangeduid als Amsterdam Zuid-Oost schijnt het, is ophef ontstaan rond de Taibah-moskee. Sinds enige tijd laat die met nieuwe versterkerinstallaties de vijf oproepen tot het gebed door de wijk galmen. Daar nemen  inwoners aanstoot aan, aldus de stadszender AT5. Eentje volgt zelfs het voorbeeld van de muezzin en speelt tijdens de gebedsoproepen elektrische gitaar op zijn balkon.

Zou het een goed idee zijn als de moskee haar naam wat meer waarmaakte – Taibah betekent berouwvol – en zijn toon  matigde? Of moet Bimre wennen aan de hoorbare aanwezigheid van de islam? Christenen mogen toch ook de klok luiden en Nederland kent vrijheid van godsdienst.

Nu is er wel een verschil tussen kerkklokken en gebedsoproepen. De klok geeft alleen maar signalen. De muezzin op de minaret doet een duidelijke mededeling. Hij brengt al zingend een inhoudelijke boodschap.

Een jaar of veertig geleden zat ik in Makassar op de boulevard naar de ondergaande zon te kijken. De zang uit de moskee was loepzuiver en gaf alles zo’n bijzonder cachet dat ik die avond nooit meer ben vergeten. Net zo min als de middag dat ik mij voor een beker halo halo op Claro M. Recto Avenue tegenover de Far Eastern University in Manila een moment volmaakt gelukkig voelde. Zo’n gezongen gebed kan diepe indruk maken, ook al versta je er niets van, en ik weet niet of de Taibah-moskee de oproepen live brengt. Wie weet halen ze de zang uit de computer.

De kwaliteit van het gebodene is echter niet van betekenis. Het gaat om het principe. Kun je zomaar je toren beklimmen om daar elektronisch versterkt gebeden tot klinken te brengen? Mag de pastoor of de dominee dan ook zijn ochtend- en avondgebed op deze manier in de hele wijk hoorbaar maken voor iedereen? Is het toegestaan het woord Gods op een zodanige wijze te verkondigen dat niemand zich eraan kan onttrekken? Dit alles nog los van wat de Allerhoogste hier zelf van vindt. Zowel in de bijbel als in de koran staan teksten waarin hij zijn dienaren afraadt mensen tot het geloof te dwingen. Aan de andere kant is er wel het “Gaat en onderwijst alle volkeren”. Een onderwijzer maakt zelf uit wanneer hij spreekt. Ook kan hij zijn leerlingen dwingen tot luisteren. Sleep dan de versterkers en de luidsprekers maar aan.

Stel je voor dat Bimre  en alle andere buurten in Nederland  hun religieuze diversiteit daadwerkelijk op deze manier beleefden.

Zou het niet mooi zijn als de beste predikers en religieuze zangers hierheen kwamen om onze de torens te beklimmen? Zou het niet prachtig zijn als de stem van José “Papo” Rivera over heel Bimre daverde als aanvulling op de zang van de muezzin? Eerst Allahu Akhbar, daarna Salsa para el señor.

Of zullen we het toch op zijn Hollands doen? Ieder in zijn waarde laten. Zorgen dat wie wil horen, hore en wie daar geen behoefte aan heeft, recht houdt op zijn rust? En met zijn allen besluiten van de torens en minaretten af te dalen om voor sound via websites en koptelefoons te kiezen. Religie als silent disco.

Of laten we toch die moskee de poort openen naar een nieuwe auditieve stadservaring. José  Rivera en zijn band klinken vast prachtig met de echo’s van de gebouwen erbij: Vuelvo a nacer, ik word opnieuw geboren.