Een stempel heb je zo!

“De politie dient de publieke zaak. Als zwaardmacht van de overheid biedt de politie in ondergeschiktheid aan het bevoegd gezag bescherming, bestrijdt zij onrecht en draagt zij bij aan een goed functionerende rechtsstaat. Van oudsher vertegenwoordigt de politie de morele waarden van de rechtsstaat.”

Bovenstaande regels zijn niet zomaar wat regels. Dit zijn de eerste regels van het programma plan voor de Nationale Politie (uitgave 2011, p.5).

De politie is er voor u en mij. Punt. Gaat een van ons over de schreef dan dient de politie op te treden. Verkeert een van ons in problemen, tast iemand onze vrijheid, ons lijf, ons bezit of wat dan ook aan dan is het de politie van wie wij bescherming mogen verwachten. Van wie wij zelf bescherming eisen. Ik vraag het u met enige terughoudendheid, maar wat nu als het juist de politie is die mij of u onrecht aandoet? Wat doet dit met het vertrouwen in de dienst?

Stigmatiseren Persoonlijk verwacht ik van de politie dat zij nimmer een onderscheid zal maken tussen bevolkingsgroepen of een bevolkingsgroep (welke groep dan ook) zal stigmatiseren. Bewust of onbewust. Toch is dit wel wat met enige regelmaat gebeurt. Ik heb dit zelf ervaren na mijn beroving jaren terug, toen een verbalisant opmerkte dat het gestolen geld ‘gelukkig’ binnen de familie zou blijven. Ik vind dit persoonlijk nog altijd veel erger dan de beroving zelf. Ook het staande houden van mensen, gewoon zomaar, omdat je ergens loopt. Recentelijk overkwam dit een aantal Marokkanen in Amersfoort, raadslid Youssef el Messaoudi  berichtte hier toen over.

Ook op social media gaat de politie regelmatig een grens over. Zo was er een aantal maanden terug een beschamende tweet van de politie in Rotterdam. De arrestant had wat agenten uitgescholden of iets in die trant en poepte, tijdens het wegvluchten voor de politie, in zijn broek. Waarom tweet de politie dit? Bekeur of arresteer de beste man, maar verneder deze niet.

Iedereen weet Ook de politie in Echt kan er wat van. Zo schreven zij recentelijk in een oproep op Facebook dat zij de hulp – vanwege inbraken in woningen, auto’s en garage’s – van het publiek nodig hebben. In deze oproep schrijven zij wat verdacht is:

Auto’s in woonwijken met kentekens uit oostbloklanden.

In een bericht wat volgt op de resulterende commotie schrijven zij:

Het gaat erom dat wij vanuit onze ervaring weten wat er in wijken speelt en dagelijks met de gevolgen van criminaliteit geconfronteerd worden. Iedereen weet dat bendes uit bepaalde streken uit Europa dagelijks zijn slag slaat.

Het klinkt heel aanvaardbaar, maar dit is het in mijn optiek allerminst. De politie, de organisatie die u en mij dient te beschermen, stigmatiseert mensen en hoe je het ook went of keert, veel mensen nemen dit maar al te graag over.

Bontkraagje Ik weet niet of men de kritiek op dit soort uitingen serieus neemt, maar het heeft er veel van weg dat met kritiek bar weinig gebeurt. Juist de politie kwam met een poster waarop ‘een bontkraagje’ afgebeeld stond met in grote letters: “Hij heeft je nodig omdat hij wordt gediscrimineerd.” Je zou denken dat men doorheeft waartoe een bepaald stigma kan leiden, maar dit is niet altijd het geval helaas. De wervingsflyer met daarop de tekst: “Kun jij duidelijk maken dat niets doen ook overlast kan geven?”, is hier een voorbeeld van. Op de flyer staan Marokkaanse jongens afgebeeld. We zien bontkraagjes, een scooter. Één heeft zijn capuchon op en één staat heel stoer te staan met zijn petje, zonnebril en klein tasje. Dit is de Marokkaan, de beeldbepalende Marokkaan. Na hangen komt zware criminaliteit weten we sinds de gebeurtenissen in de Staatsliedenbuurt. Of niet soms?

Vandaag stuitte ik via de Rotterdamse raadslid Peter van Heemst op de nieuwe waarschuwingsactie. De nieuwe flyers hebben bovenin een groot vlak waarin met vette letters staat: “Zo kijken straatrovers”. Een bij een ING-automaat pinnende, blanke jongeman, wordt in de gaten gehouden door twee wat meer getinte gasten, of in ieder geval ontstond bij mij het beeld dat een van hen (de jongen met het petje) wel heel Marokkaans oogt.  Het doet er niet  toe of de situatie realistisch is of niet, in mijn ogen is dit namelijk verre van realistisch, maar het is de indruk die gewekt wordt.

Beeldbepalend Misschien heb ik het mis wat de achtergronden van de modellen betreft, maar of dit er echt toe doet weet ik niet. De politie zou beter na moeten denken over de gevolgen van uitlatingen, van uitingen die beeldbepalend zijn voor een of meerdere groepen in de samenleving.