Eén simpele regel is oplossing cannabisbeleid

Harm Dost ziet zijn geliefde groene plantjes ten onder gaan aan de commercie als wiet helemaal gelegaliseerd zou worden. Liever stelt hij één gouden regel op.

Het Nederlandse softdrugsbeleid is behoorlijk vastgelopen. Lang geleden besloot onder andere Winnie Sorgdrager van D66 dat aanpassing aan het Europese beleid belangrijker was dan het formuleren van bij Nederland passende voorstellen.

Evenals het beleid is ook de discussie volledig verzand in een heilloos heen en weer tussen de mensen die menen dat het zo niet langer kan en degenen die maar blijven wijzen op -vermeende- internationale verplichtingen, zoals die bijvoorbeeld zijn vastgelegd in het enkelvoudig verdrag van New York. Nu valt deze rigide houding van de kant van justitie en politie nog wel begrijpen, aangezien dezen hun bestaan te danken hebben aan het in stand houden van regels en verboden. Maar van de consumenten zou je toch meer inventiviteit mogen verwachten als het gaat om een middel dat geacht wordt de fantasie op hol te doen slaan. In plaats van dat men alleen vriendelijk aanbiedt om belasting te betalen over de consumptie.

Verbijsterend simpel

De oplossing is namelijk verbijsterend simpel: cannabis hoeft helemaal niet gelegaliseerd te worden. Want wie wil er nu dat zoiets moois uiteindelijk in handen komt van dezelfde internationale criminele organisaties die ook tabak verkopen? Wie zit er nu te wachten op spannende F1-races tussen Red Bull, Super Skunk en Johnny Walker? En wie wil nu 500 procent belasting betalen aan de Nederlandse staat over een product dat je gewoon in je achtertuintje kunt kweken? Nee, zoals wel vaker ligt de oplossing in het vereenvoudigen van de wet- en regelgeving. In dit geval kan met één regel worden volstaan:

“Het is verboden om meer dan 30 gram (1 ounce) cannabis en/of cannabisproducten die kennelijk voor consumptie zijn bedoeld, in de openbare ruimte te bezitten, transporteren, verhandelen (etc.)”

Klaar is Kees, dat is alles!

Consequenties

Je kunt op je vingers natellen wat de gevolgen zullen zijn. Natuurlijk zullen er talloze liefhebbers zijn die in hun achtertuintje of op hun balkonnetje iets gaan aanplanten voor eigen gebruik. Maar bovenal zullen er aan de rand van elke stad of grotere gemeente kassen verrijzen, waar mensen hun dertig gram kunnen gaan kopen. De prijzen zullen dan kelderen tot het niveau dat noodzakelijk is om rendabel te kunnen telen en geen mens zal het er voor over hebben om van Groningen naar Maastricht te rijden om daar die dertig gram te gaan kopen. Het moge duidelijk zijn dat er voor de georganiseerde criminaliteit op die manier geen droog brood meer te verdienen valt.

De commerciële telers zullen natuurlijk een boekhouding moeten voeren en over de opbrengst inkomstenbelasting betalen, zoals elke kweker dat moet. Zo valt ook vrij gemakkelijk te controleren of men niet teelt voor de groothandel. Bovendien kan zo controle worden uitgeoefend op de inzet van bestrijdingsmiddelen, voor zover die een gevaar zou vormen voor de volksgezondheid. En het mooie is dat voor de handhaving niets nieuws in het leven geroepen hoeft te worden, want de instanties die voor dit soort zaken verantwoordelijk zijn bestaan al.

Natuurlijk is de grens van 30 gram arbitrair gekozen en ongetwijfeld zullen er stemmen opgaan van mensen die bijvoorbeeld vijf gram als limiet willen. De overheid kan beter afstand nemen van deze kruideniersmentaliteit, omdat het gevaar bestaat dat er zo een overlastprobleem wordt gecreëerd, op dezelfde wijze als die nu bij de coffeeshops is veroorzaakt door deze ondoordachte regelgeving.

Tegelijk is 30 gram zo weinig, dat grootschalige commercie, zoals die bestaat bij de handel in tabak en alcohol, onmogelijk blijft.

Het ei van Columbus

Aangezien het verbod op de vrije handel in cannabisproducten -weliswaar in afgeslankte vorm- gewoon blijft bestaan, terwijl regels in verband met de volksgezondheid gehandhaafd blijven en het tegengaan van de georganiseerde criminaliteit evident is, lijkt een dergelijke wetswijziging me in overeenstemming met de internationale verdragen die door Nederland zijn gesloten.

Kortom, mijn voorstel is zo praktisch dat ik niet aarzel om het te presenteren als het beroemde ei van columbus. Zonder veel hoop dat het ooit door iemand zal worden overgenomen overigens, want het gaat lijnrecht in tegen alle gevestigde belangen: politie en justitie zullen moeten afslanken, de politiek mist een stemmenvanger, de multinationals worden buitenspel gezet en de coffeeshops zullen moeten sluiten.

Het zal dus wel weer niks worden.

Harm Dost is politiek activist en coffeeshophouder in ruste .