Een prikkelend uitje tijdens de kerstvakantie

Het is tijd om nieuwe stappen te zetten en te ondernemen.

Vorige week vrijdag ging ik met mijn zus naar een tentoonstelling die Prikkel heette. Deze vindt plaats in een oud klooster en stond nabij het mooie huis van Buitenplaats Doornburgh. Ik vond het wel grappig: iemand die zo slecht tegen prikkels kan als ik die naar zo’n tentoonstelling gaat. Ik vroeg me af wat er te bezichtigen zou zijn en hoe ik erop zou reageren.

Toen we binnenkwamen was er een lieve baliemevrouw die ons uitlegde waar we de tentoonstelling konden vinden en ons een programmaboekje gaf. Ook deed ze niet moeilijk dat de tickets die ik had gekregen eigenlijk voor de prikkelarme ochtend waren en dat was wel heel fijn.

We gingen als eerste door een ‘enge’ hele donkere tunnel, maar gelukkig was er aan het einde een kamer waar fel rood licht schijnt zodat het niet geheel donker was. In die tunnel gebeurde van alles: de vloer was hobbelig en ook de wanden waren vreemd, zo had je zachte wanden en ruwe wanden. Dit was duidelijk het zintuig voelen.

Ik was blij toen ik die tunnel weer uitstapte en we verder gingen met de volgende activiteit. De tentoonstelling was duidelijk en overzichtelijk opgedeeld in verschillende ruimtes waarbij je met behulp van het programmaboekje goed kon snappen op welk zintuig er werd ingespeeld.

Zo was er een ruimte waar je ervaring met aanraken een beetje voor de gek kon houden met rubberen handen. Met een kwastje ging je over de rubberen hand en de hand van de andere persoon op dezelfde plek dat gaf dan de intentie alsof je hetzelfde voelde als die rubberen hand. Op deze manier worden je hersenen als het ware voor de gek gehouden. Toen ik met mijn kwastje over een verkeerde vinger ging. Zei m'n zus meteen: “Dat is de verkeerde vinger!” Zij liet zich dus niet voor de gek houden.

Dan was er nog een ruimte van een kunstenaar met ADHD-PTSS die een kamer had ingericht met knuffelkussens. Ik wilde wel de hele middag in die kamer blijven, dat gaf me een veilig en warm gevoel!

Er was ook nog een gek pak waar ik met een beetje spanning inging maar de begeleiding was kundig en het werd zeer goed uitgelegd. Een pak werd strak om je lichaam getrokken. Zo kwam ik er een beetje uit te zien als een gekke larve. Ik zette me schrap want ik wist niet goed wat ik ervan kon verwachten. Alle lucht werd uit het pak geblazen door een vacuümachtig geluid waardoor mijn zintuigen op een heel andere manier werden geprikkeld. Mijn huid voelde bijvoorbeeld de kou niet meer. Het was een erg vreemde ervaring en een beetje eng.

Wat me nog het meest bijstaat van deze hele ervaring is het gevoel dat je ofwel onderprikkeld of overprikkeld bent. Als samenleving wordt er vaak zoveel van een individu verwacht dat je al gauw overprikkeld raakt. Voor mijzelf geldt echter dat ik te veel onderprikkeld ben omdat ik veel thuis ben! Tijd dus om deze cirkel te doorbreken in het nieuwe jaar.