Een menselijker derde crisisjaar

Terwijl in de productieketen van McDonald’s dieren worden omgetoverd in smakelijke burgers, gebeurt daarbuiten precies het tegenovergestelde: de burger wordt langzaam dier. Hij is geprikt, draagt een kap over zijn neus, mannetjes en vrouwtjes met het woord ‘Toezichthouder’ op de achterkant van hun jas houden zijn gedrag nauwlettend in de gaten.

Toch zijn er ook positieve ontwikkelingen. Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid gaat 2022 de geschiedenisboeken in als derde crisisjaar, dit betekent dat u er reeds twee overleefde. Dat gaat snel, voor je het weet is het oorlog, en mogen we naar buiten om ons grondgebied te verdedigen. Het interesseert me niet tegen welk land we moeten, alles is beter dan thuiszitten.

Voor de nieuwsconsument wordt 2022 smullen, mits hij de geestdodende corona-ruis in dagelijkse nieuwsrubrieken en talkshows weet te ontwijken. Ingewikkeld is dat niet, er zijn zat goede podcasts over internationale politieke ontwikkelingen. Kleine vooruitblik: millennial-Napoleon Emmanuel Macron neemt het in de Franse presidentsverkiezingen op tegen malicieus publicist Eric Zemmour, in Duitsland gaat men radicale plannen uitvoeren, groene ditmaal.

Zo gaan we langzaam de feestdagen tegemoet. Onder de kerstboom kunt u weer even mens zijn, samen met uw familie. U kent vast het verhaal over Franse en Duitse soldaten die op kerstavond 1914 de wapens neerlegden om gebroederlijk kerstliederen te zingen. Denk daaraan wanneer u de behoefte voelt te schelden op een ongevaccineerde neef.

Om mijzelf vanaf januari enigszins mens te voelen in de dagelijkse ratrace, ga ik de volgende mentale opstelling uitproberen. Ik ben een 42-jarige, bebaarde geschiedenisleraar anno 2084. Bij gebrek aan een seksleven – tegen ’84 is de samenleving dusdanig verdord dat men seks nog slechts uit geschiedenisboeken kent – schrijf ik boeken over de ruige jaren twintig. Uiteraard zou ik dolgraag zelf een kijkje nemen in deze tijd, op een dag word ik wakker als Raymond Taams.