Een internationaal tribunaal voor de begane wandaden van de Trojka

Iemand wees me op Jinek van 12 januari waar een ‘ontroerde’ – hij kreeg een staande ovatie in Brussel tijdens zijn afscheid – Dijsselbloem zelfgenoegzaam samen met de presentatrice mocht terugblikken op zijn vijf jaar desastreuze voorzitterschap van de Trojka (de Europese Centrale Bank, het IMF en de Europese Commissie).

De Trojka die Griekenland regelrecht in een peilloze afgrond heeft gekatapulteerd, met haar destructieve, inhumane, onrechtvaardige, volgens gerenommeerde Nobelprijswinnaars voor de economie als Stiglitz en Krugman zelfs ‘krankzinnige’ en bovendien structureel falende EU-bezuinigingsdictatuur, in ruil voor nóg meer leningen aan Athene. Alles alleen maar om onze eigen Noord-Europese banken en de zieke euro te redden.

Griekenland ligt nu nog steeds in die peilloze afgrond zowel verlamd als gillend van de pijn te spartelen. Het komt er waarschijnlijk nooit meer echt uit zonder een bloedige revolutie. Een andere mogelijkheid is een ommezwaai naar extreem fascistisch rechts. Het doet EU cum suis niets. Hellas mag in de diepte wegrotten, samen met de meer dan 60.000 als ratten in de val, in Griekse gruwelkampen, zittende vluchtelingen. Tegen alle eerder gemaakte afspraken en beloften in, weigeren de Noord-Europese landen hen nog steeds op te nemen. Het is officieel EU-beleid: lekker samen de Grieken (en de Italianen) laten creperen. Breng vooral dat vluchtelingenprobleem niet in verband met het door de Trojka bewust verpauperde Griekenland. Niet Dijsselbloems maar Timmermans’ probleem, n’est ce pas ? Dat de Nederlandse Trojka-voorzitter en zijn Duitse maten indirect het vluchtelingendrama nog erger hebben gemaakt dan het al was, is algemeen bekend. Het zou bij een ‘Dijsselbloem-afscheidsuitzending’ dan ook best even voorbij mogen komen. Zou je denken.

Bij Jinek ging het echter zo.

‘Sacrifying Greece’ Hoe kan één van de belangrijkste Nederlandse talkshow hosts Jeroen Dijsselbloem op zo’n terugblikmoment interviewen zonder ook maar één keer te refereren aan het voor Dijsselbloem en de zijnen vernietigende IEO/IMF rapport van juli 2016? Waarin letterlijk staat: de Europese board van het IMF heeft haar fondsen misbruikt om de euro en Noord-Europese banken te redden. ‘Sacrifying Greece.’

Door de Grieken op te offeren.

Voor onze eigen banken dus.

Lees dat verpletterende rapport (.pdf). Het resultaat van een drie jaar lang durend onderzoek van het onafhankelijke evaluatiebureau IEO voor het IMF, dat in dit geval het beleid en het handelen van het IMF wat betreft Griekenland, Ierland en Portugal beoordeelt en fileert.

Of anders óver dat rapport. Als het te moeilijkmoeilijkmoeilijk, ingewikkeld, tijdrovend, niks voor de huidige redacties van de Hilversumse Light Late Night Talkshow-redacties is. Bijvoorbeeld dit glasheldere artikel.

De “mainstream media”, de grote kranten, radio, tv, het NOS-Journaal, de Pauwen en Jineken. Allemaal bleven ze oorverdovend stil in Nederland toen dit rapport wereldwijd insloeg als een bom.

Maar in het land van Dijsselbloem, van de voorzitter van de Trojka zelf, die er direct of indirect op bijna iedere pagina over Griekenland ongenadig van langs krijgt, werd het compleet doodgezwegen. Alleen Harm Botje in Vrij Nederland deed een heldhaftige poging, en dagblad Trouw publiceerde een schandelijk slap artikel,  gezien de verregaande serieuze beschuldigingen en ontluisterende kritiek aan het adres van Lagarde, Thomsen, en Dijsselbloem.

De dag na publicatie van het IEO rapport tweette voormalig Grieks minister van Financiën Yanis Varoufakis over de directeur van het IMF verantwoordelijk voor Europa:

Ook schreef hij erover op zijn blog.

Ook dat moet geheel aan het Jinek-team voorbij zijn gegaan. Soit. Maar hadden La Jinek, of één van haar redacteuren óók geen tijd om het eye opening , hartverscheurende, huiveringwekkende en tevens vermakelijke boek van Jeroen Dijsselbloems aartsvijand Yanis Varoufakis, ‘Adults in the Room’ , te lezen?

Wie ondanks alle gestroomlijnde en jarenlange vanuit Brussel bewust georkestreerde anti-Griekenland en pro-Trojka, of anti-Varoufakis en pro-Dijsselbloem-propaganda toch nog zelf heeft nagedacht, en vermoedde dat wat in Brussel door de Trojka werd bekokstoofd er behoorlijk eng aan toe ging en gaat, klappert alsnog met z’n oren. Niemand kan namelijk bevroeden dat de realiteit zó doodeng, op het misdadige af, is.

Het valt allemaal te lezen in Varoufakis’ boek. En anders hier , hier of hier.

Jinek bestond het over dit íeder weldenkend mens furieus makende boek, dat tot op het bot de volstrekt misplaatste heldenrol die Dijsselbloem wordt toegeschreven vakkundig en amusant de-mythologiseert, haar mond te houden. Ze citeerde zelfs niet één passage-tje.

Wat ze bijvoorbeeld had kunnen citeren :

In de geest van samenwerking met de Eurogroep, zei ik, zou ik de Griekse premier kunnen aanbevelen dat we ons verbinden aan het voltooien van een “aangepast programma “, zolang het communiqué de Eurogroep er ook op vastlegt samen te werken met onze overheid om de humanitaire crisis aan te pakken, die onze mensen nu zo teistert als gevolg van het programma. ‘Ik kan dit niet accepteren,’ zei Jeroen. ‘De term humanitaire crisis is te politiek!’ ‘Er is niets méér politiek, Jeroen,’ snauwde ik terug, ‘dan de poging om een humanitaire crisis te ontkennen, omdat het te politiek zou zijn om het te érkennen.’ Het was duidelijk dat we een impasse hadden bereikt.

In Jineks uitzending roffelt Jeroen zich tevreden op z’n borst wanneer hij – ooooh, ‘confrontatie-journalistiek’ – een paar gepeperde, wellicht achteraf gezien, onhandige of misplaatste opmerkingen uit zijn mond krijgt voorgelegd.

Hij noemde Claude Juncker ooit een ‘stevige roker, en trouwens ook een stevige drinker’. En hij riep ooit tegen een Duitse krant over de Grieken: “Ik kan ook niet al mijn geld aan drank (Schnapps) en vrouwen uitgeven om u vervolgens om bijstand te vragen”. Dat laatste was geen belediging, het ging vooral over zichzelf, probeert hij ons nu te laten geloven. Hetgeen jammerlijk mislukt.

En ach ja, hij vond het wel vervelend dat Juncker na zijn opmerking constant door alle EU-paparazzi werd belaagd die voortdurend een foto van hem wilden maken wanneer hij ‘een glas pakte, al was het water’. Voor de rest zag hij geen enkel probleem, want als politicus – ‘Ik ben tenslotte geen diplomaat’ – moet je af en toe confronterende dingen zeggen. Dat moet ‘gewoon kunnen’, dus nee, geen spijt of reden voor excuses.

Kortom: Varoufakis mag niet het beest bij z’n naam noemen, the bloody obvious stellen, namelijk dat het Trojka-beleid een humanitaire crisis in Griekenland veroorzaakt, omdat dat ‘te politiek’ zou zijn. Maar Dijsselbloem mag wel Grieken, die midden in een door hem cum suis vele levens kostende humanitaire crisis beland zijn met een belediging om de oren slaan. Die opmerking slaat namelijk lekker nergens op, is een geestig leugentje, grappige metafoor, dus ‘niet politiek’, gewoon een beetje ‘confronterend’, ergo geoorloofd.

Of hier, uit de NRC :

Voor zijn grootste en machtigste ideologische tegenstander, de Duitse minister Schäuble (Financiën, CDU), heeft Varoufakis nog wel respect. Voor diens tandeloze Franse collega Sapin voelt de Griek nog enig mededogen. Maar er zijn ook politici voor wie Varoufakis slechts minachting voelt. En Jeroen Dijsselbloem is de ergste van allemaal.

Logisch misschien – als Eurogroepvoorzitter was Dijsselbloem uiteraard degene die Varoufakis inhoudelijk dwarszat. Maar de afkeer van de Griekse minister gaat dieper dan dat. Volgens Varoufakis probeerde de Nederlander hem te intimideren, kwam hij met loze dreigementen en heeft hij regelrecht gelogen. Het dédain uit zich ook in fijne zinnetjes: ‘Jeroen stuurde de vergadering vakkundig naar weer een impasse.’

Het smakelijkst zijn de diverse passages waarin Varoufakis beschrijft hoe Dijsselbloem zich als Schäubles schoothondje gedraagt. Tijdens een van de vele Eurotoppen doet de Nederlandse minister een voorstel om een bepaalde tekst te wijzigen, maar dan wordt hij gebeld door zijn Duitse collega. Die zegt dat hij het voorstel niet accepteert, waarna Dijsselbloem het schielijk intrekt. Varoufakis:

Hij zag eruit als een basisscholier die een standje krijgt van een strenge onderwijzer.

Maar wat doet Juffrouw Jinek? Ze laat dat éne moment zien, de ad nauseam op tv getoonde lullige handdruk van Jeroen aan Yanis na de allereerste gezamenlijke persconferentie van Dijsselbloem en Varoufakis, tijdens Dijsselbloems allereerste bezoek aan Athene in 2015. Iedereen weet inmiddels dat Dijsselbloem hem toen fluister-toe-siste; “You just killed The Trojka.”

Daar mocht Jeroen samen met Eva – die dat kennelijk niet wist – voor de zoveelste keer over terugblikgniffelen. Betekenisloos. De kijker werd voor de zoveelste keer niets verteld over de context, noch over wat er daarvoor en daarna gebeurde.

Het is de verklaring waarom daarna het woord ‘Trojka’ werd vervangen door ‘De Instituties’.

Zelfs die iconische handdruk inspireerde de Jinek-redactie kennelijk niet om dan tenminste de passage in het boek van Varoufakis over dat moment aan te halen, waarin hij haarfijn omschrijft wat de twee overeen waren gekomen, hoe Dijsselbloem zich tijdens de persconferentie gedroeg en wat het voor Varoufakis zelf voor gevolgen had – op straat in Griekenland werd hij daarna als een hero omhelsd en geknuffeld, in Brussel werd hij als een zero, als Public Enemy Number One behandeld. Varoufakis benadrukte het verschil tussen de instituties binnen de Europese Unie (zoals de Europese Commissie en Europese Centrale Bank) en internationale instituties zoals het IMF enerzijds en niet democratisch gekozen commissies die bestaan uit drie partijen die aangesteld zijn om Griekenland een programma op te leggen, terwijl er nu net een Griekse regering gekozen is met als mandaat zich te verzetten tegen dat programma. Varoufakis schrijft dat hij en Dijsselbloem overeen waren gekomen dat Griekenland zich maximaal zou inspannen om samen te werken met de instituties an sich, maar niet met de ad hoc geïmproviseerde, ondemocratische Trojka.

Varoufakis:

Jeroens capriolen in de perskamer hadden een merkbaar effect, de verwachting dat de liquiditeit nog verder zou worden afgeknepen nam toe en was daarmee een feit. De aandelenbeurs in Athene zakte naar nieuwe dieptepunten; de aandelen van de banken daalden nog sneller en geld opnames namen toe.

Niets daarover bij Jinek.

Maar goed, terug naar het IEO-rapport. Nota bene: dit prestigieuze rapport geeft Varoufakis volledig gelijk wat betreft zijn ‘confronterende’ – of is het nu toch politieke? – woordkeuze. Varoufakis gebruikte volgens het IEO-rapport terecht de term ‘fiscale waterboarding’ en wordt daarmee volledig gerehabiliteerd. En dat terwijl nu net díe woorden Dijsselbloem tot razernij hadden gebracht, en de reden waren dat Varoufakis de laan uit werd gestuurd als Griekse minister van Financiën.

Wat een gemiste kans, Evaki mou. (Grieks voor: m’n Evaatje)

Niet alleen logen Dijsselbloem, Rutte, Lagarde, Strauss-Kahn, Draghi, Merkel en Schäuble over het werkelijke doel van de Trojka, namelijk het redden van onze eigen Noord-Europese banken én de zieke euro. Samen met de ECB (nogmaals, Trojka staat voor EU, ECB en IMF) kneep Dijsselbloem op schaamteloos illegale wijze – de ECB mág zoiets helemaal niet doen, heeft daar nul bevoegdheid, noch mandaat voor – Griekenland genadeloos af en werden de Grieken geofferd. Daarover en ook of het hele Trojka-programma en beleid überhaupt wel ‘legaal’ waren, loopt nog steeds een onderzoek onder auspiciën de VN.

Stiglitz Alleen afgaan op het boek van Varoufakis hoeft niet. Is iedereen ‘De Prijs van de Euro’, van RADAR , Antoinette Hertsenberg – nee, niet Jinek – vergeten? Het is alweer een tijdje geleden, maar kijk hier eens.

Meer recent: 2016 was Nobelprijswinnaar Joseph Stiglitz op tournee in Nederland voor zijn – net zoals dat van Varoufakis – vernietigende boek ‘De Euro’. Dat boek is wél door alle Nederlandse mainstream media besproken, de man is overal over zijn boek geïnterviewd, maar de gierende passages over de Trojka en Griekenland bleven in alle kranten fijntjes onderbelicht, of geheel weg, op De Groene Amsterdammer na. Zo schrijft Ewald Engelen in De Groene :

Het derde deel van De Euro gaat dieper in op het Griekse drama. Stiglitz’ sleutelobservatie is dat het een naargeestige speling van het lot is geweest dat Griekenland als eerste in de problemen kwam. Dit voedde namelijk, om met Keynes te spreken “de krachten van de reactie” die de eurocrisis wilden gebruiken om begrotingsdiscipline af te dwingen en dus een casus van hoge publieke schulden en grote begrotingstekorten nodig hadden om de lidstaten mee om de oren te slaan. Griekenland was koren op hun molen. Sindsdien is begrotingsdiscipline het voornaamste doel geworden van de vele institutionele paragrafen die nachtelijke vergaderingen in Brussel hebben opgeleverd en die door het leven gaan als het aangescherpte “Begrotings- en Stabiliteitspact”, het “Europees Semester” en het zogenaamde “Six Pack”.

En:

Stiglitz betreurt het niet alleen omdat Brussel louter en alleen om een voorbeeld te stellen Griekse burgers vervolgens meedogenloos in het Vagevuur van eeuwige depressie heeft gesmeten, maar ook omdat het de aandacht heeft afgeleid van wat in feite een veel groter probleem in de eurozone was (en – zie Deutsche Bank – nog steeds is), namelijk achterblijvende binnenlandse koopkrachtige vraag die in een aantal lidstaten is gecompenseerd door de kredietvoorwaarden voor hypothecaire leningen verregaand te versoepelen en inheemse huizenzeepbellen te blazen die, zo bleek in 2008, grote sociale en economische schade berokkenen wanneer ze knappen.

En:

In twee woedende hoofdstukken laat Stiglitz vervolgens geen spaan heel van de drie programma's die de trojka Griekenland sinds mei 2010 heeft opgelegd. Volgens Stiglitz heeft de trojka zo ongeveer alles fout gedaan wat ze maar fout kon doen: procyclische bezuinigingen, verkeerd ontworpen lastenverzwaringen, potsierlijke privatiseringsprogramma's die de staat kostbare inkomsten scheelden, wel snijden in pensioenen niet in de aanschaf van peperdure Duitse duikboten, te late en te geringe schuldafwaardering, en noodfinanciering die in het Noorden werd verkocht als steun voor luie Grieken maar in werkelijkheid terecht kwam bij verwende Duitse en Franse bankiers. Hetzelfde geldt voor de afgedwongen hervormingen: micromanagement van brood- en melkmarkten, uitschakelen van vrije loononderhandelingen tussen werkgevers en werknemers, makkelijkere huisuitzettingen en afbraak van de verzorgingsstaat. Volgens Stiglitz zijn overal de vingerafdrukken van het Noord-Europese grootbedrijf te ontwaren.

En:

Afgelopen vrijdagavond kruisten in de aula van de Universiteit van Amsterdam Stiglitz en Dijsselbloem de degens over Griekenland. Het was een memorabele avond. Al was het maar omdat de kans om de twee heren ooit nog eens samen op een podium te zien erg klein is. Uiteraard betwistte Dijsselbloem Stiglitz' lezing. Zo had het oprekken van de juridische definitie van verse melk van vier naar tien dagen niets te maken met de belangen van Campina maar juist met de creatie van een landelijke Griekse melkmarkt die zou moeten leiden tot lagere melkprijzen. Belangrijker was dat Dijsselbloem toegaf dat de trojka fouten had gemaakt. Er was teveel haast gemaakt; er was teveel geleund op lastenverzwaringen; de bezuinigingen waren hier en daar ondoordacht; en – brisanter – er had eerder en dieper moeten worden gesneden in de Griekse staatsschuld. En daarmee gaf Dijsselbloem Varoufakis "postuum" alsnog gelijk. Ook was het voor het eerst dat ik Dijsselbloem hoorde erkennen dat de Grieken slachtoffers ("victims") waren, al voegde hij er in een adem aan toe dat ze niet alleen slachtoffers waren maar ook daders.

Had de Jinek-redactie niet even een paar beelden van dat toenmalige Titanen-duel tussen Stiglitz en Dijsselbloem kunnen laten zien? Beelden die bijna niemand ooit heeft kúnnen gezien? In plaats van al die vastgelopen grammofoonplaat-beelden die fantasieloos voorbij kwamen? De hele discussie is toen namelijk door de Universiteit van Amsterdam opgenomen, piece of cake voor tv-mensen om die te pakken te krijgen.

Toch?

Nee, men neemt domweg genoegen met Dijsselbloems laffe, achteraf, veel te late en overigens consequentieloze 'erkenning' dat de Trojka inderdaad helemaal niet 'solidair met Athene' was, laat staan uit was op hulp of steun aan Griekenland, maar enkel en alleen op het redden van Noord Europese banken ten koste van de Grieken?

Ik schrijf en roep dat al acht jaar. Talkshow hosts, andere tafelgasten, collega's, en politici reageerden steevast met meewarigheid en dedain. Mijn analyse werd keer op keer als ‘absurd’, ‘volkomen onwaar’ en ‘ongegrond’ weggewuifd. Maar nu geeft Dijsselbloem het zelf toe en is er niemand die daar van opkijkt. Laat staan dat het funeste EU-bezuinigingsbeleid voor Griekenland, pronto wordt opgeheven, veranderd of aangepast – al is het maar om de gemaakte en eindelijk toegegeven giga Trojka-fouten te trachten te repareren.

Laat ik eindigen met de woorden van Ewald Engelen over Stiglitz' boek:

Ik schreef het al: De Euro smeult van nauw verholen woede. Stiglitz verwijt Europese politici "onwaarachtigheid", "hubris", "hypocrisie", "oneerlijkheid", "stupiditeit", een "ondemocratische inborst"; heeft het over loopjongens van de financiële sector; noemt ze verblind door een ideologie ("neoliberalisme" of "marktfundamentalisme", synoniemen in Stiglitz' ogen) die blind maakt voor economische feiten; spreekt van "op hol geslagen cognitieve dissonantie"; vergelijkt de Duitse autoriteiten met Middeleeuwse kwakzalvers die geloven in de heilzame werking van aderlating ("medieval bloodletters"); beschuldigt oud-ECB president Trichet ervan willens en wetens Ierse burgers te hebben geofferd om Duitse banken te redden; doet hetzelfde met Draghi die vorig jaar de liquiditeitskraan van de ECB misbruikte om Tsipras en de zijnen op de knieën te dwingen en Griekenland nog maar een dosis toxische medicatie door de strot te kunnen douwen; vergelijkt bankiers met Middeleeuwse woekeraars die opnieuw hebben ontdekt hoe je armen en wanhopigen maximaal uitperst; en noemt Juncker in de epiloog over Brexit die aan de Nederlandse editie is toegevoegd fijntjes "de trotse vader van het Luxemburgse belastingparadijs".

Ik voel diezelfde woede, niet smeulend, en ook niet nauwverholen: open en bloot. Niet alleen voor de politiek. Ook voor iedere vorm van slechte en luie journalistiek. En ja, soms ook voor 'de wondere wereld van infotainment', die meer schade berokkent dan men denkt, die minder 'onschuldig' - want ach, 'lekker luchtig en onderhoudend' toch? - is dan algemeen wordt aangenomen.

Wanneer La Jinek een poging doet om journalistiek over te komen en op 12.42 minuten een lijstje opsomt van “Griekse Crisis-verschrikkingen” - overigens beter voorgesteld dan de werkelijkheid, vaag en soms onjuist - antwoordt Dijsselbloem o.a. dat 'de Grieken' de crisis ingingen nadat ze, boven hun stand levend zeg maar, de Griekse salarissen onterecht met 40 % hadden opgeschroefd. 'Op krediet'. Krediet dat door onze eigen banken verschaft werd na de invoering van de euro. Het geld werd naar alle zogenaamde PIGS toe gekógeld. Maar volgens Dijsselbloem was dat opschroeven dus ‘niet gebaseerd op een reële economie’.

Foei.

En, vervolgt Dijsselbloem: “Dan moet nu de Eurogroep (lees: Trojka) verweten worden dat Griekse salarissen met 25% zijn gekrompen?”

Pardon?

Vele salarissen zijn een veelvoud daarvan gekrompen. Gesloopt. Geslacht. De Griekse inkomensbelasting van zelfstandigen, die inmiddels al zoveel minder inkomen hebben, is momenteel 72 %! Een Cypriotische top advocaat die 100.000 per jaar verdient, betaalt 28.000 aan belasting, en houdt 72.000 over. Zijn Griekse collega exact het omgekeerde. Dat maakt het totaal aan inkomensvermindering echt wel meer dan 25 %. En iedereen die niet een top advocaat is gaat op deze manier kopje onder.

De pensioenen van militairen, politie en havenpolitie zijn illegaal met 60 % gesloopt - een Griekse admiraal (sic!) krijgt nu 1200 euro per maand pensioen, in plaats van 3800 euro in 2009. Al in 2012 heeft het Europese Hof gesteld dat dat niet mag, maar sindsdien is er niks aan gedaan.

En een standaard pensioentje dat van 800 per maand naar 280 per maand is gezakt, kun je onmogelijk met zo'n argument 'rechtvaardigen'. 45% van de Griekse bejaarden leeft nu onder de armoedegrens. Daardoor.

Iets later in de uitzending antwoordt Jeroen op Eva’s journalistiek getinte vraag 'wat is er fout gegaan?' dat ‘in het begin de banken gered zijn ten koste van de Griekse belastingbetalers’.

Niet alleen ten koste van de Griekse - die inderdaad het meeste slachtoffer zijn - maar door de perverse constructies van de Trojka de facto van álle EU-belastingbetalers, indien Griekenland ooit in gebreke zou blijven. Iets waar Varoufakis altijd al, vanaf 2012 toen dat zo 'geregeld' werd, faliekant tegen was. En laat dát nou hét argument van Dijsselbloem cs zijn, om iedere keer weer te stellen dat het simpelweg afschrijven van een deel van de Griekse schulden - volgens het IMF en iedereen met boerenverstand de enige verstandige en rechtvaardige oplossing – nicht im Frage ist. Onmogelijk. Want ja, dán bloedt iedere EU belastingbetaler, omdat de Trojka onder leiding van Dijsselbloem, tegen de wil van zelfs ‘de Grieken’, dat zo heeft geregeld.

Griekse inkomens tot 50.000 de eerste 5 crisisjaren met 360% meer belasten, maar Griekse inkomens van 150.00 euro per jaar met slechts 9 %? Dankzij Dijsselbloem, sorry, de Trojka? De rijksten beschermen en vrijwaren, de zwaksten laten dokken, want dat is nodig 'om de Griekse economie te stimuleren'? Dat alles heet nu De Dijsselbloem Lijn.

Enzovoorts.

Door slechte en infotainment journalistiek, komen politici als hierboven door Stiglitz beschreven, politici als Dijsselbloem, ongestraft en zonder enig tegengas van belang, met hun misdaden weg in de publieke opinie.

Welja, rond 23.00 sippend aan een wijntje, knabbelend op een post dinner snack, kijkt Nederland naar Eva Jinek en gaat tevreden naar bed met het ridicule triomf gevoel dat ons landje een geweldige politicus, regent, bestuurder heeft geleverd, vijf jaar lang, aan De Europese Droom.

Noem mij een romantica - iemand die wil blijven geloven in die droom - tegen de klippen op.

Niet alleen de droom, nee, ons aller Europa is ten dode opgeschreven wanneer over leningen en steunpakketten wordt gelogen, wanneer echte mensen van vlees en bloed, samen met hun kinderen, én ‘hun’ vluchtelingen, in EU-medelidstaten ten bate van banken van andere EU-lidstaten geofferd worden, wanneer zelfs de meest fervente Europa believers hun vertrouwen en geloof beschaamd zien door ongestraft, ondergedompeld in kritiekloze en pijnlijk onterechte media euforie, glorieus afzwaaiende politici als Dijsselbloem - en hun medeplichtige handlangers, de ‘Omroepvrouwen/mannen van het Jaar’, zoals Jinek.

Ik pleit voor een Nieuw Neurenberg: een internationaal tribunaal in Den Haag voor de Trojka, met in de beklaagdenbank Lagarde, Thomsen, Dijsselbloem.

En anderen.

Update 15-01: P.S. Deze hartenkreet over de Trojka staat los van het feit dat niemand ontkent, ook de Grieken zelf niet, dat opeenvolgende Griekse regeringen van links en rechts er dertig jaar jaar lang een hopeloze puinhoop van hebben gemaakt. Buitenlandse correspondenten, based in Athens, van mijn generatie, schreven vanaf de jaren ’80 tot en met de crisis in 2009 hun vingers blauw over clientalisme, belastingontduiking, verregaande corruptie, niet functionerende overheidsinstanties, de chaos vanwege het ontbreken van een kadaster, ongezonde relaties en verbanden tussen politieke familie dynastieën, industriële en media tycoons, nepotisme, EU en overheidsgelden die in privé zakken verdwenen, enzovoorts. Ondergetekende incluis.

Alleen: terwijl we daar indertijd tot in den treure over berichtten, aan de bel trokken, en alarm sloegen, bleef het oorverdovend stil in Brussel. De EU deed willens en wetens dertig jaar lang zaken met diezelfde corrupte regeringen. Net zoals onze banken. Die wísten dat ze aan corrupte regeringen geld leenden. Daarom hebben niet alleen Grieken ‘schuld' - dat staat buiten kijf - maar ‘wij’ eveneens.

Mijn hartenkreet gaat echter over het feit dat zelfs Dijsselbloem nu toegeeft dat het de Trojka niet ging om aan dát alles een einde te maken in ruil voor leningen. Nee, het ging om een ordinaire tweede EU-bailout - na de eerste, oktober 2008, 129 miljard - van onze eigen Noord-Europese banken, vooral Franse, Duitse en Nederlandse. Maar dat konden Sarkozy, Merkel en Rutte en Dijsselbloem na 2008 niet meer aan de EU-kiezer verkopen. Daarom verkapten zij het als ‘steunpakket aan Griekenland in ruil voor bezuinigingen en hervormingen’. Nogmaals: van alle miljarden is slechts 11 procent daadwerkelijk naar Griekenland gegaan, de rest ging regelrecht naar onze eigen banken. Griekenland is door de Trojka mega van de regen in de drup geraakt, economisch en sociaal kapot gemaakt, misdadig in de uitverkoop gedaan, en de zwakste Grieken die het minste ‘schuld’ hadden aan al die misstanden moeten van de Trojka de rekening betalen. Nog steeds.

Tussen nu en 2021 moeten 943.000 Grieken hun huizen verliezen op een bevolking van 11 miljoen. (In Spanje verloren 500.000 burgers hun huis, op een bevolking van 48 miljoen.) Voor 2018 staan 23.000 Griekse uithuiszettingen op het programma - erfenisje van Dijsselbloem.