Een God die mensen nodig heeft voor zijn wraaknemingen kan niet bestaan

Alleen wie aan zijn Almacht twijfelt, neemt het uitvoeren van Zijn bestraffingen zelf ter hand. Twijfel stuurde dat mes, niet geloof.

De aanslag op Salman Rushdie noopt tot de volgende overweging: joden, christenen en moslims vereren dezelfde god, die van Abraham, Isaäc en Jacob. Allah is gewoon het Arabische woord voor God. Als hierna het woord God voorkomt, wordt daarmee dus Allah bedoeld. 

Er is geen bewijs voor het bestaan van God. Je moet in Hem geloven. Wel hebben zich in de loop der millennia tal van zegslieden gemeld die zeiden in Zijn opdracht boodschappen door te geven. Het verst hierin ging Mohammed. Hij kreeg van de aartsengel Gabriel verzen gedicteerd die door God zelf waren gedicht. Samen vormen zij de koran. 

Mensen raken wel vaker in trance. Zij zien in visioenen de merkwaardigste dingen. Het kan best zijn dat Mohammed die boodschappen niet van de engel Gabriel kreeg. Dat dacht hij wellicht maar voor hetzelfde geld kwamen ze in werkelijkheid uit het diepst van zijn eigen ziel. In deze theorie is God een schepping van Mensen. 

Hoe dan ook, de enige basis voor het bestaan van God, is gelóóf zonder bewijs. Hij zou zelfs zijn zin en betekenis verliezen als iemand ineens met een wetenschappelijk godsbewijs kwam. Dat zou Hem koud en onaanraakbaar maken. Terug naar de rode lijn: je  kunt dus met geen mogelijkheid bewijzen dat God wel bestaat. 

Tegelijk kom je wel van alles tegen waaruit je zou kunnen concluderen dat Hij niet bestaat. Wat is dat bijvoorbeeld voor een mentaliteit arme zielen voor eeuwig in het  hellevuur te werpen omdat ze niet in je hebben willen geloven? Nu is dat – toegegeven – een béétje controversieel want vooral in de laatste twee eeuwen zeggen veel gelovigen dat God je al beloont als je je aan zijn geboden houdt. Je hoeft Hem niet te loven en te prijzen. Je mag zelfs Zijn bestaan ontkennen, als je je maar een beetje behoorlijk gedraagt. 

Ernstiger is de bedenking dat een algoede entiteit toch niet al het kwaad in de wereld hoeft te dulden zoals oorlog, hongersnood en ongeneeslijke ziektes. Dit blijft een sterk punt van de ongelovigen ook al leerden de Broeders van de Onbevlekte Ontvangenis mij ooit dat God de mensen grote en kleine kruisen te dragen gaf. Als zij dat in kinderlijk geloof aanvaardden, kwamen zij des te hoger in de hemel. Lijden was dus niet voor niets. Het was een altijd renderende investering in het zielenheil. 

Het belangrijkste bewijs tégen het bestaan van God is echter het gegeven dat Zijn fanatiekste aanhangers steevast zélf Zijn werk willen doen. Ze plegen moorden en stichten brand in Zijn heilige naam terwijl juist het vertrouwen op de almacht van God veel eerder op zijn plaats zo zijn. Zo meende de Hezbollah-fan Hadi Matar dat het aan hém was Salman Rushdie te straffen voor zijn zonden. Hij durfde dit kennelijk niet aan God over te laten. De ontslapen Iranese leidsman Khomeini ook niet. Hij sprak de beruchte fatwa uit waarin hij de gelovigen opdroeg Rushdie uit de weg te ruimen. Als je op God vertrouwt, hoef je dat niet te doen. Alleen wie aan zijn Almacht twijfelt, neemt het uitvoeren van Zijn bestraffingen zelf ter hand. Twijfel stuurde dat mes, niet geloof.

Er is daar in in Chautauqua nieuw voedsel gegeven aan de stelling dat God een verzinsel van mensen is. Iedereen die de aanslagpleger toejuicht, levert extra bewijsmateriaal aan. Een God die mensen nodig heeft voor zijn wraaknemingen kan niet bestaan.

Het gelóóf in God is een zware slag toegebracht.

Voor het overige ben ik van mening dat de toeslagenaffaire niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.

Luister naar Het Geheugenpaleis, de podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis.