Een cruciale klimaattop in Warschau

“Het waren de beste Olympische Spelen aller tijden”, zegt de IOC-top traditiegetrouw iedere vier jaar na afloop van hun evenement. Zulke positieve claims kunnen de laatste jaren bepaald niet gemaakt worden na afloop van een klimaattop. Goede voornemens draaien steevast uit op een mislukking. De komende drie toppen in Warschau, Peru en Parijs, moeten een uitzondering worden.

Al sinds 1995 vliegen politici naar verre hoeken van de wereld om te praten over oplossingen voor het klimaatprobleem. Oplossingen die, laat dat duidelijk zijn, echt van de politiek moeten komen. Want de aarde is sterk, maar een aarde die voor mensen leefbaar is, is kwetsbaar. En deze leefbaarheid tasten we op dit moment aan door veel te veel CO2 uit te stoten. Dit kunnen we alleen door gezamenlijk optreden tot een einde brengen.

Daar is eendracht voor nodig. Als Nederland morgen stopt met CO2-intensief produceren is dat goed nieuws, maar heeft dat nog steeds een kleine uitwerking op het gehele klimaatprobleem. De EU legt als tweede economie van de wereld al meer gewicht in de schaal, maar stoot nog altijd slecht 11% van het CO2-totaal uit. Het idee om regelmatig met alle wereldleiders over klimaat te praten is daarom helemaal niet zo vreemd. Maar aan deze gesprekken moeten wel acties gekoppeld zijn.

De volgende halte, Warschau, is gestart op 11 november. Na oliestad Doha vorig jaar kan dit voor de tweede keer een symbolisch wat ongemakkelijke keuze genoemd worden. Polen laat binnen de Europese Unie consequent zien weinig op te hebben met milieu en duurzaamheid. Een snelle blik op de partners van de Poolse conferentie biedt ook geen geruststelling: onder meer BMW, Opel en de Verenigde Arabische Emiraten zijn aanwezig. Ook Lotos S.A., een Pools bedrijf dat een astroturf-campagne (een nep-burgerbeweging waar een bedrijf achter zit) voor schaliegas leidde in het Europees Parlement, heeft zich bij de partners gevoegd. Daarnaast zit Polen deze week nog een andere top voor: de Internationale Steenkolentop. Dit alles wijst erop dat de Poolse agenda meer gericht is op het promoten van vervuilende energiebronnen, dan op afspraken maken over verduurzaming van energie.

Tegen die achtergrond mag de politiek, na een groot aantal geflopte klimaattoppen op rij, praten over het oplossen van het meest urgente probleem dat we op dit moment kennen. Dat lijkt een recept voor mislukking. Een mislukking die we ons niet kunnen veroorloven. In 2014 is er een top in Peru en 2015 wordt in Parijs onderhandeld over nieuwe bindende maatregelen. Warschau wordt een cruciale schakel op weg naar Parijs.

In Parijs moeten landen het eens worden over het terugbrengen van emissies naar 1990-normen in 2030, en over een einde aan CO2-uitstoot in 2050. Dat zou een kwantumsprong zijn als je het vergelijkt met wat de landen de laatste jaren hebben besloten. Daarom is er nu beweging nodig. In november moet de architectuur en het tijdspad voor de top in 2015 worden vastgelegd. Volgend jaar in Peru moeten landen hun inspanningen formuleren, om in 2015 tot bindende maatregelen te komen.

Met de ruime vertegenwoordiging van het bedrijfsleven en fossiele belangen, is er een lastige taak weggelegd voor de voorvechters van ambitieuze afspraken. Voor hen is het zaak zo sterk mogelijk de grote belangen van deze en volgende klimaattoppen naar voren te brengen. Het wordt tijd dat we straks, in 2015, kunnen spreken van de beste klimaatonderhandelingen aller tijden.