Een appeltje voor de dorst? Doe maar een zak(of drie)!

Inmiddels weet menig hamsteraar het al: Hollandse Nuchterheid is ver over de einddatum en gaat niet hand in hand met de coronastress waar wij mee kampen. De exponentiële groei van besmettingen op de corona kaart kleurt zo snel dat we al gauw vrezen dat het bij de buren is gearriveerd. Een ritje naar de dichtstbijzijnde supermarkt lijkt dan toch wel een waterdicht crisisplan. Eenmaal op de bestemming aangekomen: de paden huishoud, diepvries en conserven schitteren door de afwezigheid van alles! Toiletpapier, blikgroente, pasta en brood, het is er niet, net zo afwezig als de solidariteit met onze medelanders met een kleine portemonnee. Al veegt een voorraadje aan toiletpapier corona nog niet weg, evenmin als kilo’s rijst, pasta en blikvoer.

Damnit! Mijn boodschappenlijstje missed the memo , net als Rutte.

Water bij de wijn doen is niet aan de orde tijdens het boodschappen doen in tijden van een pandemie. Het paniekerige koopgedrag, schuilend onder het mom van een appeltje voor de dorst, leidt slechts tot korte termijn-bevrediging. Bij het inladen van de voorraadkast ontstaat er waarschijnlijk een nieuwe trigger. Amerikaanse paranoia zoals gekend van de series Doomsday Prepper , Extreme Couponing en het bekende Black Friday zijn ineens erg herkenbaar.

In tijden van verhamstering klopt maatschappelijke ontwrichting (hard) aan bij het Binnenhof. Bij onze sterke leider Rutte en het kabinet. Helaas blijken die niet thuis te geven om het tij van paniek keren. Een persconferentie, een paar nieuwsuitzendingen en een spoeddebat, de ernst was duidelijk maar de echte acties bleven aangestuurd door de oppositie.

Want de retoriek van het kabinet luidde als volgt: alleen dragers van het virus zijn besmettelijk, voor de rest van het volk betreft het business as usual. Paal en perk stellen aan het uitzaaiende corona was vooral lastig. Nederland werd een patiënt. Wellicht was de boodschap wel doordacht, maar werd deze niet goed ontvangen door het volk. Vragen als ‘hoe stellen we de symptomen vast als ze pas na twee weken zichtbaar worden?’ bleven onbeantwoord.

Richard en Rachid uit de volkswijken begrepen er waarschijnlijk niets meer van dus die begonnen zich maar voor te bereiden op het ergste. Ondertussen begonnen de gemoederen ook bij het establishment in beweging te komen. De vragen bleven komen, maar de begeerde antwoorden bleven uit. Waarom was het quarantaine-advies in ons kleine dichtbevolkte landje toch zo vaag en elders in de wereld zo helder? Waren de Hollandse nuchterheid en handelsgeest werkelijk sterker dan het belang van de volksgezondheid? Het is slechts een kleine greep aan hamvragen die de coronastress en het hamstergedrag exponentieel doen groeien.

Voor Nederlanders die een goed gevulde portemonnee hebben is het allemaal minder angstaanjagend. Waarschijnlijk voelen zij simpelweg de klappen niet van het niet hebben van een voorraad met de goedkoopste pasta’s en blikgroente. Het duurdere pak biologische of A-merk pasta is immers de standaard. De maatregelen van het kabinet zijn een lachertje maar worden daar braaf gevolgd, met een grapje erbij natuurlijk, want laten we het vooral gezellig houden en een klein beetje groepsdruk kan geen kwaad. Mocht het echt mis gaan dan dekt een royale verzekering het wel, ‘eigen risico’ is niet bepaald een rib uit zo’n lijf.

De lol was er pas echt af toen na carnaval binnen de kortste keren Brabant in een op lock down zat. Ja ja, dat is toch wel pijnlijk in een land waar het beperken van persoonlijke vrijheden is als vloeken in de kerk. Tsja, de kerk is inmiddels beperkt open, net zoals de moskee, synagoge en mandir. In tijden van angst, want dat is wat mensen hebben voor corona zijn de helende woorden van solidariteit uit de gebedshuizen hoognodig. Gelukkig zijn er her en der al priesters, imams en dominees die via social media de noodzakelijke solidariteit prediken en er aan herinneren dat supermarkten plunderen zoiets is als zondigen.

Tussen het hamsteren door veranderen we ook collectief in toetsenbordtijgers, want we uiten onze zorgen. Zorgen over een crisisplan van de overheid dat 15 jaar geleden is opgesteld, aldus Rutte. Dus wanneer waren er de updates en wanneer werd het als beste getest? Er zijn zorgen over mensen tot 20 jaar oud die een laag risico zouden lopen. Welke vuistregels van statistiek zijn daarvoor gebruikt? Vergeet u niet de kenmerken van mensen met een verhoogd risico te benoemen?

De blame games zijn begonnen en de hand van Rutte kan ik allang niet meer schudden. Kortom, veeg onze zorgen niet onder de mat en steek de handen uit de mouwen, wel gewassen natuurlijk!