Drie technieken om als vrouw tóch in een urinoir te plassen

Amsterdam, de wereldstad waar in het stadhuis zelfs een genderneutraal toilet te vinden is, heeft slechts twee openbare toiletten voor vrouwen. Dat is geen probleem volgens de rechter want vrouwen kunnen best in een urinoir plassen, ook al is dat niet prettig.

Geerte Piening die haar boete tegen wildplassen aanvocht, vroeg zich af of de rechter soms bedoelde dat zij hurkend in een krulurinoir haar plasje moest doen. Deze urinoirs zijn immers open aan de onderkant en een hurkende plassende vrouw vormt zo een wonderlijk schouwspel voor argeloze voorbijgangers. Hurkend plassen in een krulurinoir is dus geen optie. Maar hoe kan het dan wel? Hieronder drie technieken om als vrouw netjes te plassen in een mannenurinoir:

Techniek één betreft het plassen met behulp van een verlengstuk. Het meest eenvoudige verlengstuk is natuurlijk de plastuit. Maar in feite voldoet elk verlengstuk mits er sprake is van een trechtervorm met een flexibele tuit. De vrouw staat met haar gezicht naar de plasbak, doet de rok omhoog, bevestigt de plastuit en plassen maar. Het voordeel van deze methode is dat je het urinoir niet hoeft aan te raken. Het nadeel is dat je altijd een verlengstuk bij de hand moet hebben.

De tweede techniek houdt in dat de vrouw het urinoir gebruikt zoals mannen dit doen, staande zonder hulpstuk. Omdat de anatomie van de vrouw anders is dan de anatomie van de man moeten de benen aan weerszijden van de plasbak staan zodat de straal recht naar beneden valt. Aan deze methode kleven eigenlijk alleen maar nadelen. Ook als er geen plasbak is maar een plaswand moet de vrouw een goede spreidstand kunnen maken om gespetter over kleding en schoenen te voorkomen. Dit is alleen mogelijk als de onderkleding wordt uitgetrokken. Omdat het urinoir niet op slot kan bestaat er een risico dat de vrouw in deze compromitterende situatie gestoord wordt door een man met hoge nood.

De derde techniek is dat de plasbak gebruikt wordt als een toiletpot. De vrouw probeert dan op de rand van de plasbak te zitten. Omdat de plasbak hoger staat en veel kleiner is dan een toiletpot en bovendien ook nog schuin afloopt, is dit een techniek die vraag om veel behendigheid. Als het al lukt om met het achterwerk op de plasbak te komen heeft de vrouw ondersteuning nodig van een voorbijganger die haar tegenhoudt om te voorkomen dat ze er weer vanaf glijdt. Het voordeel van deze methode is dat de blote billen buiten zicht blijven. Het nadeel is dat je met je schone kleren moet leunen tegen een vieze achterwand.

Plassen in een urinoir is inderdaad niet prettig, meneer de rechter. Maar als je echt gemotiveerd bent kan het dus wel. Het enthousiasme voor urinoirplassen is inmiddels zo groot dat het  facebookevenement  ‘Urinoirplassen voor vrouwen” is afgelast wegens teveel belangstelling. Hopelijk leidt dit enthousiasme tot meer en betere urinoirplastechnieken voor vrouwen.

Foto: cc  FaceMePLS